Son semavi din islamiyetin yayılışı, hakimiyetinin kuruluşunun ilk adımları olan fetih hareketlerinde ise insan merkezli yaklaşım, Tevhidin duyurulması, tebliği esas alınmıştı. İstîlâ anlayışının yer bulmadığı bu fetihlerde insanların kurtuluşu, karanlıktan aydınlığa kavuşmaları, kalplerinin fethi düşüncesi hakimdi. İslam orduları da bunun için yollara düşmüş, memleketler aşmış, her türlü zorluğa katlanarak, hedeflerine ulaşmışlardı. Habib b.Mesleme ve ordusu da bunlardan biriydi. Hz. Peygamber’in(a.s.) son

Hz. Peygamber’in (a.s) irtihaliyle, kabirlerin efendisi (Seyyidü’l-Kubûr) olan Kabr-i Saadetlerini ziyaret safhası başlamış oluyordu. Resûl’e (a.s) vararak selâm vermek, salât okumak, istiğfarda bulunmak, dua etmek, şefaat dilemek, Ruh-u Saadetlerinden istimdatla tefeyyüz, teberrük istemek, huzurunda eriyerek, nuruyla vücut bulmak, muhabbetiyle hemhâl olmak, aşkıyla tutuşmak, bunun sonsuz hazzını yaşamak. Resûl-i Ekrem (a.s) başta olmak üzere, bütün Peygamberler, Ashab-ı Güzin Hülefay-i Raşidîn, Tabiîn, Ehl

Saadet Asrının Müslümanları olan Sahâbîler, edinmiş oldukları yüksek bir ruh, ilim, marifet ve Hz. Peygamber'den aldıkları hayatın her alanı ile ilgili doğruları, medenî bir yaklaşımla, dünya insanlarıyla paylaşmak istiyor, İslâm'a çağrı emrini yerine getirmenin heyecanını yaşıyorlardı. Bu yönde seferber olan Müslümanlar, fetihlerine Irak topraklarıyla başlayarak, İran, el-Cezîre, Suriye ve Mısır'ı İslâm hâkimiyetine aldılar.Doğu cephesindeki fetihlerin bir bölümünü de, dönemin coğrafî adıyla Ermeniye ve bu

Ekmek yanarsa kül, bozulursa küf kokar. Her şey bozulduğu gibi karışır havaya. Her şey gittiği gibi kalır. Annemin kokusu önce üstümüzden gitti; sonra bu halılardan, rengini sadece babamın sevdiği koltuklardan, mutfaktaki bezlerden, eşikteki paspaslardan, tül perdelerden. Dolapta elbise bıraksaydı oradan kolay kolay gitmezdi kokusu ama elbiselerinin hepsini kendiyle götürdü. İnsan bir parça elbisesini bilerek de olsa bırakmaz mı giderken? Kâinata sığmayan annem bir valize sığıp

“Kimse bugüne kadar bana gelip de seni rüyamda gördüm demedi. Yani düşün onca ömür tüketmişim. Onca kişiyle hukukum olmuş ama kimse gelip de demedi. Başkasının rüyasına girmedim hiç. Yalandan bile olsa ona da razıydım ama biri gelip duymak istediğim o cümleyi söylemedi. Allah sanki yalnızlığı herkese pay ettikten sonra kalanını öylece bana bırakmış. İstasyonda herkesi uğurlayan, herkesin arkasından el sallayan adamım ben. Onlar bavul alıp gittiler de özlemlerini taşıyan ben kaldım.

Kur’an’da ifadesini bulan Ehl-i Beyt’e mevedded ve muhabbet, ilahi rahmete Kurbet ve Hasene sayılıyor. Hasene ise günahların, hataların silinmesine vesile oluyor. Nitekim muhabbetullaha varmak da, Resul’üne(a.s.) ve Onun Ehl-i Beyt’ine muhabbetten geçiyor. İmanın kâmil mertebesi de bu muhabbetle kazanılıyor. Bu da ebedi saadete yol açıyor. Bu araştırmayla’da, Ehl-i Beyt neslinden hicretin ilk üç asrında gittikleri ve yerleştikleri merkezlerde nasıl bir feyzin, bereketin yaşandığını, ilimde-irfanda, ke

Müslümanların kalplerinde derin bir meveddet ve samimi bir muhabbet uyandıran Ehl-i Beyt terkibi,hususi anlamıyla Hz. Peygamber'in(a.s.) Hz. Ali,Hz. Fatıma ile oğulları Hasan Hüseyin ve bunlarla devam eden ailesini ifade ediyor. Bu araştırma ile Ehl-i Beyt-Abbasi münasebetlerinde , her iki tarafın bazen faciaya dönüşen savaşlara yol açan yönlerini ortaya koymaya çalıştık.Bunu yaparken de elden geldiği kadar konunun kaynaklarına inmeye geyret gösterdik.Ancak ulaşamadığımız kaynak veya eserlerin olacağı muhak

Azerbaycan ve kafkasya'nın diğer merkezlerinin de Müslümanlar tarafından alınması, iran kadar önem arz ediyordu. Çünkü burası da dil ve ırk bakımından muhtelif toplumları, kalabalık bir nüfusu barındırıyordu. Öteden beri şair ruhlu, geniş ufuklu olan Kafkas halklarının aşk, zevk ve hissiyatla dolu kalpleri, akılları İslamiyetle tanışmalı ve kaynaşmalıydı. Ayrıca stratejik bir konuma sahip olan bu bölgenin fethiyle Müslümanlar, Transkafkasya yönünde açılımlarını daha kolay bir şekilde sürdürebileceklerdi.

Ama insan bazan san`ata bakarken yalnız onun sanatkarını görür. Çünkü böyle bakan insan, o eserdeki incelikleri gördükçe sanatkarını takdirle, bütün fikrini O`na hasreder. Adeta o san`at gözden kaybolur da sırf san`atkarı kalır. Artık o eser yok olsa da ne kıymet ifade eder. Zira onun san`atkarında böyle nice eserler meydena getirmek iktidarı var.