Doğukan İşler’den tüm kalem yontanlara, yonttuktan sonra kalemlerini tutup öpenlere ve yazmasa deli olacaklara ithaf edilmiş yeni bir öykü toplamı: Dervişin Kulağı. Çocuklar, kediler, dervişler, mezarından kalkıp gelenler, uçarken yağmura yakalananlar... İşler, düşlemini ustaca kâğıda dökmeye devam ediyor Dervişin Kulağı’nda. Rüyalardan, hayallerden, kendi yazı evreninden; fantezi ve gerçekliğin katışıp ayrıştığı bir âlemden sesleniyor okura. Kanın doğru damarlarda aktığı, sulayacağı yeri kimselere danışmad

Ben bir tavuğum ve hikâyeler yumurtlarım sizlere. Yalnız beyaz ya da kahverengi değil, renk renk, her renkten, bazen de karışık renklerde, rengârenk yumurtalar, hepsi birbirinden farklı güzellikte hikâyelerdir bunlar. Dikkat edin ama hikâyelerime, inceciktir kabukları, kırılgandır. Boşa gitmesin anlattıklarım.Yazamayan bir yazar, Şehrazat’ı bulmanın peşinde. Dokuz parmaklı bir komiser, ardı ardına işlenen cinayetleri çözmenin derdinde. Bir çocuk, babasını soruyor televizyonun altındaki dolapta uyuyan annesi

O bir at! Belki adını da bilirsiniz: Dıgıdık Tüm çayırlar onundur: Koşar koşar koşar... Nallarından çıkan müzik ne güzeldir: Şıpı'dık şıpı'dık... Öyle hızlı ki! Görenler der: Bu at sanki koşmaz da uçar! Dıgıdık'ın gözü hep yükseklerde: Uçmak, kuşlar gibi gökyüzünde süzülmek tek hayali! Hatta daha yükseğe çıkabilir, belki uzaya bile gidebilir bir gün... Neden ATsronot olamasın ki? Değil mi mümkün? Atsronot Dıgıdık, hayallerin eğlenceli güzelliğine ve en önemlisi de karşılıksız sevginin kocamanlığına dair u

Acaba düzgün ve akıcı bir konuşmam olsaydı, dünyanın en büyük tiyatro oyuncularından biri olabilir miydim? On binler, yüz binler, belki de milyonların önünde hiç takılmadan, hiç kekelemeden, dupduru bir konuşmayla sözlerimi savurabilir miydim sahneden? Hikmet, tiyatro aşığı bir çocuk. En büyük hayali, günün birinde tiyatrocu olup sahnelere çıkabilmek... Ama önünde büyük, hem de doğuştan gelen bir engeli var: Kekemelik. Tıpkı büyükbabası gibi o da kekeme. Hiç odasından çıkmayan, kendisiyle tek kelime bile e

Sesini hatırlayamadığınız birinin sizinle konuşmasını istemek, denizin ortasında otobüs beklemek gibidir. Komik ve umutsuz bir haldesinizdir, ama aynı zamanda da inatla o otobüsün geleceğine inanmışsınızdır. Bu durum, sizin hala umut dolu olduğunuzu gösterir... Annesini henüz çok küçükken kaybetmiş, babasını ise yanı başındayken bulamayan, gözlerinin içine bakamayan, sesini duyamayan bir çocuk... Şu hayatta tutunacak tek umudu, beyaz kağıtlar üzerine cümleler kurmakta arar. Bir roman yazmayı, bu romanla ay

Bu dünya soğuyacak, bu dünya elbette bir gün dönmekten bıkıp usanacak. Kim hangi evin sahibi, kim hangi evin kiracısı, neden geldik bu dünyaya, neden koşturup duruyoruz, neden çalışıp didinip duruyoruz, herkes unutacak... Bu ev kiralık değil, bu ev satılık değil, bu ev ve bütün evler, hiç kimsenin değil! Bu dünya bizim değil... Ama sana bu dünyanın sahibi olmayı vadediyorum, var mısın? Gerçek ile rüyanın, fantezi ile dünyanın iç içe geçtiği öyküler anlatmaya devam ediyor okuruna Doğukan İşler. Nobel'e mekt

Öykü Yapım Çalışmaları Doğukan İşler Nihayet öykü de öldü! Haber aldığımıza göre, uzun zamandır amansız bir hastalıkla pençeleşen öykü, dün hayata gözlerini yummuştur. Bazı arkadaşlarımız önce bu habere inanmak istememişler ve uzun süre, "Yahu öykü hiç ölür mü?" diye mırıldanmaktan kendilerini alamamışlardır. Gazetelerinde, "Öykü öldü mü?" ya da "Öykü ölür mü? biçiminde büyük başlıklar yayımlamakla yetinmişlerdir. Fakat acı haber kısa zamanda yayılmış ve gazetelere telefonlar, telgraflar yağmıştır; herke