Tekin Şener okurunu arayan bir yazar değil. Müdanasız bir kalem sahibi olarak “yürüyen kitap” dediği okuma tutkunu insanları “birlikte anlamaya, hatırlamaya, bağ kurmaya” çağırıyor; çağrıya kulak verenlerle “aynı serabı görme” niyetiyle yazıyor. Onlar aranmaz; yürüdükleri yolda türlü menziller üzerinde kendileriyle aynı dili konuşan dildaşlarını bulur, dinler ve okurlar. İşte bu denemeler bu çağrıyı işitmek üzere yola koyulanlarla “aynı akıntıya kapılmak” umuduyla yazıldı.

İnsan insana ne kadar benzerse, şehir de şehire o kadar benzer. Huyları, havaları, özleri, sözleri, suretleri, zevkleri, keyifleri benzese de asla aynı olmazlar. Hafızada biriken anılar, zamanda demlenen alışkanlıklar, unutulan ya da söze yüklenen hikayeler insanı şehre bağlar. Şehrin tarihî serüveni, insanların ömürlük yazgılarıyla örülür. Tabirin Sığmaz Kaleme, bir şehrin dokusunda yer alan, bir ömürlük misafirlikler derlemesidir. 12 yıllık zaman aralığında kendileriyle söyleşilen ve hâlleşilen insanla

Müjgan Üçer yetmiş beş yaşında. Dostları, talebeleri, yakınları olarak ona verebileceğimiz en kıymetli 70. yaş hediyesinin, bir kitap olacağını düşündük. Elinizdeki kitap bu fikir etrafında buluşan bir grup insanın emekleri ve katkılarıyla vücuda geldi. Bir düşünce ve bir nesne olarak kitabın en çok yakıştığı insanlardan olan Müjgan Üçer'e sunulacak kitabın, onun kitabiliğine yakışır nitelikte olması gerekiyordu.