Rikimini küçüktü, küçücüktü... zavallı Rikimini. Hiç arkadaşı yoktu. Tek arkadaşı kırmızı şapkası, atkısı, yün eldivenleri ve küçük ağaç testeresiydi. Okulda arkadaşları hep onunla alay ederdi. Zavallı Rikimini! Hiç arkadaşı yok ki! Sonra bir gün, her zamanki gibi ormanda bir başına dolaşırken, kendine yepyeni bir arkadaş buluverdi Rikimini. Okuldaki çocuklar da gelip arkadaş oldular onunla ve arkadaşıyla, Birlikte yeni şarkılar söylediler, eğlendiler doyasıya: Kahraman Rikimini! O kadar çok arkadaşı var

Germain Chazes, okulda öğretmeni tarafından küçümsendiği günden beri, okumaya küsmüş, yıllar boyunca kitaplardan ve kültürden uzak kalmış, annesinin evinden otuz metre ötedeki bir karavanda yaşayan, ellilerinde bir yarı çatlaktır. Her zaman gittiği parkta bir banka oturup güvercinleri seyreder. Günün birinde yanına sessizce ilişen ufak tefek hanımefendiyle güvercinlerden başlayıp kitaplara uzanan, günler boyu devam edecek koyu bir sohbete başlarlar. Yakınlardaki bir huzurevinde ömrünün son demlerini geçirme