“Hücresindeki yatağına oturur oturmaz, ağırlaşmış göz kapaklarının acısını hissetti. Hiç olmadığı kadar bitkindi ve sanki hücreye ilk defa konulmuş gibi yüreğini yakan tuhaf bir boşluk kuşattı bedenini. Oysa her saniyenin, her dakikanın kendine özgü bir anlamı vardı. Özgürlüğün bağrında yeşeren tüm o düşsel güzellikler, sonu olmayan bir boşlukta kaybolup gitmişlerdi şimdi. Ruhsuz duvarlar, kaskatı kesilmiş bir yatak ve hemen altında çelikten ranzanın ürperten soğukluğu içini burkuyordu. Burada düşünsel tabl

"Wext Kalekî Dil Zivistan E Hêlînan De Şemalek Bêwate Mam Rêwîtiya Hêviyan Jî Astengiye Lawo Peyv Û Helbestan Bidin Ber Hev Dengê Hawaran Tên Birîn Raman Mifteya Hişa Ye Hêvî Bexçeyên Dila Tê Gotin Kû Welatê Mirovatiyê Bêsînor E Xwezîla Mirov Berdevkê Vijdanê Xwe Bû Ya Hey Dengbêjê Bi Feratê Re Gotubêj Dike Em Dilopên Dikevin Nav Êgirin Ma Av Dikare Birînê Me Rapêçe"

Böylesine olağanüstü bir mucizeyi gerçekleştirmesini çok istiyordum. Bense hep kayıpların tanığıyım, göğsümün orta yerini baskılayan geçmişin kederli gölgeleri, sert ve ürkütücü duvarların nefret dolu sessizliği... Yarının dünyasından zerre beklentisi olmayan boş, bir o kadar anlamsız tümcelerin boğazıma dizilişi, kederli bekleyişim... Tarihi hafızasına kazınmamış devinimsiz bir zaman diliminin şahidiydim. Şimdi ağır adımlarla sonsuzluğa doğru yürüyor gibiydim, ancak böylesine anlamsız mantık arayışımın kuş

“Babil, hızlıca akıp giden zamana yaraşır iğrençlikleri büyük bir bezginlikle istifra eder gibiydi.Yüzüne sertçe vuran rüzgâra kin gütmüyordu. Aforoz etmeye çabaladığı geçmişi olmalıydı. Keskin gözlerle dışarıyı süzüyordu. Kısmen kıstığı gözlerinde affedilemeyen yaratıklar beliriyor, gizli kalmış nüktelere alabildiğine karşı koyuyordu. Kararlıydı da… Hemen yalnızca onlardan kurtulmak istiyor bir iç ferahlığı, bir çeşit ruhsal huzuru anında yakalayıp yüreğine bastırmak, bu sayede sonsuz sessizlikle baş başa

annem ve kapı kapıda bin umudu karşılayan annem karanlığa bin ah saydı dengbej gibi ağladı yağmur şimdi gergefte sabır barikat arkası aşk her kapıda o gülen yüz gecenin aklında kalan bir kapı bir tokmak bir de annem

İnsan seçtiği yaşam yolunda aldığı kararlarla o yolda kendisinden başka yürüyenleri de düşünmeli. Bir insanın yaptığı kötü eylemler birçok insanın yaşamına yansır ve hiçbir ruh ölüm yolunda yalnız değildir. İnsanlar zengin olmayı başarabilir. Asırlık şaraplardan tadıp aşırı ilişkiler yaşayabilirler. Kuşkusuz bunlar doyumdur. Hırs, şehvet, kibir, bunların tümü bir mermi sıcaklığı kadar ısıtmaz insanı. Ölüm baylar, ölüm...

"Yüzlerce evin ışıkları yansıyor yüzüme... Geceyi aydınlatan havai fişekler sarmış adeta kenti... Koca şehre dayanılmıyor. Tüm zırvalıklardan kaçmak istiyor insan... Zaten yorgunluğumuzun sebebi insanlar değil mi?"

annem ve kapı kapıda bin umudu karşılayan annem karanlığa bin ah saydı dengbej gibi ağladı yağmur şimdi gergefte sabır barikat arkası aşk her kapıda o gülen yüz gecenin aklında kalan bir kapı bir tokmak bir de annem