Tarihin, ulus-devletler çağında milli hissiyatı muhasara altında tutmak, eğitimi biçimlendirmek, kuşakları yetiştirmek konusunda nasıl işe koşulduğunu biliyoruz. Ulus-devletlerin pedagojik faaliyetleri yalnızca pejoratif anlamda ulusu çocuk yerine koymakla değil, bizzat ve anlamına sadık kalarak çocukların zihinlerini şekle sokmakla da doğrudan ilgilidir. Etienne Copeaux, Türkiye´de 1931-1993 arasında kullanılan tarih ders kitaplarındaki güzergahı takip ederek milli eğitimimizdeki tarih tezlerine eğiliyor.

Türkiye ile Yunanistan arasındaki tarihsel çatışmanın etkileri, 1960tan beri bağımsız bir ada olan Kıbrısta daima hissedildi. Her iki ülkenin milliyetçi akımları zamanla, Kıbrıs halkları arasında saldırganlığın tırmanmasına yol açtı. Müslüman ve Ortodoks Hıristiyan cemaatlerin ayrışmasının ardından başlayan çatışmaların yatıştırılması, ancak Yunanistanın ve ardından Türkiyenin askerî müdahaleleriyle mümkün oldu. Çatışmaların sona erdirilmesi bir çözüm getirmeyince, 1974te imzalanan Taksim anlaşmasıyla Ada i

Bugün ülkemizde tarih eğitimi ciddi bir biçimde sorgulanıyor. Bu nedenle bu eğitimin tarihini, Cumhuriyet´in kuruluşundan bu yana izlediği süreci bilmek ayrı bir önem kazanıyor. Etienne Copeaux bu çalışmasında, bir yandan Türkiye´de 1930´dan günümüze kadar okutulmuş tarih ders kitaplarını söylem, ideolojik içerik ve simgesellik açısından irdeliyor, diğer yandan da 1930´ların Tarih Tezi yaklaşımından 1970´ler ve 1980 sonrasının Türk-İslam sentezine uzanan tarih yazım sürecini ele alıyor. Yazarın bizim belki