Küçücük bir sepetten, minimini bir köpek ve dünya kadar büyük bir sevgi çıkar. Bu büyük sevginin adını Boncuk koyarlar. Boncuk; okullu, öğretmenli, yakan toplu hayatın içine hızla dalar ve oyunların, neşelerin, umutların arasında kendisine koskocaman bir yer edinir. Artık, hiçbiri bir diğerine benzemeyen heyecanlı günlerin adı bile onunla anılmaktadır: Boncuklu Günler. Boncuklu Günler´de Ekrem Öğretmen´i, Seyhan´ı, Yasemin´i tanırız. Hayal Hakan´ı, Neşe´yi ve Gül Kızlar´ı... Ve bir de şekerlerin şekeri Bonc

Haris, ailesiyle beraber Belçika’da yaşayan binlerce gurbetçi çocuktan biridir. Hayatındaki olumsuzlukları çocukluğunun vurdumduymazlığı unutmak, yolunda gitmeyen her şeyden böylece sıyrılmak istemektedir. Hem ülkesine hemde kendisine yabancıdır. Tekbaşına, korunaksız, hırçın... En çok yakındığıysa "anlaşılamamak"tır. Tüm kızgınlıklarının, sergilemek isteyip de bir türlü beceremediği "iyi çocuk davranışlarının" ve yapamadığı her şeyin hıncını çevresindekilerden, kendisini sevenlerden almaktadır. Beni K

x

"Sevgili Orman, Dün kapımız çalındı. Koşup açtım. Baktım ki, Postacı Amca gelmiş. Elinde hiç alışık olmadığımız türden, çok değişik bir zarf tutuyor. Üzerinde ´Her evden bir çocuğa´ diye yazıyormuş. Ahmet Amca öyle söyledi. Uzanıp zarfa baktım, gerçekten de öyle yazıyor..."

"Ben bir küçük balığım, Denizlerde yaşarım. Herkes bana ´Tombul´ der. ´Toplum, Toplum´ der. Eşim benzerim çoktur. Benim gibisi yoktur !