bu yorgan
bu yorgun yorgan altında rûhum
bir duha bulmak için çırpınıyor
varlık sancısı çekmeye yatıyorum
bu sensizlik
bu fırtına
bu tûfan
yüzümü yırtıyor
bir kelebek kanadında yaşıyorum
gördüğüm hep rûyâ
tavşan düşünde arıyorum kendimi
yaşamak sevdasına karalanan ben
ârif oğlu âdem
sıla salâsına mecbûrum
alıp başımı gelemem
bâri mutahhar bir toprak bulup
bir ikindi vakti
uzanıp yaygısına gözlerimin
kulaklarıma yaslanıp öleyim
