Çok başarılı bir iş insanıydı, rekabeti rakiplerinden çok daha iyi bildiğine, bu oyunu onlardan daha iyi oynadığına hiç şüphe yoktu. Ancak… Her şey sabah ofise geldikten çok kısa bir süre sonra başlamıştı: Deyim yerindeyse kargalar henüz kahvaltısını yapmadan koyu renk takım elbiseli iki uzman odasına dalmış; sistematik bir şekilde bilgisayarını, çekmecelerini, dolaplarını incelemiş, ardından diğer iki yöneticinin odasını da hallaç pamuğu gibi atmaya başlamışlardı. Tüm bunlar olurken zırıl zırıl çalan cep t

Adam kemanını kutusundan çıkarıp silmiş, şimdi de beyaz bir poşetten çıkardığı ekmeğini yiyordu. Ekmeğin arasında yalnızca marul olduğunu görünce bu beyaz saçlı sakallı adamı tavşana benzettim nedense. Bizim delikanlı eğilip cebindeki bozuk paraların tümünü adamın önündeki keman kutusuna bırakırken göz göze geldiler. Bir de ne göreyim; adamın yüzü aynı benim yüzüm. Allah sonunu hayır etsin, kendimi öylece bir köprü başında, yamacımda bir kemanla görünce ne yalan söyleyeyim, korktum. Adama gelince, göz göze