Yedi defa vuruldum En çok perşembeleri acıdı gövdem Ülkeler vardı yüreğimde Hepsinde koşardı çocuklar uçurtmalara Rüzgârlar çalındı önce Sonra indi uçurtmalar Hırsızları gördüm Alınlarını siliyorlardı sabunla Yedi defa vuruldum En çok perşembeleri acıdı gövdem Katmanlı bir masal vardı önümde Her yerini çizdim önce Bir erik ağacı, bir kiraz ve vişne Testereler uğradı önce Sonra ezildi meyveler ve düşler İnsanları gördüm gülüyorlardı Öldüklerini bilmeden (Tanıtım Bülteninden)

Tınısı yanlış yere kuytulanmış aşk bu Bir yanı hep iştahlı girdap Bir yanı efganı yanık zaman Uzatılan izin kağıtları gibi ayrılık Ayrılık diyorum, kutsanan ayrılığımız Yol çamurlaşıyor, çizmelerimizi giyelim

Zeytinsiz bir pazar kahvaltısına benziyorSokağın sesindeki renksizlikEksik şeyler eksik bir şeylerSusam taneleri dağılmış masalardaŞairi hatırlanmayan şiir kırıntısıPerdeleri sabırsız bir pencereninÜrkekliği var gözlerinde herkesinYa savaş ya isyanÖyle ise gövdemi vermeliyim önüneKimse çekil demiyor, yalan gibiSövmeyi hatırlatıyor olup bitenUyarı levhaları paslı bir makine gibi yaşam

Vaktidir gitmenin zorla durduğun sevmeden Kırılmış bütün kalemlerin üstüne Bir musaflı yemin eklenmiş Yeni bir kalem daha kırarak Vaktidir gitmenin Çiçeksiz cehenneminden bir eh işte nin Koynunda sıcak bir ekmek huzuru ile Vaktidir gitmenin Kalbinin uzağına görünmeden.

Yorgunluklarım var Gündüzü bir sopa ile kovaladım Geceye sözüm az, dilim sürtünür ağzımdaki taşlara kanar Kolumu kaldırsam sana tutunmak için Biliyorum makas dilinde asıllıdır sevgili Ben rüyalar ile gerçeğin düğününde Hazır ve şık nikâh şahidi Üstelik kalemim cebimde, Mürekkebi bir hatıra gibi az akmış gömleğime

Metruk bir binayımSultanahmet ve Ayasofya iki arkadaş muhabbetteCağaloğlu’nda taze kitap kokusuTramvayların ray gürültüsüÖte de çalan bir güzel şarkıOkşuyor kulaklarımdan gıdıklayarak ismin.İstanbul,Bul beni ah güzel İstanbul

Beyaz siyaha yakışır. Mavi en çok gökyüzüne. Martılar denizin üstüne yakışır. Kırmızı en çok güle yakışır, gül ise âşık olan bülbüle. At yiğide yakışır, yoldan yola, dağdan dağa dolaşır. Kin kötüye yakışır, yalan ise o kahrolası namerde. Şiir güzel okuyana yakışır, türkü güzel sese, nağme ise yapabilene. Söz âlime yakışır, laf adama, vaat sözünde durana. Şeref ise en çok insana yakışır. "Ümit Rona' nın denemelerinin mürekkebinde imgeler yüzüyor. Bir kulaç daha atsa şiire ulaşacak..." - Yazar-Sanatçı Sunay