Tedaviye gülüp geçen yaralarım var benim. En sevdiklerimin ellerinden nakış nakış bakışlarıma işlenmiş habersizce. Kalabalıklar arasında neden kaybolduğumu sormayın bana, aslında tek isteğim insan selinin içinde kendimi unutturmak. Anlasana! Takatim yok bir daha kendimi elevermeye, el üstünde tuttuklarımdan el muamelesi görmeye. Etrafım hep benden bir parça. Bak mesela karşımda dağ gibi dikilen şu hayal kırıklıklarını görüyor musun? İşte onlar bana uykusuz gecelerimden hediye. Hangi birini def edebilirim, h

Mesela suyu örnek alalım kendimize. Nasıl da yolunu buluyor değil mi? Bazen kendini debiye, bazen bir kaya parçasında kırılmaya, bazen rüzgâra, bazen de durgunluğa teslim ediyor. Peki su akarken nerede son bulacağını biliyor mu? Bazısı bir ırmağa karışıyor, bazısı toprağa can veriyor, bazısı da başka bir canlıya hayatta kalması için olanak sağlıyor ama su her haliyle akıp doğanın dengesine hizmet ediyor. Bizler de kendi doğamızla barışmalı, kendi kazanımlarımıza sarılmalıyız. Dans etmeliyiz ilk hangi ayağım

Yaşamak diyorum... Ne kadar değerli değil mi? Uyandığım her yeni günden alacaklıyım çünkü ben her borcumu kolayca içime çekip bir türlü geri veremediğim nefesimle ödüyorum. Bazı günler lime lime eksiliyor, yeni bir yaprak daha düşürüyorum gövdemden. Neye uyanacağını bilememek öyle zor ki... Haksızlık mı yoksa kader mi? Tek bildiğim her geçen gün biraz daha eksiliyorum. Şimdilerde yaşayarak, görerek, insanlığıma insanlık katan her değerimi sorgulayarak yaşadığım ve bir türlü geriye saramadığım günlerimi yaşı

“Çarpmadığın bir bedende ne işe yararsın kalp? Ben sana, “Çarp!” diyorum, sen atmaktan bahsediyorsun...” Hayata en zor yerinden başlayan küçük bir çocuk Ediz. On yaşındayken annesi, babası tarafından gözleri önünde öldürülünce yetimhane günleri başlar. Yetimhanede aynı kaderi paylaştığı çocuklarla kendine yeni bir aile kuran Ediz’in ilkokul öğretmeni kendisini evlatlık almak isteyince hayatı değişir. Yirmili yaşlarına geldiğindeyse artık ülke çapında çok ünlü bir isimdir. Ancak her şey rüya gibi gid

Belki de senin kahramanın, başka bir masalın yalnızıdır. *** Kabullenmek mutluluğun anahtarıdır. Neden, niye, niçin sorularını kendinize sormadığınızda hayat size mucizeler sunacak. Çare sensin, çare gülüşün, çare bakışın, sesin... Kendini dinle, iç sesine imkân ver, dinginliğini sev. Sonrasında hayat bildiği gibi gelsin. Sen kimsesiz değilsin, kimliğin sensin! *** Uzun zamandan beri düşünüyorum yaşama dair. Kavgalarım, öfkelerim, nefretlerim ne büyük yer tutmuş hayat takvimimde. Yaşadıklarımı sorgulamak gö

Avustralya'da yaşayan on beş yaşındaki Sydney, mahallede cadı olduğuna inanılan Bayan Oliver'la arkadaşlık etmeye başlar. Bayan Oliver'ın evinde bulduğu bir harita parçası Sydney'in ilgisini çeker. Çünkü bu yırtık harita çok uzak bir yeri göstermektedir: Gallipoli yani Gelibolu. Sydney bu gizemli haritanın izinde tarihi araştırmalara girişir. Çanakkale Savaşı'yla ilgili öğrendikleriyse merakını daha da artırır. İnternette araştırma yaparken, İstanbul'da yaşayan ve bu konuya meraklı olan Berk'le tanışır. Bir

Yaşamak diyorum... Ne kadar değerli değil mi? Uyandığım her yeni günden alacaklıyım çünkü ben her borcumu kolayca içime çekip bir türlü geri veremediğim nefesimle ödüyorum. Bazı günler lime lime eksiliyor, yeni bir yaprak daha düşürüyorum gövdemden. Neye uyanacağını bilememek öyle zor ki... Haksızlık mı yoksa kader mi? Tek bildiğim her geçen gün biraz daha eksiliyorum. Şimdilerde yaşayarak, görerek, insanlığıma insanlık katan her değerimi sorgulayarak yaşadığım ve bir türlü geriye saramadığım günlerimi yaşı

Benim de hatalarım vardır elbet. Elbet ben de kırmışımdır kalp, ben de yerli yersiz cümlelere esir olmuşumdur. Bazen harika cümleler kuramasam da iliklerime kadar hissetmişimdir. Korktuğumdan değil, kaybederim diye susmuşumdur. Güneş doğduğunda her şeyin harika olacağına inanmış, güneş batarken boş yere umutlanmışım diye hayıflanmışımdır. Hedefler koymuşumdur kendime, kimine ulaşmış, kimini bertaraf etmiş, kiminin yollarında da yerle yeksan olmuşumdur. Umutlarımı filizlendirmişimdir, kaldırımın arasından g

Tedaviye gülüp geçen yaralarım var benim. En sevdiklerimin ellerinden nakış nakış bakışlarıma işlenmiş habersizce. Kalabalıklar arasında neden kaybolduğumu sormayın bana, aslında tek isteğim insan selinin içinde kendimi unutturmak. Anlasana! Takatim yok bir daha kendimi elevermeye, el üstünde tuttuklarımdan el muamelesi görmeye. Etrafım hep benden bir parça. Bak mesela karşımda dağ gibi dikilen şu hayal kırıklıklarını görüyor musun? İşte onlar bana uykusuz gecelerimden hediye. Hangi birini def edebilirim, h

Hayatıma giren insanlar mı yanlıştı, yoksa zamanlar mı hiç bilemedim. Fakat âşık olmaktan, sevmekten hiç vazgeçmedim. Talihsizdim, hayatımdaki kadın için odun olmaktan bir adım öteye geçemedim. Çözeceğim ulan bu kadınların olayını dedim. Araştırdım, gözlemledim, sayfalara döktüm. İnsanlık için kadın erkek ilişkilerini inceledim. Sonra anladım ki; Kadın erkek ilişkilerinde mizah var!!! Ben zaten garıma çiçek alıyom. Kahveci Hüseyin Neyse sen meşgulsün galiba :S Ecem Kanka arkadaşını da bana ayarla