KENTSEVERLİĞİN BELGESELİ... Ülkemizde kent denince akla önce tarihin ve uygarlıkların gelmesi kendiliğinden olmadı... Bu evrensel gerçeğin unutulduğu tek düze apartman yığınlaşmasından, kimlikli kentleşmeye geçiş çabaları kolay başlamadı... Anadolu kentlerindeki tipleşmeye karşı kentler, tarihleriyle yaşamalıdır denilmesi için kolları sıvayan bir avuç aydınımız olmasaydı; elde kalabilen eski kent dokularımızla birlikte, kurtarılabilen mimari zenginliğimizi de yitirmiş olacaktık... Özellikle 70lerden bu yan

Denebilir ki Kars, benim için sadece ailemin memleketi değil; küçük yaşlardan itibaren yaşama kültürü´mü belirleyen bir okul gibiydi. Kavga etmeden tartışmak, insanları kırmadan eleştirmek; yanlışınızı sinirlenmeden görebilmek, doğrumuzu böbürlenmeden sürdürebilmek ve Anamın bilge deyişiyle, herne olursak olalım özümüzü yitirmemek. Bütün bunları gözeterek yaşamayı birazcık olsun becerebiliyorsam, Kars´ın kazanımlarıdır. Beceremiyorsam, öğrenememişim demektir. Kafkasya ve Anadolu buluşmasındaki hemen tüm kül

...Sadece bu sevda dan hareket eden oktay Ekinci, Adanmış Yazılar´da uygurlık değerlerinin izini sürüyor, onları gözetenleri yüreklendiriyor, gözetmeyenlerle kavgasını veriyor...(Arka Kapak´tan)

Yaşamımı, mimarlığını ve yazarlığını ülkenin ve kentlerin kültür, tarih ve çevre değerlerine adayan Oktay Ekinci, özellikle 1980 sonrasındaki İstanbul için ilk geniş değerlendirmesini yayınlarımız arasında çıkan başucu kitaplarından İstanbul´u Sarsan On Yıl da yapmıştı...(Mart 1994) (Arka Kapak´tan)

Daha önce, Çevremiz de Demokrasi Bekliyor. İnsan Hakları ve Çevre, İstanbul´u Sarsan On Yıl, İstanbul Dosyaları adlı, kent ve çevre kültürünün gelişmesine önemli katkıları olan dört kitabını yayımladığımız Oktay Ekinci´nin elinizdeki kitabına yazdığı ´Önsöz´de değerli bilim adamı Prof. Dr. Emre Kongar şöyle diyor: Oktay Ekinci sadece iyi bir mimar, yılmaz bir korumacı değil, gerçek bir Aydınlanmacı´dır da. Nitekim yıllardır sivil toplum örgütlerinde verdiği savaş O´nun bu aydınlanmacı kişiliğinin yansımas

En büyük bileşeni yağmanın kara parası olan bir ekonominin nasıl düzeleceğini hiçbir ekonomi uzmanından dinleyemedik. Türkiye´deki yatırımların yüzde ne kadarının toprağa ve yapıya yatırıldığının hesabı hiç ortada yok. Büyük holdinglerimizin hepsi makineden, tekstilden, otomobilden çok yapı üretiyorlar. Yapı bir şizofrenik tutku gibi Türkiye´nin altını üstüne getiriyor. Katlar milyarları, gökdelenler trilyonları müjdeliyor. İnsanlar deli gömleği giymiş gibi toprağı oymakla meşguller. (Doğan Kuban, Önsöz´

12 Eylül`ün üzerinden ``on yıl`` geçti. On yıl, öyle yabana atılacak süre değil. Hele, insanoğlunun, belki de yeryüzünde ilk ``toplumsal coşkuyu`` duymaya başladığı yıllardan bu yana tanık olunan ``en hızlı`` gelişmelerin yşandığı böyle bir çağda, ``on yıllık`` sürelerin değeri daha bir artıyor, önem kazanıyor.