12 Eylül darbesinden sonra ilk kurulan yayınevlerinden biriydi İletişim. İletişim bugün yayınladığı nitelikli kitaplarla tanınıyor da, o zamanlar dergi de yayınlarlardı. Hatta ansiklopedi. Bugün o delilikleri biraz azaldı (biraz diyorum çünkü mesela Ömer Laçinerin derlediği Modern Türkiyede Siyasi Düşünce dizisinin yeni çıkan sekizinci cildi 1350 sayfa; anlayın!). Bu dergiler nefes alma yerleriydi bizler için. Yeni Gündem müthişti. Başta on beş günlüktü, sonra haftalık oldu, sonra olmadı. İşte bu dergide bi

Gore Vidal'le ilk tanışmam o muhteşem tarihsel roman, İmparator'la oldu. Eski E Yayınları'ndan çıkmıştı ve benim ellerime Aydın Uğur tutuşturmuştu. Üç aylık bir Anadolu turuna çıkmıştım ve nereye gitsek Dönek Julianus'un izlerini görüyordum. Sonra yıllar geçti, Gore Vidal'in kim olduğunu daha iyi öğrendik. Türkçeye de çevrilmeye başladı, özellikle tarihsel-siyasal romanları. Ama en hoşuma giden şey, Fellini'nin Roma'sının sonundaki büyük şölen yemeğinde Vidal'le karşılaşmaktı. Vidal'de skandal sever bir ru

Bir başka İtalyan bindi Helikoptere: Elio Vittorini. Bu kez Sicilyaya gidiyoruz ama trenle. Denizin üstünden, uçar gibi. Oğul Silvestro babasından bir mektup alır; yaşını başını almış baba aşık olmuş kaçmıştır. Annene iyi bak demektedir. Atlar trene Silvestro, ver elini Sicilya: Annesine atacağı kartpostalı kendisi götürmeye karar verir. Çocukluğu da trenlerde geçmiştir, o pek yoksul Güneyde. Bir sürü insanla karşılaşır trende, konuşurlar. Sonra iner, Signora Concezionenin, annesinin evine varır; annesi aşı

Carlo Levinin bu kitabını ilk okuduğumda çarpılmıştım. Italo Calvino da söylüyor ya, bence de doğru. İnsanları, hayvanları, bitkileri öylesine büyük bir aşkla tasvir ediyordu ki, sanki zamanın ötesinde bir şeyden, bir büyük hakikatten, bir büyük aşktan söz ediyordu. Bunu bir tek Yaşar Kemalde gördüm ben: Kimyası yavaş yavaş bozulan, dönüşen, farklılaşan dünyada insanı insan yapan ve değişmese çok iyi olacak olan şeylerin olduğunu bunca güzel, bunca etkileyici, bunca müthiş nasıl anlatır insan? Şöyle düşünün

Çağatay bir gün aradı, Yunancadan çok iyi çeviriler yapan birisi var, çevirtmeyi düşündüğümüz bir kitap var mı diye sordu. Aklıma uzun zaman önce okuduğum Vardiya isimli roman geldi, ne iyi olur dedim. Onu söyledim. Sonra, yine aradı Çağatay ve Ari Çokona'nın elinde zaten çevirdiği iki roman var, bakalım mı dedi. Tabii, dedim, bakalım. Ari romanları gönderdi. İlkini okumaya başladım. Açık söyleyeyim, Türkçe yazılmış olsa bu kadar akıcı olabilir miydi diye şüpheye düştüm. Kitap su gibi akıyor ve şunu anlatıy

Tarık Günerseli hepimiz bilmeliyiz! O ince mizah başka kimde var? Mesela, işte 1984 tarihli Milli Marşlar (Bazıları) başlıklı hikaye: Bahama Adaları: İleri, Bahama Ülkesi! Bangladeş: Altın Vatanım! Batı Samoa: Özgürlük Bayrağı Botsvana: Kutsal Ülke Burma: Özgür Vatanımız Burundi: Burundimiz! Kutsal Topraklar! Ekvador: Selam Vatanıma! Fildişi Sahili: Selam Umut Ülkesi! Filipinler: Sabahın Ülkesi Gine-Bisseau: Aziz Yurdumuz Honduras: Bayrağım Göklerde Dalgalanıyor Kamerun: Ey Kamerun! Atalar

Bizim kitapların çoğunun düzeltisini yapan bir arkadaşımız var: Gökhan Gençay. Missios'un kitabını düzelttikten sonra bize bir not yazmış. Kitap hakkındaki düşüncelerini söylüyor. Sizlerle paylaşayım dedim: Yazar,bizatihi kendi deneyimlerini, kendine has diliyle sade ve samimi biçimde aktarmayı başarmış. Ayrıca, kişisel anlatısını kurarken bir yandan okuyucuyu hissiyat bağlamında sürecin içine çekme hususunda mahir davranırken, bir yandan da klişe 'politik roman' kurgusunun didaktik, kahramanlık destanı kal

Açıkçası bu kitabı benim basacağımı söyleseler inanmazdım. Bir13 Mart günü tanışmamızdan bu yana, hepimiz Esradan bir kitap bekliyoruz. Yıllar geçti, bir türlü gelmedi. Nasip işte. Bugüneymiş. Bu kitaptaki yazıların farkına biraz geç vardım açıkçası. Esra, Milliyetin iş ve yönetimle ilgili ekini yönetecek ve yazılar yazacaktı; yıllardır da basının içinde olduğu için, bunların gazete yazısı gibi olacağını sandık mekanik ve geçici. İki, üç, derken beş, on yazı sonra, ne kadar yanıldığımızı anladım. Esra, üst

Şimşekler Şimşekler'de Echenoz, ampulden radyoya, röntgenden helikoptere, füzeden internete kadar bin bir türlü fikri öne sürmüş, alternatif akımı yaygınlaştırmış, bunlardan çoğunu başkalarına kaptırmış, takıntılarla dolu yaşamında bir türlü sosyal bir varlık olamamış ünlü mucit Nikola Tesla'yı anlatıyor. Sonraki yüzyılda teknoloji olarak kullanılacak ne var ne yoksa o bulur, ama bu icatları paraya çevirme konusunda yeteneksizdir. Şimşeklerle başlayan hayatı güvercinlerin arasında son bulur. Çaktırdığı şimş

Borges, Morel'in Buluşu için yazdığı önsözde diyor ki: Entrikanın ayrıntılarını yazarıyla tartıştım, onu yeniden okudum; onu kusursuz olarak nitelemenin bir yanlışlık ya da abartma olacağını sanmıyorum. Ben de sanmıyorum. Pek iyi de, nasıl bir roman ki bu 1940'da yayınlandığından beri ıcık cıcık incelense de hala tasvir edilemiyor, tanımlanamıyor? Neden Arjantin ve dünya edebiyatının en önemli kitapları arasında yer alıyor? Bu soruya cevabım yok, ama benim için niye önemli olduğunu biliyorum: Bir kere, hay

İnsan kırk yıllık arkadaşının kitabını nasıl tanıtır? Hele de başından beri bu yazma serüvenine yakından tanıklık etmiş ise. Şunu hemen ifade edeyim: İlhami Algör, ilk kitabı Müzeyyen...´de ve ikinci kitabı Albayım...´da dile öyle meftun ki, onu en çapkın, en kıvrak, en konuşulur, en akıcı haline öylesine sokmak istiyor ve başarıyor ki, arada, romanlarının kurgusunu ihmal edebiliyor. Ama bunun çok da önemi yok. Barthes, Proust için şöyle demez mi: Canım sıkıldığında açıyorum rastgele bir sayfa, okuyorum. Aç