Olduğum yerde bir an düşündükten sonra kafamı usulca kaldırıp bu büyüleyici sesin sahibine doğru ağır çekimle baktığımı hatırlıyorum. Hatırlamaktan ziyade o anı hiç unutmuyorum. Uzun uzun, derin derin, donakalmış bir vaziyette, saniyelerce ve onu ömrüme katıp götürmek istercesine... Gözleri ilk gözlerime değdiği anda; dünyam, amel defterim, alın yazım ve kaderim son sürat değişmişti... Melekler kolları sıvamış, hızla ve telaşla bambaşka bir tarih yazıyor olmalıydılar benim için. O an geçmişim siliniyor, gel

Gençlik yıllarında saçlarına oksijen ya da papatya suyu sürmemiş kızlar bizden değildir. İlk sigara denemesinde öksürükten boğulmayan, İlk, okuldan kaçışında sudan çıkmış sazan balığı gibi etrafına bakınmayan, Şiir-hatıra defteri tutmayan, Aşkından öleceğini sanmayan, ?Durdurun dünyayı, inecek var uleeyn diye isyanlara boğulmayan, Sıska ve çirkin olmayan, Şapşal ve şebelek olmayanlar bizden değildir. Yıllar geçmiş, Aşk geçmemiş.

Her geçen gün içinde büyüyen vuslatı, Gün be gün ertelemek zorunda kalırsın Dudaklarını kanatırcasına, Haince hançerlenen duygularının Sağanağında zehir zıkkım olur bütün Kelimeler mürekkebinden damlarken Yutkunursun Boğazına koca bir yumru oturur Zaman denen kavram elbette durmayacak Bizim için Boğazında düğümlenen kelimeler, Yüreğinde belki de deprem etkisi yaratacak Sıradan bir yazı gibi okuyup geçecek birçok Beşeri farkında olmadan. İnadına yarsın bir Papatyanın yaprakları arasına ölüm kadar Yalnızlı

Olmadı... Olamadı... Dinlediğim o nefeste sustu. Onun gidişiyle bendeki tüm seslerde sustu... Hayallerim sustu... Sevinçlerim, kahkahalarım sustu... Kadınlığım sustu... Akif'ten sonra bende kalan tek şey analığımdı. Üzerini balmumuyla sıkıca mühürleyip, kapadığım ve en tenha köşelere sakladığım kadınlığımın yerinde şimdi dimdik duran bir analık vardı. Ben artık ölümden korkmuyorum, ölümlerden korkuyorum. Birincisinde sadece ben varım. Ama ikincisinde tüm sevdiklerim var... Tıpkı şairin dediği gibi, içim hep

Aslında unutmaya, yok saymaya çalıştığım hayatım, evimin arka bahçesinin bir görüntüsüymüş gibi hiçbir yere gitmiyor. Ben sadece ön bahçeyi seyrederek onu yok sayıyormuşum. Şimdi arka bahçemde çıkan o büyük yangın beni tekrar oraya çağırıyor. Üstünden yirmi yıl geçmesine rağmen verdiğim kararın doğru mu? yanlış mı olduğunu bilmiyorum. Ailemi kendimden uzaklaştırmaya çalışmam, benimle beraber onları da yaşadığım acılara ortak etmeme çabalarım ve o günahını hiçbir zaman ödeyemeyeceğim cehennemin en alt katı

İşte! Her şeyin, bir bedeli vardır. Bazı önemsiz veyahut hediye edilmiş Şeyler dışında ama unutmayın; hayat her Zaman güzellikler ve mutluluklar hediye etmez bize... Bedel gerektirir; hem de bazen Ödeme şartları en zor, en ağır bedeller... Belimiz bükülür, sırtımız ağrır, en zoruda Sol yanımız acır. İşte en kötüsü de budur. Aslında, başkasına kesilen cezayı, bizim Ödemek zorunda kalmamızdır.

Napolinas, oluşumunu tamamladığı karanlık yılları andıran zamanlardaki gibi zaman sessiz bir karanlığın kapısındaydı. Sessizlik içine gizlenmiş çığlıklar bir DİRİLİŞ'e gebeydi. Kara bulutlar tüm karanlığı ile umudu söndürmek için hazırdı. Artık dönülmez bir kadere iler-lerken masum canların kanına susamış karanlığa dur diyecek ışığı arıyordu. Gözler ve sözler sonlanıyordu. Artık ok yaydan çıkmıştı. Devrin kaderi; ülkeleri için kılıçlarını kınından çek-miş ve âsâlarına sımsıkı sarılmış, yürekleri temiz masum

Faruk eline ulaşan mektubu gözyaşı döke döke okumuştu. Demek insanlar gariban ve saf olunca, kendisini insan sanan şeytanlar onlardan istifade edebiliyor ve onları da bu günah yolculuğunda seyahat etmeye mecbur bırakabiliyorlardı.. Faruk bu mektubu okuduktan sonra kızı kararından vazgeçmek yerine, ona daha da hayran olmaya ve bağlanmaya başladı. En azından geçmişini gizleyip, ona yalanlar söyleyerek onu kandırmamış ve her şeyi olduğu gibi anlatmıştı. Faruk arabadaki peçeteyle gözyaşlarını silerek arabadan i

Hilal, İstanbul'un ücra köşesinde yaşayan sevgi dolu bir ailenin lisede okuyan kızıdır. Bir kış günü hiç ummadığı bir anda yüreğine bir sevda ateşi düşer. Günden güne içinde büyüyen bu aşkla dünyadaki cennetine kavuştuğunu düşünürken, yüreğine oturan acıyla bir anda cehennemi yaşamaya başlar. Hayatın imtihanından geçer gibi ayrılıklar yaşarken, bir yaprak misali oradan oraya savrulur. Zorunlu olarak doğup büyüdüğü şehir olan İstanbul'dan ayrılıp Konya'ya yerleşen Hilal'i, ayrılık ve hüzün ile birlikte içind

Sahte bir sevgiliyle, gerçek bir aşk fırtınası kasıp kavurmuştu bütün ruhunu. Çocukluk aşkı, gençlik aşkı ve tüm hayatı... Hepsi tek kişiye bağlıydı; Tufan! Peki kimdi Tufan? Bir seri katil mi? Bir şizofren mi? Bir psikopat mı? Yoksa bir sahtekâr mı? Belki de onu gerçekten seven masum bir âşıktı sadece. Peki o zaman bütün o kaçışlar, kovalamacalar, aldatmalar, yalanlar, esrarengizlikler neyin nesiydi? Her geçen gün yaşadığı başka bir olayla şok olmaktan yorulmuştu artık. Kafası karmakarışıktı. Anlayamıyordu

Öyle bir yol ayrımındayım ki bir tarafta aşk, diğer tarafta her şey ve herkes var. Sevgi ırmağı bir yandan mutluluk denizine akarken diğer yandan hüzne kanat çırpmakta. Bedeli bu kadar ağır olmamalıydı aşkın. Öyle bir bedel ki... İki kız kardeş ve birbirlerinden habersiz gönül verdikleri adam. Hastane koridorları belki aşk denilen şeyi görmüştü ama böylesine hiç tanık olmamıştı. Yüreğindeki sesin yankısını, doktor meslektaşının yüreğinden duyacak mı Aslı? Yoksa bedenini i

Aşkı tanımak için ölmek mi gerekli? Sevmek başka mı? Sevdiği kadın için her şeyi silip tekrar baştan başlamaya karar veren Umutun romanı Her sayfasını soluk soluğa okuyacağınız bu macera dolu aşk romanı, Seven insanların birbirleri için nelerden vazgeçebileceklerini size Tekrar tekrar hatırlatacak.

Mansur haşin ve asık suratını yüzüme çarparcasına bana baktı ve ayağa kalkıp dedi ki: Hoş geldin, Ya Ebu Hanife, otur yanıma Güç-bela ilerleyip yanına oturdum. Teşrifatçıyı çağırıp ona sevik getirmesini istedi. Sevik getirildiğinde kadehi bana uzattı: Hadi, iç! Sevik zehirliydi. Bunu fark etmiştim. Mansur beni zehirleyerek öldürecekti. Hayır, içmeyeceğim. Bana bunu içirtemezsin! Hey askerler, gelin buraya. Bu adama şu seviki içirin zorla. İçmezse boğazından dökün! Gerek yok, ver seviki, kendim içerim! Sevik