Bir rengi vardı, sıkıntının tanımsız uzak kestane yapraklarıyla saklı bir manastırı istedim düşledim gürgen ağaçlarıyla kaplı mevlevihaneyi künt yıldızlarla gece şakıyordu karşımda benimle ol ey gece benimle öl

kâhin! sür biricik kucaklayışını yuvasına. anlatmaya çalışma dile gelmeyeni, geri çekil. çamurlu bir imge olarak kal dalgakıranın berisinde. yüzünü yüzüme göm, kınından çık, yakındır şiir. kâhin! yakındır...

Yozlaşmayı Farket Toplum Senin Düşmanın

Bir tay ki aşk ola kalbini yeryüzüne çarpacak

eve oğulsuz dönen babanın dilinde tuz birikir ölüm eski bir alışkanlıktır aynalaşır orada asfalt sonlarında kibar bir lehçe ile susar çirkin herkes bunu bilir lâldır şart mıdır dağı sevmek için oğulsuz kalmak kuğu bir boynun can kırkları ile terlediği gizli bir anlam bulur dağın yüzünde sesimin sarkacını salarak at koşumlarına ve inandım her evin kebir bir kibir biriktirdiğine ve inanın insanın evinin insanın kabri olduğuna

Ey beni baştan çıkaran kan karanfil Gücüm yok yeni bir seyirsiz gösteriye Ellerim ellerinsiz el değildi bir zaman Zaman bitti mi dersin, sarıyor geriye

Ece Ayhan, yanlış şairim benim! Enis Batur'a, o dört kollu şair'e Ece Ayhan'dan mektuplar. Bir öğrenci defteri'ne yazılmış sıkı mektuplar. Etikçi, tarihçi ve mektupçu bir şairden, etik, tarih, siyaset, şiir ve hayat çıkmaları. Haydar Ergülen

Sadece bir çift elmas küpe ondan geriye kalan... Tılsımlı bir taşın gölgesinde bir varmış, bir yokmuşlar arasında kararsız kalmış,değeri bilinmemiş, ezilmiş, hırpalanmış, hor görülmüş genç bir kadın, bir gurbet gelini, Elmas... Anadolu'nun küçük bir köyünde başlayıp Belçika'nın Antwerpen şehrine uzanan bir gurbet yolculuğu... Aynı başlangıç, iki farklı sonla Elmas'ın hayat hikâyesi... Onun da herkes gibi gerçek olmasını istediği hayalleri vardı!

Yabancıyız. Bazen toplum içinde, bazen ailemiz, arkadaşlarımız içinde bile, bazen de kendimize bile yabancıyız. Ya bu yabancılık; gelenekleri, kültürü, yaşam tarzı farklı olan bir toplum içindeyse? Ya bu farklı toplum, yabancılığımızı her adım başı bize hatırlatıyorsa? Dahası, bu yabancılığımızı bir türlü aşinalığa, biz olmaya, bizden olmaya dönüştüremiyorsak? Yüreğimizi ağırlığıyla ezen, başımızı bulutlara erdiren aşkımız bizi kurtarabilir mi? Sevdiğimizin kollarında eriyip yok olur muydu yabancılığımız? Y

bu gök, bu metal kuşlar saçını ağartmış dağlara çok ıstırap başını alıp gidemez ki uçurumlar ürpertili çalı dipleri kan revan iyot kokusundan umudunu kesmedi hiç insanın kimsesi kendisidir

Yalınlaştırılmış, özenli mısralarla oluşan şiirleri aynı zamanda yaşam karşısında tutarlı bir tavrı, düşünsel ve duygusal bir derinliği de içeriyor. Yunus Koray'ı, yalnızca geleceği değil, şimdisi de ilgi çekici, olgun bir ozan olarak görüyorum. Onat Kutlar, 1987 Yunus Koray perspektifi, cambazların telini, bir cam işçisinin üfleme borusunu, bir saat tamircisinin tornavidasını kullanıyor. Yaşadığı tarihten başarılı ve özgün, içsel şiirler çekiyor. küçük İskender, 1994

ölüm, tasarlanır bir yere koşulur, dünya'dan uçurtma yapılır. ruhun çiçekleri niye yoktur?

Hepimiz çocuk olduk... Farklı oyunlar oynayıp, farklı yerlerde büyüse de hemen her çocuğun pek çok ortak noktası vardır. Mesela hayalleri sınır tanımaz. Çocukların küçük hayallerinden daha büyüğünü düşünmeniz mümkün değildir.. Mesela çocukların canını acıtmak zordur. Acısa bile, reaksiyonunda direniş vardır, acıyı hafife alma ve baş kaldırış vardır, meydan okuma vardır. Acımadı ki diyerek her şeye rağmen ayağa kalkar ve acıyı biriktirmeden yaşama sil baştan devam ederler. Ve içindeki çocuğu öldürmeyenl

kainatın yeni bir dekoru var. günyüzüne çıksın, yeraltındaki yatak. burası, zamanın yasakladığı taht. üstünde, hemcinsiyle ibadet edilen mutlak! ruhların dolunayı; bu bedende süzülen parmak. sınırı silinen her ülkede, aşka beraat!

her evde ölmeye hazır bir yalnızlık var her veda sevmek deniyorsa tendeki her vurguya evet bir yanlış daha taşınıyor yalana ne var ki bir kez daha kandırıyorum içimden geçen fırsatı önsözde yer almıyor uzaklıklar

İçimde bir cem daha var buluyorum geçerken aheste aheste içimden Şimdi hepiniz yüklenseniz şu bulutun eli hangimize dokunur yüzü alnı nasıl bungun buruk rengi hangi meclisten sorulur?

Karaoğlu'nun öyküleri, bir ruh muhasebesinin notları. Geçmişten bu- güne, anıların izleğinde, çeşitli kentlerde hep içe tutulmuş bir ışıldak. İçinde bireysel ve toplumsal hüzün bir arada. Bir açlık grevini anlatan öykü, gerçekten bir kuşağın hatta her kuşağın bir noktalama durağı. Çocukluk, ilk gençlik saptamalarını bulamayınca bir hüzün travması yaşıyor. İçimdeki yarayı giyiniyorum, diyor. Öykü başlarındaki alıntılar, sevdiği şairlerin de öyküye bizi hazırlayan dizeleri, onun edebiyatı algılayış yolunu ye

Ey sevgili, sen gittiğim ve öldüğüm ateş ülkesi hâtıra ile jesti çek al, kan ve taş dâhil insan tabutu kadardır ömür ve uzaklık gözyaşıyla ölçülmez bu yüzden ana rahminden musalla taşına insan ağladığı kadardır bil ve anla, bıçak taşta insan insanda sınanır sevgilinin aynaya bakması gitme isteğidir, insan gider her aşk yedisine çağrıldığı gece intihar eder

Araştırıcılık ve titizliği bir arada yürütüyor Peker. ESER GÜRSON Hüseyin Peker, bozuk düzenin yaşamdan neler eksilttiğini, insan değerlerinden neleri silip süpürdüğünü aşırı jestlere kapılmadan anlatmaktaydı. KONUR ERTOP Peker'in fal'a bakması aydınlar içinden seçme anlamına geliyor.. Böyle şiirler üzerinde uzun uzun durulsa yeridir. HÜSEYİN CÖNTÜRK