“Modası geçmiş manuel daktilo ile, daha doğrusu Olympia De Luxe’üm ile günümüzün bilgisayar teknolojisi arasında, bu bilgisayar kâğıdı rulosu vasıtasıyla köprü kuracağımı sanıyordum. Ama kabul etmeliyim ki fena halde çuvallıyorum. Bu ikisi hiç buluşacak mı? Hayır, hiç ümit yok. Buna dair hiç ümit görmüyorum. Dolayısıyla bu, bir bakıma, eski zamanların daktilosuna, gerçek kâğıt takılmış, parmaklarınızın tuşlara dokunduğunu hissettiğiniz, kâğıdı hissettiğiniz ve sardıkça satır satır merdaneyi hissettiğiniz−ah

Benzersiz bir hikayeci ile bir sinema "partizanını" aynı bünyede buluşturan Alexander Kluge’den, kendi ifadesiyle “öznel” sinema hikayeleri. Kluge, çoğu filminde olduğu gibi hikâyelerinde de belgesel ile kurmaca arasındaki ayrımı görünmez kılıyor. Ve filmlerinin montajlarını hatırlatır biçimde, okuruna alan bırakan bir anekdotlar kolajı yapıyor.

“Mahallemizdeki her evde Başkan’ın bir odası var. Gerçi Başkan bizi hiç ziyaret etmedi. Onu bekliyor sayılmayız, çünkü aslında çoğunlukla odanın orada olduğunu unutuyoruz. Çoğunlukla unutuyoruz. [...] Başkan’ın odası genellikle evlerin zemin katında, giriş kapısına yakın bir yerde bulunur. Çoğunun ön tarafa, yani sokağa bakan bir penceresi vardır. Evin sağ tarafında da olabilir, sol tarafında da, fark etmez. Asıl önemlisi, görünüşe bakılırsa, girişe yakın olmasıdır, ancak Başkan’ın orayı bulmakta niçin zo

Grizunun Kokusunu Almak Kitap Açıklaması “Grizu renksiz ve kokusuz bir gaz olduğundan [...] eskiden maden kuyularına kafes içerisinde kuşlar indirilirdi. Kuşlar titremeye veya tüylerini kabartmaya koyulduğunda, tehlike ânının geldiği hissedilirdi − veya geldiğinin görüldüğü düşünülürdü. [...] Bu geleceği gören kuş tüylerini büyük bir dikkatle gözlemlemenin madencilerde kendi kendilerine ‘grizunun kokusunu alma’ becerisini geliştirmiş olması da olası.” Didi-Huberman kitabın adına ilham olan bu anek

“Önce-ve-sonra görüntülerinin günümüzdeki yaygınlığı dünya algımızı şekillendiriyor. Bu durum şüphesiz ilgimizi fail insanın temsilinden toprakların ve mimarlığın temsiline kaydırarak yeni bir boyut açıyor; bu da mekânsal analizi asli bir politik aygıta dönüştürüyor. Ne var ki, önce-ve-sonra görüntülerinin en can alıcı yanı, aralarındaki gediktir; bu gedikler de basit yorumlara mukavemet eder.” Eyal Weizman Forensic Architecture (adli mimarlık), Ines Weizman ise Centre for Documentary Architecture (bel

Kelimelerin Mekânı: Mallarmé'den Broodthaers'e, Jacques Rancière'in 2004'te Musée de beaux-arts de Nantes'ta gerçekleştirilen Marcel Broodthaers sergisi kapsamında yaptığı konuşmanın metnini okuyucuyla buluşturuyor. Yazar, Mallarmé'nin Bir Zar Atımı Asla Ortadan Kaldırmayacak Rastlantıyı başlıklı modernist şiirine dayanan Broodthaers eserine odaklanıyor. Sanatçının aynı isimli eseri Mallarmé'nin kelimelerinin yerine siyah çizgiler koyarak şiiri plastikleştiriyor. Rancière'e göre, Broodthaers'in çağdaş sanat

Svetlana Boym modernitenin düşünsel tarihini alternatif bir biçimde ele aldığı Off-Modern Mimarlık’ta, Rus avangardının ikonlarından biri olan Üçüncü Enternasyonal Anıtı’nı, yani mitik Tatlin Kulesi’ni bir köşe taşı olarak görüyor. Bir mimarlık devrimi manifestosu olan kulenin mimari ve felsefi başkalaşımının izinden gidiyor. Eleştirel modernite projesinin ara sokaklarına, maceranın mimarlığına (Simmel); satranç atının dolambaçlı hamlesine (Şklovski); “profesyonel düşünmeden” ayrı düşen “tutkulu düşünmeye”

...bu seçkide gösterilen kent görüntüleri, genellikle kullanılan yöntemlerde olduğu gibi işlevlere ve ölçülebilir kriterlere göre analiz edilmemiştir; bunun yerine, fikirler, imgeler, metaforlar ve analojilere dikkat çekmesi gereken kavramsal bir düzeyde yorumlanmıştır. Yorumlara, öznel tahminler ve dönüşümlere sonuna kadar açık bir morfolojik anlayışla ulaşılmıştır. Kitap, esas tasarımın dayandığı düşüncelerden daha transandantal bir görünüm sunar. Başka bir ifadeyle, eşit olmayan durumlarda veya koşulla

Karlheinz Stockhausen, bir sohbetimizde şöyle demişti: Biliyorsun Morty, cennette değil dünyada yaşıyoruz. Masaya vurmaya başlayıp devam etti: Ses ya buradadır − ya burada − ya da burada. Bana hakikati gösterdiğinden çok emindi. Yani o vuruşun ve ona dair seslerin olası yerleştirmesinin, bestecinin gerçekçi olarak tutunabileceği tek şey olduğunu. Konuyu bu kadar küçük bir alana indirgemiş olması, Zaman'ın istediği gibi idare edebileceği ve hatta taksim edebileceği bir şey olduğunu düşünmesine neden olmuştu.

Sven-Olov Wallenstein bu kitapta, mimarlığın hem içsel mantığının, yani teorisinin, hem de bir araç olarak seferber edilme biçiminin dönüştürüldüğü, klasik paradigmanın terk edildiği noktanın aynı zamanda biyopolitik makinenin ortaya çıktığı eşik olduğunu gösteriyor. Wallenstein'a göre, modern mimarlık biyopolitik makinenin önemli bir parçasıdır. Bu da temel amacının öznellik üretmek olduğu ve modern öznenin soybilimi açısından yorumlanması gerektiği anlamına geliyor. Dolayısıyla da, panoptik ilkeyi herhang

O halde şunu asla söyleyemeyiz: Görecek hiçbir şey yok, görecek hiçbir şey kalmadı. Gördüklerimizden şüphe edebilmek için, hala görmeyi, her şeye rağmen görmeyi bilmemiz gerekir. Yıkıma rağmen, her şeyin silinmesine rağmen. Bir arkeolog gözüyle bakmayı bilmemiz gerekir. Ve işte böyle bir bakış, böyle bir sorgulama sayesinde, şeyler saklı mekânlarından ve mazilerinden bize bakmaya başlar.

Aureli'ye göre asketizm, yaygın olarak anlaşıldığı gibi yalnızca tefekküre dalınan bir hal, ya da dünyadan vazgeçme değil; her şeyden önce, başka bir yaşam tarzı arayışında sosyal ve politik koşulları köklü biçimde sorgulamanın bir yöntemidir. Aureli, asketizmin radikal bir iktidar eleştirisi, bir otonomi fırsatı olarak doğmasına karşın, zaman içinde anlamının nasıl değiştiğini, kapitalizmin mantığından sosyal konut kavramına ve minimalist tasarımın ideolojik retoriğine kadar her şeye nasıl yayıldığını göst

Erotik Düş Makinesi, yazdığı romanlar ve teorik metinlerle Yeni Roman akımının öncülerinden kabul edilen, aynı zamanda sinema tarihinde önemli bir yer edinmiş olan Alain Robbe-Grillet'nin sinemayla olan ilişkisi ve yönetmenliği üzerine yaklaşık on yıllık bir süre içerisinde yapılmış söyleşileri kapsıyor. Kitap, okura Alain Robbe-Grillet'yi filmleri aracılığıyla daha yakından tanıma fırsatı sunmasının yanında, hem onun filmografisiyle yeni tanışacaklar için bu sıradışı izleme deneyimine katkı sağlamayı, hem

Eskiden, yelkenli gemiler okyanuslarda sefer yaparken zor durumda kaldıklarını bildirmek için şişeye mesaj koyup denize atarlarmış, sonunda birisi bulup yardım çağırır umuduyla. Sanatın bu rolü üstlenmesi isteniyor. Pek çok sanatçı birbiriyle güç, para ve itibar için mücadele ediyor ama son tahlilde her şey dönüp dolaşıp şuna geliyor : Denize bir şişe atacaksınız, birisi de onu bulacak.

Diyelim ki; yer altını, gökyüzünü ve binayı kapsayan bir ana planım var ve henüz kullanılmadı. Ya da bir binadan tüm anladığımız hatta kentsel peyzaj olarak gördüğümüz sadece bu tür bir ara bölge. Metafiziksel bir muadiline değinmek gerekirse... Bu, yeryüzü ve çok aşağıdaki kozmik bir katman arasında var olurdu. Bu durum bina için de oldukça geçerli ve bunu bir bakıma elinizdeki faydalı ve itaatkar malzeme olarak; ama bunun da ötesinde ne olabileceği ve hangi yönlendirmelerin yapılabileceği üzerine tahminle