Mavi Adam, ruhunu karanlığa kaptıran, kalbinde taze yaralar barındıran bir kadının, gökyüzünden damlayan bir çift göz sayesinde iyileşmesini anlatıyordu. O kadın bendim, gözlerin sahibi ise Çağatay... En çok kadını tanıyan üçüncü bir kişi ağzından yazıyordum kitabı ve bu, dillere destan olmuş bir aşk hikâyesini kendi cümlelerim ile anlatıyormuş hissiyatı veriyordu. Tek farkı usta bir yazarın kaleminden döküldüğü için değil, sahiden her nefesini soluduğum için yaşamışım gibi hissediyordum. Her satırını ezbe

Aysel Sağır, dünya edebiyatı tarihine damgasını vurmuş yazarların, roman kahramanları -Anna Karanina, Madam Bovary, Cemile, Nana, Tamina, Raskolnikov, Alice, Pollyanna, Rudin, Gregor Samsa ve Pablo Ibbieta- ile yüzyıllar sonra İstanbul'da karşılaşır. Yazar bu buluşmada, 'şimdi'nin içinde yer alan kahramanlarla yeni hikâyelere doğru yol alır. Akıcı bir dil ve ince mizahi anlatımıyla, edebiyat disipliniyle oluşturduğu Karşılaşmalar kitabı algımıza yerleşmiş kahramanların yeni hikâyeleriyle okuru oldukça şaşır

Kapadokya'da, Türklerle Rumların birlikte yaşadıkları Karvalli kasabasında, 1862 yılının belki en soğuk gecesi yaşanmaktadır. Odasında, dört arkadaşıyla masum sırrını paylaştığı o gece, genç ve güzel rahibe adayı Maria, manastırdan gizemli bir şekilde kaybolur. Maria'nın akibeti anlaşılamadan, bu kez de onu, sırrını paylaşan diğer kızlar izlerler. Onlara ne olduğuna dair en ufak bir ipucu yoktur. Karvalli'de insanlar, uykusuz geceleri diken üzerinde geçirmektedirler artık. Kapadokya'da yaşanan trajediden

Doğduğumuz, büyüdüğümüz şehrin hikâyesini biliriz değil mi? Şu an oturduğumuz sıradan mahallede kaç yüzyıl öncesinde kim bilir neler olmuştur. Onun şehrinin fantastik bir geçmişi vardı. İnsanlara sürekli tehdit oluşturan, gözü hiçbir şeyi görmeyen, sürekli aç, doymayan ve her defasında daha da fazlasını isteyen vampirler yatıyordu Mystic Falls'ın geçmişinde. Yıllarca yıktılar, döktüler ve şimdi hâlâ buradalar. Hâlâ etrafta dolanıyorlar ama bu sefer daha sakinler. Kimse fark edemiyor aralarında dolaştıklar

Nisa ama nasıl zor okunur özgürlük kelamı kadınlar kitabında gerçeğin kara bir aklıkta büyüdüğü yerdedir yalan topraktan gelenin sesi suya çarpınca matematik üç adım uzar ve sevdanın içinde kaybolur hayatın yorgun kalçaları 'seviyorum' yazmalı en büyük harflerle ve mutlaka dişi olmalı karakteri üstüne düşen her damlanın gizemini büyütmeli eteklerinde gecenin bekçisi bir gümüş ay çünkü 'ateşe ve suya dayanıklı' ne varsa yok ettiler, nefesleri dardı düşlere çünkü dar nefesle aşka düşülmezdi ama güneş utanmazd

Kirlendi kalpler, zaman içinde. Duygular, kötü kokular saldı her yere. Kimsenin bilmediği gerçek neydi? İyiliğin kaynağı olan gerçek ! Her sabah gün aydınlanır, ama güneş herkese doğmaz. Kimisine karanlıktır hep hayat. Güneşli, aydınlık bir kalp için vicdan gerek...

Artık bir benin olmadığını, olan ve bir çocuktan kalan bu cesedin başkalarına ait olduğunu ve bedenim ve ruhum üzerinde ne isterlerse yapabileceklerini sanırım korkunç çaresizlikten, sahipsizlikten kabul ediyorum. Önce beynimde bir şimşek gibi çakan bu düşünceye karşı geliyorum. Kendimde bir hata olduğunu düşünüyorum. Ama vakit ilerledikçe, gözlerim karanlığa alışıp içindekilerle birlikte düşünceleri de seçtikçe, olanları düşündükçe hatalı olmadığım kanısına varıyorum. Bunu çok iyi hatırlıyorum. İşte o and

Devlet dini haline getirilen olgular İslam ülkeleri dışında bütün dünyada zayıflıyor. Örneğin İngiltere'de 2014 yılında yapılan araştırmaya göre İngilizlerin yüzde 42'si dinin gereksiz; yüzde 45'i gerekli olduğuna inanıyormuş! Geriye kalan yüzde 13 ise, Din olsa da olur, olmasa da... diyormuş! Bu araştırma, eğitim düzeyinin yükselmesi; ilkel koşullarda biçimlenmiş dinin 21'inci yüzyıla uyum sağlayamaması; bilimsel gelişmelerin dini öğretileri rafa kaldırması gibi anlamlara gelir. Fakat aynı şeyleri Tanrı ka

Suya çok anlam yüklediğimin ayrımındayım. Kimi yerde başsız ve sonsuz zaman, kimi yerde tarih, kimi yerde başını alıp gitmelerdir su. Kimi zaman yorgundur, kimi zaman durgun, kimi zaman vurgun. Bir başlangıçtır su, kimi yerde aşk, kimi yerde ilaç. Su bu; hem kendi içinde akar, hem dışında. Başıboş değildir; disiplindir, yöntemdir, amaçlıdır. Bir bedeni vardır, iyilikleri kendinde toplar, kötülükleri arındırır, ayıklar. Kavuşmaların duygusu, gitmelerin aklıdır su. Kaynaşmak da ayrışmak da kendindendir, özlüd

Terör, kanla besleniyor. Bu, besbelli. Peki, kan dökmenin amacı ne? Halkı yılgınlığa düşürmek, insanların hayallerini ellerinden almak, onları korkuyla ve belirsizlikle baş başa bırakmak... Biz, her şeyin siyah beyaz olduğu günlerde korkuyu yaşadık, daha çocukken. Oysa çocuklar ölümü bilmezlerdi; ama biz biliyorduk; çünkü o hep yanı başımızdaydı. Silahlar, sadece birkaç metre uzağımızda patlardı. Bir anda yere yığılan, vücutlarından kanlar akan insanlar görürdük. Şaka değil, gerçekti ölüm; sokaklarda kol g

Harflerin kelimelere, kelimelerin cümlelere, cümlelerinse yan yana gelmekten keyif alarak kitaba devrettiği bu duygusallıkta; kendisine piç diyebilen nadir tevazuda bir adamın ilk heyecanına tanık olmak ne güzel! Tabi ki konu ayrılık, konu farkındalık, konu özlem, konu aşk. Duygusal Piç; sansürsüz, pürüzsüz, çekinmeden, kırpmadan, korkmadan dökmüş içini. Belki de bu nedenle adını Duygusal *İç koymuş; belki de değil. Karar sizin...

Evvel zaman içinde kalbur saman içinde... diye başlayıp, sonu hep mutlu biten masalların üzerinden hayli zaman geçti. Dün komşunun küçük peri kızını dizimin dibine oturtup, masal anlatmaya yırtınırken daha iyi anladım bunu. Masal dediğin şey bir uydurma müessesi olduğundan, aklı çağın ardına takılıp giden bu yeni nesil pek yemiyor artık bu masalları. Zannımca bu ipe sapa gelmez masallarla bolca uyutulan, Keloğlan'ın Tokmağını okuyup evdeki merdaneyi kaptığın gibi mahalle çocuklarının kafasını yaran, tek g

Birikti... Biriktikçe akarsuya yol aldı Akarsu denize Deniz okyanusa kavuştu Okyanus ise maviye dönüştü Bir düştü bu, gizlediği yalnızlığımda... Düşüm gerçek oldu 'Kuytuda ki düşlerim'de...

?Derler ki, bazı hayatlar zaman içinde bağlıdır birbirlerine, Çağlar içinde yankı bulan eski bir çağrıyla zincirlidir ötekine... Prince of Persia Bir evren, iki farklı gezegen. Biri, gelmiş zamanın getirdiği nefret ve ateşle yanan İngrimar'i. Diğeri gelecek zamanın kendi halinde akıp giden Dünyası. Umut ve son nefes imdatların çığlıkları yayılırken evrende, gün olur, toprak, ateş ve küllerin içinden bir ağaç, gökyüzünün son ışıklarını seyre yükselirken, evrenin sonsuz sesleri arasından bir sesi kendi sesi

Bir insan kilitli olmayan, ama içeriye doğru açılan bir kapıyı boyuna itiyor, çekmek aklına gelmiyorsa, odada hapistir. -Ludwig Wittgenstein Hem karmaşıklık hem de basitlikte aramalısın bu kitabın özünü... Sabra ihtiyaç var, zekâya ihtiyaç var, bildiklerinden sıyrılmana ihtiyaç var anlamlandırmak için... Kendim olmak istiyorsam sırrı seçimlerimde aramalıyım. Önce genişlemeye, büyümeye ve BİR olmaya izin vermeliyim. Binlerce yılın kalıntılarıyla özgürce karar alabileceğimi sanıyorsam dünyanın en karmaşık

Tarihi anlatmak, yazmaktan daha kolaydır aslında. Hele ki bu tarih darağaçlarında, işkencehanelerde bedel ödenerek hafızalara kazınan bir tarihse... Burada anlatılan, Deniz'in, Yusuf'un, Hüseyin'in hikâyesi, burada anlatılan senin de hikâyen. Sadece onların değil, Sinanların, Mahirlerin, Cihanların, İboların, Ulaşların da hikâyesi. Dünya'da birçok ülkedekiyle eşzamanlı olarak meydana gelen Türkiye'deki 68 gençlik hareketine damgasını vuran, canlarını darağacında kaybeden, ama isimlerini daha sonra doğacak o

Seri Katil denilince çağdaş toplumun sapkın ruhlarını zihnimizde uyandırırız. ?İnsan Avcıları seri katillerin yüzyıllardır varolduklarının gözler önüne sermekte. Seri Katiller niçin öldürürler? Hangi yöntemleri kullanırlar? ?İnsan Avcıları geçmişe yolculuk yaparak yaşadıkları ve öldürdükleri dönemlere ışık tutarak, seri katillerin tarihini araştırmaktadır. Eski Romadan ve Karanlık Çağdan, günümüz Amerikasına uzanan bir yolculuk. Suç Psikolojisi ve Seri Katil uzmanı Arkın Gelişin, fanatik Fransız dindar Gi

Benim yolculuğum bu kitabı yazmaktı. Şimdi ise senin yolculuğun başlıyor. Bu yolculukta tek başınasın. Sadece bir mum ışığı tutabilirim sana. Unutma ki, sobanın sıcak olduğunu kendin öğrenmelisin. Kitabı bitirdiğinde sen de benim gibi sobanın ön kısmının sıcak olduğunu anlayacak ve yan taraflarına dokunacaksın. Evet yine yanacak canın. Bu kez de arka kısmını deneyeceksin. Her sene farklı bir kısmıyla tanışacaksın. Sadece derin bir nefesle dene ki; hayatı kaçırma!

...O günden beri yazıyorum anne. Ünlemlerce kusuyor, satır satır özlüyorum. Cümlelerimi deviriyorum kırgınlığımda ve kızgınlığımda bir nokta atışı; alınlarının ortasına! Melodiler eşlik ediyor bana sonra, kahvem doluyor. Elim açık, dudaklarım aralık. Yazıyorum. Bu benim kalbimi sıkma biçimim anne. Bilirsin, gıcırdıyor işte.

Bizler; Süreya'nın, Turgut'un, Can'ın, Nazım'ın torunlarıyız.. Şiirimizi; sürgün, küfür, hüzün ve özlem ile yoğurduk.. Renklerden de anlamam Bukowski'den de.. Eğer bir şarkı varsa aklınızda, bırakın o konuşsun.. Eğer aşıksanız, onun ne istediğini duymayacak kadar çok konuşun.. En makbulüdür benciliyet.. Siz! O minicik kibrinize doldurduğunuz kadehle, üstümüzden bakıyorsunuz bize.. Siz! Ne küfürlerden anlarsınız, ne de yerlere tükürmekten. Bazen kusmak ister insan inan bana yavrum ya da art arda hıçkır