Ormanda bir heyecan hâkimdi, ilk defa bir konser verilecekti. Konseri verecek kişi ise bir kirpiydi. Tüm orman konserin olduğu yerde toplanıp, kirpinin bahar konserini dinlemeye başladı ama bir sorun vardı. Ormanda Kimse kirpice bilmiyordu. Mevlâna İdris yine kendine has üslûbuyla bize eğlenceli bir şarkıya tempo tutturuyor…

Acayip hayvanlar serimizin bir başka kitabı da Filozof köpek. Bir gün karşınıza bir köpek çıksa sever misiniz, korkup kaçar mısınız, yoksa kafasına bir şey mi atarsınız? Kafasına kitap atılan bir köpeğin hikâyesi nasıl olur? Yazarımız ilginç bir masala daha imzasını atmış. Bu kez bizi nasıl bir macera bekliyor. Hep birlikte öğrenelim!

Her şeyden kuşku duyan bir horoz olmak nasıl bir şeydir hiç düşündünüz mü? Ben düşünmemiştim mesela. Mevlâna İdris merak etmediğimiz sorulara cevap vermeye devam ediyor. Hem derin sorgulamalarla dolu hem de macera dolu bir masal yine bizi bekliyor.

Can sıkıntısı zaman zaman hepimizin başına gelir. Peki, bir kedinin başına gelirse neler olur? Can sıkıntısıyla başını derde sokan bir kedinin hikâyesi hiç bu kadar eğlenceli olmamıştı. Mevlâna İdris bize bu masalda canı sıkılan kedilerin neler yapabileceğini kendine has mizahıyla anlatıyor.

Tilkileri bilirsiniz. Kırmızı kürkleriyle, uzun kuyruklarıyla, keskin bakışlarıyla, hepimizin dikkatini çekecek kadar güzeldirler. Bir tilki var ki yalnız o diğerlerinden biraz daha farklı. O her gün bir çiçeğe masal anlatacak kadar romantik. Ama bir tilki yine de tilkidir... Bu kitap kendi doğasına yenilerek hikâyesini yarım bırakmak üzerine bir kitap…

Uykunuzdan kelimelerin silindiği bir dünyaya uyansanız ilk olarak hangi kelimeyi arardınız? En sık kullandığınız kelimeler, bir gün tüm harflerini alıp gitmiş olsa… Sessizlik Torbası’nda yazar; farkında olmadan kullandığımız yüzlerce kelimenin yokluğunun bizi nasıl eksilteceğine dair düşünmeye çağırıyor. Belki de çoktan kaybettik bizi biz yapan kelimelerimizi. Harflerin arasında arayıp durduğumuz kelimeler, çoktan sessizlik torbasında yerini almıştır..

Her gün okula geç kalan bir çocuğun hikâyesi bu. Bir gün gördüğü rüyalar gidişatı değiştirecektir ama nasıl? Mevlâna İdris özgün dünyasıyla bizi başka çocukların dünyalarında gezintiye çıkarıyor.

Görmek için bazen yakından bakman gerekir, belki bunun için bir gözlüğe bile ihtiyacın olabilir. Ağaçları, kuşları, çiçekleri, hayvanları, insanları… Tüm dünyayı hatta yıldızları, gezegenleri... Peki, ya bunun için bir gözlük yetecek mi sana? Düşünsene her şey için ayrı ayrı bir gözlüğün olduğunu. Başka Çocukların böyle dertleri vardır. Senin de derdin buysa haydi o zaman maceraya…

Bir çocuk havuçtan bir rokete atlayıp gidebilir, bunda şaşılacak ne var? Siz de pekâlâ bir enginardan uzay gemisi yapıp uzaya gidebilirsiniz ama bazı maceralara da hazırlıklı olmak lazım. Uzayda yıllarca kalabilirsiniz. Uzayda yıllarca kalsanız orada ilk olarak ne yetiştirirdiniz, hiç düşündünüz mü? Belki dünyada merak bile olabilirsiniz. İlginç mi geldi? O zaman bu kitap size göre, sıkı tutunun! Roketin fırlatılması an meselesi.

Bir gün annesi tadı yerine gelsin diye yemeklere tuz attığını söylemişti. O günden sonra yaşamın tatsız yanlarına tuz serpmeye başladı Sonbahar Saçlı Kız. Peki, tüm tatsızlıklara yetecek kadar tuz var mıydı acaba dünyada? Mevlâna İdris kendine has dünyasıyla küçük bir kızın gözlerinden bir pencere açıyor bize.

Aslanın kükremesi ve sert açıklaması ormanın derinliklerinde yankılandığında hayvanların yüzünde kısa bir an sevinç ve şaşkınlık oluştu. Duyduklarına inanmalı mıydılar? Ama yüzlerce hayvan yanılıyor olamazdı. Hepsi aynı şeyi duymuştu.

Ama bir gün, gidip Ay'ı ısırması bardağı taşıran son damla oldu. Ay, ısırılmış haliyle gece, dünyadan çok komik gözüküyordu.

Bu mutlulukla karşısına çıkan bir fili de hipnotize etti. Kocaman fil de tıpkı diğer hipnotize olmuş hayvanlar gibi ‘‘ben bir fareyim’’ demeye başlamıştı.

Üç saniye sonra bütün çocuklar "yaşasın, yaşasın" diye bağırıp duruyordu. Çünkü gerçekten de filin hortumundan püsküren şey su değil, düpedüz gazozdu!

Uğurböceği dünyaya baktı, sanki yeryüzü ıslanmıştı çocuk ağlarken. "İşaret parmağını böyle dik tutmaktan yorulmadın mı?" dedi uğurböceği. Bunu sorarken sesinde dünyayı biraz hafifletmek ister gibi bir hava vardı. Cevap vermedi çocuk.

Uğurböceği yeniden çocuğun işaret parmağındaki yerine dönmüş, çocuğun gözlerine bakıyordu. Müzik susmuştu, ama keman çalan at gökyüzündeki yerinde duruyordu. Kemanı omuzundan indirmiş, öylece duruyordu. Bir de kırmızı renkli bir kuşak belirmişti gökyüzünde. Nedensiz, öylece belirmişti.

Halep’ten ailesiyle Türkiye’ye gelen Suriyeli küçük kızın masalıdır. Kız bir gün evinin bahçesinde otururken yeraltından bir köstebek çıkar. Bu, Halep’teki evlerinin bahçesindeki köstebektir. Zeynep çok sevinir ve köstebekten bir şey ister. Köstebek Halep’ten Zeynep’in istediğini getirir. Sonra Zeynep’in verdiği şeyi Halep’e götürür. Köstebek daha sonra diğer köstebek arkadaşlarını da örgütleyerek yeraltında büyük bir tünel kazarlar. Her tür lojistik bu tünelden yapılmakta, Zeynep oradaki arkadaşlarına yiye

Korkma! Korktukça sıra sana gelecek… Yalnız büyükler değil çocuklar da korkar. Ama büyüklerin korkusuyla çocukların korkusu arasında büyük farklar var. Çocuk ve korkularına ait sıra dışı, eğlenceli ve korkularınızı yeniden düşünmeye kapı açan bir kitap. Yayınlandığı zamanlarda Türkiye Yazarlar Birliği Çocuk Edebiyatı ödülünü alan ve Dağıstan Çetinkaya tarafından resimlenen kitap önce çocuklar, sonra çocuk kalabilen yetişkinler için.

Birbirinden şeker Sufi ile Pufi isimli ikizleri ve onlardan daha afacan kızkardeşleri Ayça’yı düşünün. Kitabı okumadan bunu nasıl yapacaksınız ki? İkizlerin, Ayça’nın ve tabii ki arka planda anne-babanın yer aldığı bir takım maceralar doksanlı yıllarda TRT’de yayınlanmıştı. Yıllar sonra yeni baskısıyla okurlarını selamlayan kitabın çizgileri Dağıstan Çetinkaya’ya ait. İyilikler içinde kalmak için belki de biraz Ayça gibi bakmak gerekiyor Dünya’ya. Hiç bilemiyoruz.

Üç öküzün boynuzlarıyla bir kazan pilavı dökmeden havada taşıdığını telefon kablolarının birleşerek bir caddeyi tümüyle trafiğe kapattığını süt şişelerinin birbirinin üstüne çıkarak minare boyunca uzamalarını arabaları olmayan direksiyonların boşlukta zik zak yapmaları... gibi daha başka tuhaf şeyleri görebilirdi.