“aşk kalır gözlerinde, zihninde çelmesini yediğin hatıralar, buğulu bir duygunun sembolüsün, bütün ışıklar söndüğünde...”

Üzülüyor çünkü insan olmayı tamamlamışların üzülebildiğini ona yaşadıkları öğretmişti. Yine de şu cümlelerin ne anlama geldiğini biliyordu. “İnsan türünün acımasız bir geleneğidir; kendisini yarattığı canavarına yok ettirir. Böyle bir canavar yaratmak istemiyorsan ve neyi anlamak istiyorsan o tarafa bak. Her anlamak istediğinin hayatta bir yeri vardır. Hayat böyle buyurur. Aynı hayat en derin tuzakları sana hazırlayanların senin kendini gözlerine değersiz gösterip pervasızca fedakârlık yaptığın insanlar old

Cesur yaşamayı ve cesareti ilke edinmiş bir gelenekten geliyorlardı... ... ... ... Üç kazazedeyi kaza mahalinden uzaklaştırdı adam. İnsani davranışı kazazedeleri duygulandırmıştı. Yol alırlarken hepsinin büyüğü olan kişi, Bu iyiliğini asla unutmayacağız. dedi. İnsanı görevimi yaptım sadece. diye yanıt verdiği kişi, onun için yakalama emri veren Kars emniyet müdürü Gaffar Okan'dan başkası değildi. Ama ne adam onun Gaffar Okan olduğunu ne de Gaffar Okan karşısındaki kişinin aradığı adam olduğunu biliyordu...

KÖTÜLÜĞÜN YENİ TARİHİ Kötülük, aşağılık kompleksidir. Gördüğüm türün varlığı evrenin diyalektiğine katkı sunmuyordu. diyen yazar Berlin'de bir kasiyerin gözünde üç yıl izlediği insanların korkunç değişimini ve nasıl canavarlaşabileceğini anlatıyor. Kitap insan ırkının yarattığı dehşeti gösteren bir tabloya benzemekte ve kasiyerin kötülüğe amansız karşı koyuşlarını cesur bir şekilde aktarmaktadır... İnsanlığın çıldırma çağının başladığını haber veren bir baş yapıt... Teizm ve teodisenin kötülükleri masum

HAYVAN HERİF ( Arka kapak yazısı) Hımm, ilginç diyor Timuçin. Ben anatomik bir hata, teknik bir arıza, asla çözüme kavuşturulmayacak bir lavabo tıkanıklığıyım. diye sessizce söylenen ama aslında bir durumu haber verircesine uğuldayan ve yeraltı edebiyatının seçkin isimlerinden biri olarak bilinen Aytaç Ars sadece bu edebiyata dair eserler yazmıyor aynı zamanda bu edebiyatın bilinmeyenlerini de bir resim gibi önümüze koyup sorguluyor. Üretkenliğinin zaman zaman hayata dair sorumluluklarını ağırlaştırdığı ya

Yazgısının kendisinin önüne zor bir hayat senaryosu koyduğunu düşünüyordu yürürken. Ve bunu hak edecek ne yapığını da? Her insanın yaşadığı ya da yaşayacağı bir yalnızlık masalı vardı yeryüzünde. Ama bu masalın yazarı yine insanın kendisiydi. Hiçbir insan kendi yaşamında saklı ilginçlikleri, hüzünleri, yalnızlıkları ve pişmanlıkları başkasının eliyle yazmamıştı; bunu bilmeyi kendisi için ilginç bir teselli olarak kabul etti. Her insan yarattığı yalnızlıkla başkalarının sahip olduğu yalnızlıkları da tanıma e

Teşkilat İstanbul'daki cezaevlerinde ne kadar belalı, dengesiz ve kusur abidesi tip varsa hepsini serbest bırakmış, Anadolu'ya gödererek kan reva panoramasını da yaratmıştı. Felaketin ne anlama geldiğini mütareke döneminde yapılan Divan-ı Harb-i Örfi yargılamalarında İttihat ve Terakki Cemiyeti'nin ve Teşkilat'ın önemli adamlarından Atıf Bey, davanın yedinci oturumunda, İttihat ve Terakki Cemiyeti'nin Merkezi-i Umumisi gözetiminde, Teşkilat-ı Mahsusa bir seri suç makinesine dönmüştür. diyecekti. Enver Paşa

Mizah ile ciddiyet arasında çalkalanan hayatların siyah beyaz resmi nasıl çizilebilir ki? Ben çizdim sanırım. Bilge miydim? Doğrusu bilgeliğim yoktu. Bilgeliğim kelimelerimin büyüsünde saklıydı sadece. İnsanlara, ne anlama geldiklerini bilmedikleri kelimelerle cümleler kuruyordum, bu bir keramet sayılıyordu. Biliyordum çünkü, dağılan bir beynin kabul etmekten başka seçeneğinin olmadığını... ...İnsanlar kimin tarafından ezilip sömürülüyorsa, şartlanmış varlıklar gibi kendini ezenine doğru sürüyordu. Sömüren