Hepiniz biliyorsunuzdur ama, ben yine de ACAYİP kelimesinin ne anlama geldiğini kısaca anlatayım: ACAYİP, garip, tuhaf, alışılmadık, olağanüstü, tabiatüstü, şaşırtıcı, mucizevî, akıl almaz.. gibi anlamlara gelir. Peki nedir ACAYİP olan? Herşey! Evet etrafımızda gördüğümüz herşey, aslında çok ACAYİP´tir. Ancak, alışkanlık denen yapışkan bir hastalık yüzünden, üstelik çok da bulaşıcıdır biz aslında çok ACAYİP olan milyon tane şeyi, artık pek ACAYİP bulmamaya başlarız. Daha doğrusu, onların üzerindeki ACA

SEVGİLİ PEYGAMBERİMİZ´İN ÇOCUKLARLA İLGİLİ, TATLI HATIRALARI Çocuklar, O´nun küçük arkadaşları ile olan tatlı hatıralarını okudukça; Peygamberimizin onları ne kadar çok sevdiğini görecekler... Kendilerini, saadet asrının O çok ama çok şanslı çocukları Arasında hayal edip; Aramızdaki koca koca asırları bir kenara iterek, Medine´nin daracık sokaklarında, Güle oynaya koşturup, O´nun gül kokusunu, İçlerinde hissedecekler...

Bu kitapta dinimizin şartlarından ve hayatımızdaki en önemli ibadetlerden biri olan orucu öğreneceğiz. Oruç nedir, ne zaman başlar, nasıl tutulur gibi sorulara cevaplar bulma imkânımız olacak. Çünkü oruç, Rabbimizin en sevdiği ibadetlerden biridir. Rabbimiz Oruç tutan kullarını en güzel şekilde ödüllendirir. Cennetin Reyyan adlı kapısından yalnızca oruç tutanlar girebilir. Oruç, hayatımızı yeniler ve güzelleştirir. Zengin ya da yoksul bütün müslümanlarla aramızdaki kardeşlik duygularını uyandırır. Her yıl

Sınıfımıza girerken hepimiz çok şaşkındık. - Bu da kim? Öğretmenimiz nerede? gibi sorular soruyorduk birbirimize. Çünkü bizi iki sıra halinde sınıfımıza götüren yeni öğretmenimiz, çok ciddi görünüyordu. Biz ona gülümsediğimiz zaman bile gülümsemiyordu. Öğretmenimizin güleç yüzünü karşımızda bulmayı beklerken, çok ciddi bakışlı ve gözlüklü bir öğretmen bizi sıraya dizmiş ve sınıfımıza getirmişti. Üstelik sorduğumuz hiçbir soruya cevap vermemişti. Birden: - Hemen defterlerinizi çıkarın ve Güneşin aydınlattığ

Bir kelebek uçup gidecek sınıfımızdan. Biz istemesek de, takılacağız o kelebeğin kanatlarına. İlker; Yağmur'un saçını çekecek, Jankat; sıraların üstünde zıplayacak, Dilek; Everest'e tırmanacak, Müge; bir ansiklopedi içinde kaybolacak Işıl; ağlayacak, Derya; kimbilir kaçıncı rüyasına dalacak... Bir kelebek uçup gidecek penceremizden. Sonra kimbilir neler olacak?

Tuşlara bastıkça karşımıza hiç anlamadığımız bilgiler çıkıyordu. Formüller, teoriler her şey bir tek şeyi işaret ediyordu: BADEM OPERASYONU! Bu operasyon neydi? Badem kimdi? Bir türlü çözemiyorduk. Eğer gerçekten bu bilgiler önemli ise, bu CD´leri ve DVD´yi korumamız gerekiyordu. İçerdiği bilgileri kimseye soramaz, kimseyle paylaşamazdık...

Doğrusu gizemli kişiyi merak etmekten, geceleri gözümüze uyku girmez oldu. Teneffüslerde bu konuyu konuşuyor ve gizemli kişiyi bulmaya çalışıyoruz. Evlerimize dağıldıktan sonra konuşmalarımız telefonda devam ediyor. Şimdiden Jankat babasından yedi kere azar işitti. Dilek annesinden sayısını bilmediği kadar çok, Kemiklerini kırarım senin! tehdidi aldı. Bir tek Yağmur bu konuda zorluk çekmiyor. Çünkü odasında pembe tüylü bir telefonu var ve annesi ona hiç kızmıyor. Gizemli kişinin artık ortaya çıkması gerekti

Keloğlan ile Dev Sihirli Sofra Keloğlun ve Bilmeceler Alicengiz Oyunu Uzak Ülkenin Prensesi Keloğlan ile Kırk Harami Keloğlan ile Tüccar

Her birimiz birer mektup yazmıştık öğretmenimize. Bize öğrettiği her şey için birlerce teşekkür ediyorduk ona. Birde en sevdiğimiz şeyleri getirmiştik hediye etmek için. Jankat Flütünü, Hasan kırmızı yarış arabasını, İlker futbol topunu, Müge ansiklopedisini, Emel en sevdiği resimli gezi kitabını. Tilda süslü püslü bir T harfi yapmış ve onu hediye etmişti. En çok adının T harfini seviyordu çünkü. Hamza ise matematikten anlamakta zorlandığı konuyu çok iyi çalışmış ve bu konuyu anlatmıştı mektubunda. Dilek, k

Evin kapısı gıcırdayarak açıldı. Tozlu ve örümcek ağlarıyla kaplı bir holü geçtiksen sonra büyük salon olduğunu anladığımız bir odaya ulaştık. Görünürde eski eşyalar ve şöminedeki küllerden başka hiçbir şey yoktu. Evi dolaşmaya çatı katından başlayalım. Sonra aşağıya iner, diğer odalara bakarız, dedi Hamza. Böylece yeniden holü geçerek çatıya uzanan merdivenleri bir bir çıkmaya başladık. Merdivenler gıcırdıyordu. Perilerin ayak sesleri, dedi Dilek.

Yakında okulumuzda geçirdiğimiz bu güzel günler sona erecek. Karne heyecanımızın yerini tatlı bir tatil heyecanı alacak. Öğretmenlerimiz, arkadaşlarımız, hepimiz farklı bir yöne gideceğiz belki de. Kimimiz çok uzağa, kimimiz çok yakına. Ama ne önemi var! Önemli olan ne kadar uzağa gittiğimiz değil, öğretmenimizin dediği gibi nereye gittiğimiz!

Seni çok seviyorum Allah´ım, hepimizin içimizden söylediği bir sözdür. Sevgi, Rabbimizin kalbimize yerleştirdiği güzel bir duygudur çünkü. Bu güzel duyguyla Rabbimize yakın olmak isteriz. Annemize, babamıza, kardeşlerimize, arkadaşlarımıza, yıldızlı gökyüzüne, çiçekli yeryüzüne ve güzel öykülere duyduğumuz sevgiden daha farklı ve yüce bir sevgidir bu. İçimizi büyük bir güven duygusuyla kaplarken cıvıl cıvıl yıldızları da uyandırır bu sevgi... Bizler Rabbimiz Allah´ı severken, bize O´nu anlatan Sevgil

Ben iman etmiş bir insan olarak; Rabbim Allah´a, meleklerine, kitaplarına, peygam-berlerine, ahiret gününe, kaza ve kadere bütün kalbimle inanıyorum! İşte bu kitap bu-nun için yazıldı. Yalnızca Rabbimiz Allah´ı biz çocuklara sevdirmek, O´nu biraz daha anlatmak için yazıldı. Çünkü, Rabbimizi layıkıyla anlamamız ve anlatabilmemiz için denizlerin mürekkep ve ağaçların da kalem olması ve bütün yeryüzünün, bütün evrenin kitaba dönüşmesi bile yetmeyecektir. Bunu biliyor ve yalnızca Rabbimizden bize son nefesim

Bazen canımızın çok sıkıldığı günler olur. Ne yapacağımızı bilemeyiz o zaman. Aylak aylak dolaşırız. İşte böyle bir gündeydim o gün de. Bir tren istasyonunda buldum kendimi. Aylaklığım beni sevdiğim yerlere götürmüş, sevdiğim insanları görmüştüm ve işte şimdi bitmişti yolculuğum. Trenden inmiş yağmuru seyrediyordum. Doğrusu canım hiç ıslanmak istemiyordu.Tuhaf desenleri olan kiremit renkli şemsiyemi evde unutmuştum. Elimdeki çanta kağıttandı. Aksi gibi bir de kışlık ayakkabılarımı giymemiştim.

Küçük bir kızın günlük notları. Öğretmenimizin günlük tutmamızı öğütlediği günün üstünden tam bir hafta geçti. Öğretmenimiz dersin sonunda; ´Çocuklar, günlük tutmaya başladınız mı?´ diye sordu. Sınıfta bir benim bir de Aysel´in parmağı havaya kalktı. Öğretmenimiz; ´Günlük tutmak nasıl bir duygu?´ diye sorunca: Aysel: ilk başlarda sıkıcı geldiğini, son bir iki gündür alışmaya başladığını söyledi. Ben de yazmaya yeni başladım. Ama hiç sıkılmadım, hatta, günlüğüme bir de isim bul-dum,dedim. Meraklı bakışla