Dokunaklıdır koruyarak sevmeler Kimi kayıp şehirler Karıncalara öykünür Öngörüler ilkeldir hep bu yüzden Efsanevi duyguların insafında Körüklenirken kordan yalaz Tüten dumanın Savrulduğu Çekip gittiği O yer Rüzgâr dağlarının burçları Nefes kesici ve büyüleyici manzara Öyle ki Yer çekimsiz

Uçan Sincap Dofi’nin en iyi arkadaşı Mopi’dir. Birlikte ormanda oynamaya bayılırlar. Fakat bu kez iki arkadaş birlikte oynamıyor. Çünkü Mopi’nin bir misafiri var. Onu görünce en iyi arkadaşını unuttu. Dofi çok yalnız ve üzgün. İkisi yeniden oynayacak mı? Hepsi sayfaların arasında. Haydi çevir de oku.

Uçan Sincap Dofi’ye babası bir trampet aldı. Dofi bütün gün ormanda trampet çalıyor… Tam ta ta tam tam ta ta tam… Ormandaki herkes gürültüden şikâyetçi. Peki ama Dofi oyuncağıyla nerede oynasın? Haydi sayfaları çevir, Uçan Sincap’ı takip et.

Uçan Sincap Dofi, ailesiyle birlikte Zıpzıplar Ormanı’nda yaşıyor. Evin en küçüğü olduğu için biraz canı sıkkın. Çünkü o da ağabeyi gibi okula gitmek istiyor. Bunun için de büyümesi gerekli. Ama büyümeden de yapacağı bir şeyler olabilir mi? Sevimli Uçan Sincap’ın kışın evde nasıl zaman geçirdiğini bilmek istiyorsan Dofi’yle tanış. Büyümenin öyküsünü okurken hem eğlen hem de öğren.

Uçan Sincap Dofi baharın gelişiyle çok mutlu. Karlı kış günleri geride kaldı. Artık daldan dala zıplama, nehirde yüzme zamanı. Dofi ve ağabeyi Mogi baharın gelişini kutlamak için ormanda gezintiye çıkıyor. Sıcacık güneşin altında, nehirde güzel bir gün geçiriyorlar. Peki sonrasında Dofi neden doktora gitti? Bir terslik mi var? Ya o şuruplar! Baharda neler mi olmuş? Dofi’nin şurup öyküsü sayfaların arasında.

Sevgili küçük dostum! Yeter ki çevremize bir bilim insanı gibi bakalım. Bu sayede etrafımızdaki her şeyin ama her şeyin bize bir şeyler söylediğini, bir şeyler öğrettiğini göreceksin. Limon ağacının da sana neler söyleyeceğini ve sana neleri öğreteceğini merak ediyorsan, hemen kitabı al ve okumaya başla. Yunus Hata; Eğitimci- Yazar Fidan dikerek çocuklarımıza sağlıklı bir gelecek bırakmak hepimizin görevi olmalı diyor, yazarımıza başarılar diliyorum... Rasim Balaban; Mustafakemalpaşa TEMA Vakfı Sorumlusu ve

Onun büyük fetihleri, hayatı herkes tarafından az çok biliniyor. Bilinmesi gereken ruh dünyasında neler yaşadığı. Dinin erkânını yüceltmeye çalışırken aldığı güç ve arkasındaki sır. Çağ açıp çağ kapayan o ışığın, bir sultanın dünyasında nasıl yandığının görülmesi. Yüreğinde yanan ateşin nasıl parlayıp patladığı ve onun bilinmeyen sırları, aşkları, şehzadeleri ve onların hayatları. O, bileğinin gücü yüreğinin gücüyle birleştiğinde derinleşen, derinleştikçe çoğalan bir sultandı. Hayatını tahtın yumuşak minder

Yüreğinin buz bağlamış bağından, sanki günden güne buharlar fışkırıyordu. Damar içlerinden bedenine doğru kan kaynıyor, bir süre sonra avuç içlerinden taşıyordu. Ağzının içinde patlıyordu kan parçaları, külleri içinde kalıyordu. Ruhsuz bedenlerden çekilen her nefes sarkıtlara, dikitlere dönüşüyordu. Külleri batıyor, içindeki yaralar canını acıtıyordu. Her geçen gün bir ateş bekliyordu o karartının içinde yeniden yanması için. Olmuyordu. Saray'ın entrikaları içinde validesinin baskısı altında Rüstem'in kıska

''Bu kitap üç arkadaşın öyküsünü, devlet rejimlerinde korkunun oynadığı rol ve din konusunun toplumsal psikoloji üzerindeki etkileri ile çok yönlü düşünülmesi gereken Sünni-Alevi çatışmalarının başlangıcını anlatan konularla doludur. Kitapta Ömer Hayyam ve Nizâmülmülk konuları da geniş olarak ele alınmıştır. Hasan Sabbah'ın öldüğü 1134 yılına değin Alamut Kalesi kalkanında, saldırılarını sürdüren Nizâri örgütü 1256'da Hülâgu Han'ın Alamut Kalesi'ni patlatması sonucu yıkılarak, bütün Batınilerin kılıçtan

''İyilik yalnızca iyilerin anladığı dildir. Her iyilik başlı başınadır, tektir. Tekrarı yoktur. İyilik bir kez dokunduğunda dünya değişir. İyilik tekrar dokunduğunda dünya değiştiği için başkadır. Bu sebeple tekrar değildir.''

Mutlu aileler hep birbirinin aynıdır. Mutluluğu kaybeden ailelerin de kendilerine göre bir mutsuzluğu vardır. Oblonskiler de mutluluğunu kaybetmek üzereydi. Bayan Oblonski, kocasının, kendisini bir zamanlar evlerinde hizmet etmiş eski bir Fransız dadı ile aldattığını öğrenmiş, kocasına bundan sonra aynı çatı altında yaşayamayacaklarını söylemişti. Karı koca üç günden beri birbirleriyle ilişkilerini koparmış, bu durum ev halkına yansımıştı. Evde artık tam bir cehennem azabı yaşanıyor, kimsenin yüzü gülmüyord

Oturanlar, Bayan Campbell'in dayıları Sam ve Sib kardeşlerdi -vaftiz adlarıyla söylersek Samuel ile Sebastian.- Atadan İskoçyalı, Yukarı İskoçya'nın en eski soylarından birinin torunları olan bu iki kardeşin yaşlarının toplamı yüz on ikiydi, ağabey Sam ile küçük kardeş Sib arasında on beş yaş vardı. Onurun, iyi yürekliliğin, Tanrı'ya adanmışlığın canlı simgesi bu iki kardeşi şöyle birkaç çizgiyle anlatmak gerekirse, bütün yaşamlarını yeğenlerine adadıklarını söylemek yeterlidir. Onlar, Campbell'in annesinin

Onu ilk kez, 20 Temmuz 1866'da Governor Higginson isimli gemi, Avustralya açıklarında gördü. Kalküta'dan kalkan Kaptan Baker yönetimindeki başka bir gemi de, onu haritalarda olmayan bir kum seti sandı. Ancak yaklaştıklarında; iki su sütunu aynı anda fışkırmaya başlayınca, kum seti olmadığını anladılar. Metrelerce yükseğe fışkıran suları görünce Kaptan Baker: — Eğer bu, sıcak su püskürten bir kaynak değilse, bilinmeyen bir deniz canlısı olmalı, dedi. Şaşkınlık ve korku gözlerinden okunuyordu. Bu ilginç, gize

1872 yılında, Burlington Gardens'ın Saville-row sokağındaki 7 numaralı evde - 1814'te, Sheridan bu evde ömrünü tamamlamıştı - dikkati çekmek için hiç bir çaba harcamıyormuş gibi durmasına rağmen, Londra Reform Kulüp'ün en garip, en gözde üyelerinden Phileas Fogg oturmaktaydı. Böylece, İngiltere'ye onur veren en büyük konuşmacılardan birinin yaşadığı evde şimdi Phileas Fogg kalıyordu. Soylu İngiliz toplumunun en yakışıklı, en çelebi kişilerinden biri oluşundan başka hiç kimse pek bir şey bilmiyordu bu anlaşı

İki direkli bir hafif yelkenli olan Pilgrim, 2 Şubat 1973'te, Greenwich meridyenine göre 43°57' güney enlemiyle 165°19' batı boylamında bulunuyordu. Çok uzun bir zaman avlanmak üzere güney sahillerinde San Fransisko'da donanmış olan dört yüz tonluk bu gemi, Kaliforniyalı zengin armatör James W. Weldon'a ait olup, yıllardır kaptan Hull tarafından yönetiliyordu. Hızlı ve bakımlı bir gemi olan Pilgrim, sahibinin her mevsim güney kutbundan, kuzey denizlerine kadar, dünyanın her tarafına yolladığı balıkçı filosu

Kuşatma altındasın! Kaldır ellerini semaya! Teslim ol! Bırak gel kimliğine iliklenmiş konuşlandırmaları. Sıfatsız, soluksuz gel! Sağa sola sapmadan, dümdüz gel. O taraftan, bu taraftan değil, başını göğe vura vura gel! Vur! Vur şakağından! As bacağından! Sür şeytanı darağacına! Vur ki, asaya bölünmüş denizlerin sızısı dinsin. Vur ki, çarmıha gerilmiş bedenler dirilsin. Vur ki, şah damarın şahadeti inletsin. Vur sevgili... Vur deli damarıma. Vur aklımı başıma, batır kelâmını bağrıma. Ciğerimden dökülsün parç

İstanbul'un Tophane Meydanı, on dokuzuncu yüzyılda son derece hareketli, insanların karınca gibi kaynaştıkları bir yerdi. Ancak 16 Ağustos 1880'de, tarihi meydanda bu alışılmış görüntü yoktu. İki yabancı Hollanda'dan geliyorlardı. Van Mitten, dünyaca ünlü bir tüccardı. Kendisi gibi su katılmamış bir Hollandalı olan uşağı Bruno ise, efendisine en iyi şekilde hizmet edebilmek için her şeyi yapabilecek bir adamdı. Van Mitten, tütün ticareti yapıyordu. Mitten'in İstanbul'daki en güvendiği meslektaşı da, Kahrama

Santa Fe Hücumbotu'nun güvertesinden güneş batmak üzereyken bir top sesi duyuldu ve Arjantin Cumhuriyeti'nin bayrağı, rüzgârda dalgalanarak mizana direği tepesine çekildi. Aynı anda, Santa Fe'nin demirli bulunduğu Elgor Koyu'nun arkasındaki fenerin tepesinden, güçlü bir ışık saçıldı etrafa. Fenerin yapımı için getirilmiş olan işçiler, hemen Santa Fe gemisine alındılar ve karada üç bekçiden başka kimse kalmadı. Üç bekçiden biri, nöbet odasında görevi başındaydı. Diğerleri ise kıyıda derin bir sohbete dalmışl

Birleşik Devletler İç Savaşı sırasında, Maryland Eyaleti'nin göbeğindeki Baltimore kentinde, son derece etkili yeni bir kulüp kuruldu. Gemi sahiplerinden, tüccarlardan ve makinistlerden oluşan bu halktaki askerlik içgüdüsünün ne büyük bir hızla geliştiğini hepimiz biliriz. En sıradan tüccarlar tezgâhlarının üstünden atladıkları gibi, West Point'teki uygulama okullarından geçmeden yüzbaşılığa, albaylığa, generalliğe başlayıverdiler: Savaş Sanatında kısa sûrede eski kıtadaki meslektaşlarına yetiştiler ve onla

Şah damarından daha yakın! Hadi! Uzat avuçlarını duaya, hazır ol! Yüce Rabbinin adıyla; Rahman ve Rahim ol! Zaman yok, geliyor Zûlkarneyn coşkusu... İmanını al, öyle gel! İlk soluktan, soncasına gel! Üç kitaptan gel, Hakk kitaptan gel! Yüreğine koy, öyle gel! Hadi hazır ol tüm zamanlar içinde, kuşan selâm ol! Hazır ol kuşlukların ikindi selâsma, hazır ol Sûr'un akşam sefasına! Amade ol intikali Rab'be, şevkine bürün öyle gel. Hazır ol Sevgili! Din günü neşesine, düğün günü güzelliğine... İsa'nın dirilişine,