“...O an bana diyor ki, içinde camdan bir piyano varmış. Kırılacak diye çok korkuyormuş. Kırılmasına izin veremezmiş. Karnının sağ alt tarafındaymış, bazen sert kenarlarının derisini ittiğini hissettiğinde onu içeriden yaralamasından ve kan kaybından ölmekten de korkuyormuş. Ama çoğu zaman içinde kırılacağından. Ona ne tür bir piyano olduğunu soruyorum. Bana bunun eski bir Heintzman duvar piyanosu olduğunu, geçmişte bir otomatik piyanoyken çalma mekanizmasının sökülüp her şeyin, tuşların bile cama dönüştürü

Antikçağ filozofları, düşünür ve yazarları hangi konuya değinirlerse değinsinler, sözü eninde sonunda getirip Sparta’ya bağlarlar. Çünkü Sparta, uygarlık tarihinde ve özellikle de antikçağda siyaset, felsefe, bilim, yaşam tarzı, müzik, spor, edebiyat, eğitim, savaş kuramı ve mitoloji gibi alanlarda bir efsanedir. Dolayısıyla düşünürlerin –konu ne olursa olsun– bahsetmeden geçemeyeceği tek şey Sparta’nın geçmişidir. Sparta kimi yazarlara göre despotizmin, dışa kapalılığın ve katı disiplinin, kimi yazarla

Mussolini yenilgi bayrağını çekti, keza faşistler de. Ne var ki İtalya’dan geriye kalanlar, artık İtalya’ya yetmiyor. Kıtlık, yoksulluk ve soğuk. Bir de yedi yaşının sonlarında, kızıl saçlı bir çocuk: Amerigo. Annesi önde, o arkada. Sürüklenerek arşınlıyor sokakları. Soğuğun, açlığın ve yoksulluğun kalbinden geçiyor örselenmiş ayakkabılarıyla. Başka ayakkabıları sayıyor; yırtılmışları, parmakları gösterenleri, daha yeni olanları. Hepsinin puanı arklı. Bu, onun oyunu. Annesinin peşinden sürüklenirken uydurdu

“Kırmızı Köşk’ün Esrarı, akıllara hayret verecek derecede harikulade vakalar, dünyada misli görülmemiş inceliklerle dolu, şeytani zekâların bütün kuvvetleriyle birbiriyle çarpıştığı cinayetlere sahne bir millî romandır.”Kafka Kitap, “Babil Ekspres” dizisiyle dünyanın seslerine kulak kabartmaya devam ediyor, bizim topraklarımızdan çıkan, zamanı için yepyeni, bugünse hâlâ taze olma özelliğini sürdüren eserleri tarihe terk edilmekten alıkoyarak okuruyla buluşturuyor!Pertev Şevket imzasıyla yayımlanan Kırmızı K

“Yankesiciler Kraliçesi, İstanbul’unücra mahallelerinden birinde yetişip yükseksınıf arasına karışarak esrarlı, muammalıvakalar yaratan harikulade güzel bir genç kızınmacerasıdır.”Kafka Kitap, “Babil Ekspres” dizisiyle dünyanınseslerine kulak kabartmaya devam ediyor, bizim topraklarımızdan çıkan, zamanı için yepyeni, bugünse hâlâ taze olma özelliğini sürdüren eserleri tarihe terk edilmekten alıkoyarak okuruyla buluşturuyor!Kırmızı Köşk’ün Esrarı’nın yazarı Pertev Şevket’in ikinci polisiyesi Yankesiciler Kra

Köprüye ulaştığımda balyozun sapını en ucundan iki elimle kavradım, kaldırıp taşa doğru salladım. Ne kadar hasar verdiğimi bilmiyorum fakat istediğim gibi, her şeyin göle düşmesi için yeterli değildi. Balyozu bir kez daha kaldıramayınca orada bıraktım; eve, sütunlu girişin altına, yolun karşısına doğru, iki yanı ağaçlarla kaplı geniş yol boyunca kiliseye yürüdüm. Hatırlamıyorum ama bana, Victor’ın beni kanlı ellerimle burada bulduğu söylendi. Frances Jellico, Bay Liebermann’ın satın aldığı Lyntons mâlikanes

Keder, yas ve hayatta kalmanın sevincini ele alan bu roman, Japonya’daki gerçek bir “rüzgâr telefonu”ndan esinlenerek anlatılıp tüm dünyada milyonlarca okuru teselli etmeyi başarmış muhteşem bir metin! Yui, tsunamide hem annesini hem de kızını kaybettikten sonra günlerini keder ve sorgulamayla boğuşarak yaşamaya başlar. Acısıyla baş başa, hayatta kalmaya gayret ederken bir gün, bahçesinde kullanılmayan eski bir telefon kulübesi bulunan bir adamdan haberdar olur. Söylenenlere bakılırsa oraya gidenler, kayb

Osmanlı İmparatorluğu topraklarında, dünyada eşi benzeri görülmemiş, çok büyük bir tarihi miras yatıyordu. Bilhassa arkeolojik kalıntı açısından dünyanın en zengin topraklarına sahiptik. En eski dört nehir uygarlığından Mezopotamya ve Mısır, Helen uygarlığının merkezleri Suriye, Küçük Asya ve tek başına bir arkeolojik cennet sayılabilecek Filistin, Osmanlı egemenliğindeydi. Bunun herkes farkındaydı; İngiliz arkeologlar, Alman arkeologlar, Amerikalı arkeologlar... Peki Osmanlı hükümeti? Onlar farkında mıydı?

Günümüzde aptallık üzerine cesurca konuşmak, tehlikeli sulara dalmak gibidir. Aptallık nedir? Kim gerçekten aptaldır? Robert Musil, 1937 yılında Avrupa Sanatçılar Birliği’nin daveti üzerine yaptığı konuşmasında şöyle der: “Aptallığı yetenek, ilerleme, umut ya da gelişmeden ayırt etmek bu kadar zor olmasaydı, zaten hiç kimse aptal olmak istemezdi.” Bu satırlar, Musil’in düşünce yolculuğunu başlatan anahtar kelimelerdir. Sanatın, edebiyatın ve eleştirel düşüncenin karanlık labirentlerinde gezinen yazar, zaman

“Dönem tanıkları genç Hitler’e dair son derece zıt iki imge ortaya koyuyor: Bir yanda öğretmenlerine ölesiye meydan okuyan, gençlik çetelerinde liderlik rolünü üstlenen ve her türlü haylazlığı göze alan baskın, otoriter bir genç adam; diğer yanda büyük sanatçı ve sahne tasarımcısı Alfred Roller’in yanına gitmeye dahi cesaret edemeyen, hayran olduğu genç kıza yaklaşmaya çekinen ve aslında Kubizek dışında hiç arkadaşı olmayan, son derece utangaç bir delikanlı.” Peki ya tarihin en karanlık dönemine damgasını v

“Ben mi tablonun içine girmiştim yoksa o mu kendi dışına taşıp beni kapsamıştı? Hangisi olmuştu, şimdi de bilmiyorum; sadece kompozisyonun çevremdeki her şeye, pazara, pazarcılara, meyve, turp ve ıstakozlara, gözümün değdiği her şeye tamamıyla hâkim olduğunun ve bu hâkimiyetin, doğrudan sanatın gücü anlamına geldiğinin farkındaydım.” Ele aldığı eserleri okuyup binbir emekle inceleyerek “gerçekten” eleştiren, bu yüzden de edebiyat çevrelerince pek sevilmeyen eleştirmen İskender, bir sabah uyandığında bazı şe

Nilüfer Kuyaş, sekiz yıllık aranın ardından gelen romanı Gecede Bir Çığlık’la, erkek öfkesinin yüzyıllardır tebelleş olduğu dünyada üç genç kadına, kâğıda ve hatta ağaca ses oluyor. Rengin, Berrin ve Dilârâ. Gençliğinin ta en başında, on altısında, üç genç kadın. Aşktan, umuttan ötesinde gözü olmayan ve gerçeğin kekre tadına erken varan üç dünya. 1969 Suadiye’si. Cadde cıvıl cıvıl. Deniz alabildiğine mavi. Ağustos güneşi tepeden vuruyor iskeleye. Üç kafadan türlü hayaller sızıyor geleceğe. Ve bu

Bu dünyaya ait değildi Ofelya. Onun yeri gökteki yıldızlardı; üzerimizi çarşaf gibi örten gökkubbeydi onu büyüleyen. Ama kimse onu anlamadı, Shakespeare bile. Yüzyıllardır bu hikâye Hamlet üzerine kuruldu, onun bakış açısından değerlendirildi, zihinlerde hep onunla var oldu. Ancak şimdi bu klasik eserin unutulmaz karakteri Ofelya, yeni bir düşünce yapısı ve derinlemesine bir anlatıyla yeniden hayat buluyor. Destansı bir aşkın yalınlaştırılmış figürü olmaktan ziyade kendi hikâyesini yazan, düşün