Bir rüya görüyorsun ve uyandığında hiçbir şey eskisi gibi olmuyor...

Sarılmak dünyanın en güzel hissi. Aksini düşünen biri henüz gerçekten sarılmamıştır. Sarılmak bir avuç sevgiden daha fazlasından ibaret.

Öyle günahlarım olmalıydı ki cehennemde yanarken bile yüzüme bir tebessüm yansımalıydı. Ayaklarımda alevlenen ateşten pabuçların kafamın içine uzanan sıcaklığıyla Vay be demek bunu da yapmışım. deyip eğlenebilmeliydim... Sırat köprüsünden tek ayakta zıplayarak ve ağzımda melodisiz bir ıslıkla geçmek gibi bir ahiret beklentisinin dünyasal karşılığıydı tüm eylemlerimin çözümlemesi. Sebep bağışlanmaya olan inancım değil tabii sadece umursamazlık hepsi bu. Haksız da sayılmazdım keza astrofizikçilere göre evre

Elinizdeki kitap cenaze hizmetleri, ölüm hakikatı ve mezarlıklarla ilgili bilgi vermekle kalmıyor. Edebiyete uğurlanan insanların ve cenaze yakınlarının enteresan öykülerini de anlatıyor.

Bu haliyle, yaşamak ile ölmek arasına sıkışmış, tiksinerek nefes aldığı ve içinde yaşadığı hayattan yine gelenek göreneklerin hatırına kopamayan; sırf faturalarını ödeyebilmek ve akşamları bir tabak yemek yiyebilmek adına bütün bu yağ, ter, osuruk kokusu, kir, pasa dayanan bir böcek gibiydi. Bu evrenin ona verdiği tek şey, göğsünde üç mikro volt şiddetinde elektrik enerjisiyle çalışan bir yürek ve ay sonunda vardiya amiri Çapraz Hüseyin'in eline saydığı asgari ücretti. Dik yokuşları ve beş yaşında küfretme

Dostlarım. Aslında bu size anlatacaklarım bir sır. Ölümümle birlikte mezara gitmesi gereken bir sır belki. Her ne kadar yazmaya başlamış olsam da, henüz yayımlanması konusunda tam kararımı vermiş değilim. Belki de yazdıktan sonra yok ederim yazdıklarımı. Ama şimdilik bir şekilde beynimden dışarı akıtmam gereken bir cerahat. Bu hikâye benim değil, ama şahit olduğum ve sadece bana anlatılmış bir sır. Sır olarak kalması için söz verdiğim ve keşke hiç öğrenmemiş olsaydım dediğim bir kara anı. Rabia'nın hik

Bu kitap ne için yazıldı. Allah'ın yarattığı her kul özel ve tektir. Ve Allah her kulunu sever, ona özel yetenekler verir. Her birimizin fıtratı ayrı ve her birimiz için hazırlanan özel bir eğitim sürecinden geçmekteyiz. Nefes aldığımız müddetçe sınavımız ve seçeneklerimiz her zaman karşımıza çıkacak. Kimimiz farkında olarak yaşar hayatını kimimiz ise hayatın akışına bırakırız her şeyi.

İnsanların bir noktaya kilitlenip hayatın bütünü kaçırmaları ne kadar acı... Öylesine bir noktada durup anlamsız bir şeye tüm serveti olan zamanını feda etmek, renklerin bile çeşit çeşit olduğu yaşam yolunda yalnız yürümekten korkarak sürülere karışma arzusu çok fazla basit. Aşkı dalından koparmadan susuz bırakmak, sorgusuz sualsiz terkedilmiş düşler kurması gerekirken itaat etmek, arsız pis bedeninde gizlediği ayrımtı psikopatlık ötesi ruhunda yatan hasta beyinlerin ölmüş insan algısı çok daha acı...

'Bu kitap asla mağazaların vitrinlerine özenle dizilmez'' ''Gözlerimden anlamıyorsan sevdiğimi sevme'' gibi agugu şiirleri içermez. ''Bu kitap nane, kahve, çiçek böcek veya mars kokmaz'' Bu kitap anlamsız kelimelerden karizmatik şiirler oluşturmaya çalışanlara, bilindik sözlerin üzerinde kelime oyunu yaparak internet filozofuna dönüşenlere, duygu ve düşüncelerini dizayn etmeyen, bir uslup geliştirmeden her söylediği sözü edebiyat sananlara, her gün evden çıkıp bir yerlere giden ama asla kendine gelemeye

Hoyratça esen rüzgâra inat yürümeye devam ediyordum. Gecenin soğuk karanlığına karışıyordu rüzgârın kulak tırmalayan hırçın uğultusu. Peki, o çığlık sesi? Neden silinmiyor oraya savuruyordu bedenimi. Dalından yeni kopmuş bir sonbahar yaprağı gibi... Yaralı yüreğimde cayır cayır yanan intikam ateşi günden güne büyüyor, büyüdükçe zehirli bir uyuşturucu gibi yakıp kavuruyordu tüm benliğimi. Sen gittin Zeynep ama kendi isteğinle değil. Çaldılar seni benden. Acımasızca karanlığa ittiler beni. Güneş yok, ışık y

Kimsenin haberi olmadan yanan canlar, elbet gün gelip hesap soracaklar. Fakat kimden? Genç gazeteci Onur Kütükcü'den...

Her şeyi bir anda böyle değişebiliyor oluşuna bir türlü anlam veremiyordu. Her şey bir an öyle inanılmazdı ki hayal etmesi bile imkansız geliyordu ama bazen de şu anda olduğu gibi her şey karmaşıklığa uğruyordu. Gözleri dakikalardır aradığı makineyi bulmaya çalışıyordu. Tüm yolculuk boyunca kolları arasında usulca uyuyan güzelinin fotoğraflarını çekmiş şimdi ise o lanet makineyi bulamıyordu. Özel olarak ayırttığı uçakta seyahatları boyunca tüm gece onu özenli bir şekilde sevmişti. Her anları saat geçtikçe d

Yakaladığı üslup ile çağları aşan Ömer Hayyamın tüm rubaileri kitap içerisindeki özel tasarımla birlikte okurlar ile buluşuyor.

Her şey sana kadardı, gördüm ve her şey bitti. Gözlerine teslim oldum, böyle bir kalp görmedim, senin gibi bakan da görmedim, yıkılmama sebep şey sadece seni görmem. Ne engeldi buna söyler misin? Gözlerine bakıp yok oluşum mu, yoksa o gözlerin içinde ben olmayışım mı?

Sabahleyin kulübesinden çıkış adımının ilkini atmıştı. Saatler 12.28'i göstermekteydi. Her gün farklı bir yerde dolanan, tuhaf giyime sahip bu adam bu sefer mahallenin civarında dolaşıyordu. Saatler nerede 13.26 olursa avazın vaktiydi onun için. Bu sefer pazarın tam ortasına denk gelecekti, her zamanki gibi anlamsız bakışlara hedef olacaktı. Tabii, bu anlamsız bakışlardan en fazla anlam çıkarabilecek insandı o. 'Çığlığın, bunu kabul etmiyorum'' vaktiydi. Vaktiydi, acıları bir mutluluktu belki, kim bilebilir

Kendimi arıyorum, Sen de kendini arıyorsun. Geçtiğin her sokakta insanların yüzünü inceliyorsun. Sıkıntıları gülüşlerinin arkasında saklı olan insanları hissediyorsun, Çünkü sen de güldüğün zaman üstünü örttüğün acılarından kaçıyorsun. Kimse anlamasın,kimse görmesin diye, tebessüm ediyorsun. Peki ya gözler? Onları nasıl saklıyorsun? Ne kadar kaçarsan kaç yakalandığın bir yanın var. Her duygun, seni bir adım öteye götürüyor, Kendini bulduğunda görüşelim mutlaka! 'Aradığın her neyse ona ulaşmana az kalmıştı

Gecelerden en güzeli bu gece. Yine efkarlı satırlar yine hüzünlü sözler. Sadece sakin durup düşünmeler... İçinde kopan hiçbir şeyi yine bilmeyecekler. Sen eridikçe herkes yüceldi sanacak. Sana yine efkarlı geceler kalacak. Sana yazıyorum yine yüreği güzel, ne satırlar geçti yine içimden. Ne cümleler geçti bilemezsin, bilmeyeceksin sevdamı. Bırakmam artık yakamazsın canımı. Hasretimi dile getirmek istiyorum. Bu gece sabahı çıkarır mı? Çıkarır ama seni benden çıkarmadı, çıkaramadı. Özlemdi seni bana andıran

O şarkı söylüyor Çok güzel söylüyor Kötü bir adamın koynunda Kötü bir adamın gözlerinde Ve makyajını yapıyor gülümsemeyle Çiziyor gece mavisine boyuyor Sevmedi mi karanlığı Bir çocuk çiziyor Elinde boya sandığı Ay ışığı konduruyor Silip gözyaşlarını Yazıyor Öfkesini merhametine karıştırıp Güzel kadınların Kötü adamlara denk gelişini yazıyor Ben kadını Mutsuzluğundan tanırım O da ne vakit mutsuz olsa En güzel gülümsemeyi Konduruyor yanaklarına

Gerçek adım Özgü... Kod adım, İntikam. Şu an 29 yaşındayım. Nerede yaşadığım belli değil. Üstlendiğim görev nedeniyle dünyanın her yerinde olabiliyorum. 16 yabancı dili ana dilim Türkçe gibi konuşabiliyorum. Teknoloji anlamında üst düzey ekipmanlara sahibim. Kim için çalıştığımı kendim bile bilmiyorum. Görev yerleri özel kodlarla bana ulaşır ve ben de gerekli araştırmaları yaptıktan sonra başlarım. Ben kim miyim? Aynaya baktığımda gördüğüm kimliğim; ölüm makinesi... Acımadan, tereddüt dahi etmeden öldürebi