Türkiye'de liberalizm muhafazakâr formasyondan gelen akademisyenler sayesinde serpildi, kitlelere ulaştı. Telif eserlerden çok, çevirilerle gelişen ve tanınan liberalizm, maalesef çeviri tercihinde görülebilen inisiyatifin öngördüğü fikirsel ağırlık ile kitlelerce sadece bir dalı üzerinden tanındı. Şüphesiz bugüne kadar yapılan çalışmaları küçümsemek haksızlık olur. Ancak liberalizmi bir iki düşünür üzerinden tanımlamak da yaklaşık iki yüz elli yıllık geçmişi olan bir düşünceye haksızlık olurdu. Başta Roth

Sevan Nişanyan yıllardan beri bize aktarılagelen bilgileri tartışmaya açıyor, bunu da samimiyetle, inanarak ve belgeleriyle gerçekleştiriyor Yanlış Cumhuriyet'te. Cumhuriyetin kurucu zihniyetinin demokrasi ve hukuk anlayışının, dönemin reformlarının, 6 Ok'un, Milli Mücadele'nin perde arkası ilişkilerinin, kısacası 1919-1938 Kemalist dönemin, sistemle oldukça zıt bir okumasını yapıyor; kışkırtıyor, şaşırtıyor, zihin açıyor. Demokratik bir ülkede elzem olan dokunulmaz/kült kişi, kurum ve uygulamaları tartışı

İskandinav ülkelerindeki refah devleti uygulamalarının büyük başarısı hakkında son yıllarda tekrar artan bir şekilde farklı mecralarda karşımıza haber, yorumlar çıkıyor. İskandinav Sıradanlığı'nda Nima Sanandaji bu durumun kastedildiği gibi büyük başarı olup olmadığı üzerine eğiliyor. 1970'lerde başlayan bu radikal refah devleti politikalarını, bu tarihten önceki serbest piyasa döneminin istatistikleriyle karşılaştırıyor ve çarpıcı sonuçlara ulaşıyor. Düşük gelir eşitsizliği, düşük yoksulluk ve yüksek ekono

''Onlara (otorite sahipleri) itaat edenler ve haraç verenler dışındaki herkese, her türlü sıkıntıyı vermeye hazırlar! Bize şöyle söyleyecekler:‘Sonuçta çabalarınızın amacı, emeğinizin motivasyonu, umutlarınızın nesnesi nedir? Mutluluk değil mi? Peki, bunu bize bırakın, biz size mutluluğu verelim.’ Hayır, onlara bırakmamalıyız. Mutluluğumuza karşı duydukları bu hassas bağlılık ne kadar dokunaklı olursa olsun, yetkililerden sınırları içinde kalmalarını talep edelim. Kendilerini adil olmakla sınırlı tutsunlar.

14 Temmuz 2017 öğleden sonra saat 17.00 gibi bir tweet düştü timeline'ımıza: Kus uçtu. Darısı geride kalan seksen milyonun basına. Sevan Nişanyan bir önceki kitabında detaylarını anlattığı, üç yıllığına girdiği ama absürt denebilecek gerekçelerle on yedi yıla kadar çıkan hapis cezalarını tamamlamayı reddetmiş, fırsatını yaratıp Samos Adası'na gitmişti. Nişanyan Külliyatı'nın dokuzuncu, Toplu Makaleler serisinin dördüncü kitabı Sürgün Yazıları, Sevan Nişanyan'ın Samos Adası'nda kaleme aldığı son iki küsur

İhtilaflar nedeniyle bazen yeni teoriler geliştirildi, ancak bunlar kazayla gerçekleşti ve tiranlığa karşı en büyük argüman eski yasalara sadakatti. Fransız Devrimi tarafından ortaya çıkarılan değişimden bu yana, sosyal devletin kötülükleri ve kusurları tarafından uyandırılan büyük amaçlar, medeni dünya genelinde kalıcı ve enerjik güçler gibi hareket etmeye başladı. Onlar, bildirecek bir peygambere, onları savunacak bir destekleyiciye ihtiyacı olmayacak şekilde spontane ve saldırgan, fakat popüler, mantıksı

Devletin ve toplumun tabularına karşı açtığım tek kişilik savaş, Şirince'deki yapılarımın yasadışı inşa edilmiş olması bahane edilerek cezalandırıldı. 4 Aralık 2013'te, iki yıllık bir cezayı çekmek üzere hapse girmem kesinleşti. Daha sonra gelen cezalarla o süre 16 yıl 8 aya kadar çıktı. 2 Ocak 2014'te Torbalı Açık Cezaevinde başlayan hapis maceram, Buca Kapalı, Şakran Kapalı, Yenipazar Kapalı, Söke Açık, Söke Kapalı, Menemen Kapalı ve Foça Açık Cezaevlerinin ardından, üç buçuk yıl sonra, 14 Temmuz 2017'de

Lügatler, doğru anlıyorsam, daha önce hiç olmadığı kadar hızla kalınlaşıyor. Ölen kelimelerden çok daha fazlası doğuyor. (Ölen her kelime, ortadan kalkmış, artık karşılaşmadığımız bir farkı işaret ediyor. Ortadan kalkan her farkın karşılığı olan kelimeyi lügatlerden hemen çıkarmıyoruz elbette. Ama öte yandan, ortaya çıkan yepyeni bir nüansı adlandıran kelimeler de derhal lügatlere girivermiyor.) Bu baş döndürücü çeşitlenme esnasında, kayığımı kendisine bağlayabileceğim bir iskele ararken, orada, az ileride

Kelimebaz'ın ana fikri iki kelimeyle nedir diye sorarsanız Dil değişir derim. Kelimeler de değişir. Anlam değişir, nüans kayar, yeni deyimler türer, telaffuz bozulur, kelime ölür, gene dirilir. Sevan Nişanyan'ın tiryakilik yaratan Kelimebaz köşe yazıları sansürsüz ve tekmili birden elinizin altında. Konuştuğumuz dilin sözcüklerini mercek altına alırken Nişanyan geniş çaplı bir kültür eleştirisine girişiyor; yakın tarihi, güncel siyaseti, dini, milliyetçiligi didik didik ediyor. Okurunu Yunancadan, Latince

Dil ustası Sevan Nişanyan, 2002'de ilk yayımlandığında satış rekorları kıran, on binlere etimolojiyi sevdiren Elifin Öküzü'nü yıllar sonra eleştirel bir gözle yeniden ele alıyor. Yüz yirmiye yakın ciddi yanlışını yakalıyor. Yanlışları sessizce düzeltip geçmek yerine altını çizmeyi, notlarla tartışmayı seçiyor. Bilgiyi hazır bir meyve değil keyifli bir öğrenme süreci olarak gören okurun, bu iki ağızlı söylemi heyecanla izleyeceğine kuşku yok.

Liberalizm her yerde aşırı ağır ağırlıkları kaldırıyor, prangaları kırıyor, engelleri temizliyor. Yıkım tamamlandığında gerekli olacak yeniden yapılanma için bu kadar mı çalışıyor? Esasında liberalizm yapıcı mı yoksa sadece yıkıcı bir ilke midir? Kalıcı bir öneme sahip midir? Sosyal hayatın hayati bir gerçeğini olduğu gibi mi ifade ediyor, yoksa Batı Avrupa'nın özel koşulları tarafından ortaya konan geçici bir fenomen mi?

Liberteryen olma gereğinin temel nedeni bir entelektüel oyun oynamak değildir; faydacı bir gözle maliyet ve fayda ölçümünün sonucu da değildir; veya özgür bir toplumda yüzde bilmem kaç daha fazla banyo küveti üretilecek olması da değildir. İnsanın liberteryenizme gönül vermesi için temel neden, devletçiliğin insanlık üzerine çok uzun zamandır dayatmış olduğu köleleştirmenin, kitlesel cinayetlerin, hırsızlığın, zorbalığın mümkün olduğu kadar çabucak yok edilmesi için adâlete duyulan aşktır. - Murray N. Roth

Neticede, liselerde münazaraları peş peşe, hiç zorlanmadan kazananlar, hayatın testinde mütemadiyen kaybediyorlar. Eğer lisedeki performanslarına yaslanarak talep ettikleri imtiyazları elde edebiliyorlarsa, bizim hakkımızdaki kararların üretildiği çevrelerde önemli rolleri ele geçirebiliyorlarsa... Hepimizden müteşekkil olan bünye çok yaşamayacak demektir. Eğer sosyal örgütlenmemiz lisede öğrenemediklerini gerçek hayatta öğrenmeleri için onları zorluyorsa, bir şansımız olduğunu düşünebiliriz. Bana sorarsan