Tek istediği İNTİKAM olan bir adam. Her şeyden habersiz tozpembe hayaller kuran bir kız. Her şey planlanmıştı. Yanlışa yer yoktu. Ama Kalbe mantık işler miydi? Adam buzdan kalbinin kızın gözlerinde eriyeceğini bilemezdi. Kader onları bir araya getirmekte kararlıydı. Tehlikeli bir adamın aşkı için çabasını gördükçe Aşka inancınızı yeniden kazanacaksınız. Masumiyet genç kızın gözlerindeydi. Söz verdi kendine ne olursa olsun ASLA SEVMEYECEKTİ.

Bugün mektup yazma günüm değildi. Her zaman sizinle telefon görüşmesinden sonra yazardım. Ne kitap okuyabildim ne Arapça ders çalışabildim. Açtım çocuklarımın resmine baktım. Nasıl büyüdüklerini resimlerden seyrettim. Kızımın, bugüne kadar gönderdiği altı tane mektubu okumaya çalıştım ama okuyamadım. Biraz ağladım… Sonra çocuklarımın büyüdüğünü resimlerden görmeme neden olan, suçu günahı var mı demeden ya da iyice araştırın demeden, beni ömür boyu müebbet mahkûm edip, çocuklarımı babasız koyan vicdansız kal

Varoluş başlı başına değişim ve dönüşümdü… Fısıltılı gibi sessiz uğultular eşliğinde akan bir ömür… Fırtınalı hayatlar eşliğinde, sessiz var olmuştuk. Küçük bir fidanken; büyümüş, meyve vermiş, Varoluşumuzu konumlandırmış… Çekimser hayatlar yaşarken, bulmuştuk içimizdeki büyümek bilmeyen çocuğu. Ya çocuk olmak, sanıldığı gibi büyüyor muydu rakamlar gibi ruh da… Neydi farklı kılan bir önceki seneyi diğerinden, Deneyimler mi? Duygular mı? Benliğimiz mi? Büyüte biliyor muyduk kendimizi? Doymalıydık

1970’li yıllardaki çatışmaların gölgesinde kalmış zorlu bir aşk…Kadın aşk uğruna her şeyi göze alırken adam davası uğruna aşkını dahi feda etmeye hazırdı. Küçücük çatlaktan yüreğe sızıp ruhu ele geçiren aşk, bir kadının acı dolu geçmişi olarak kalmamalıydı. Aşka yüklenen derin anlamlar tek taraflı değildi belki ama kadının kalbi aşka tutsak olurken adamın kalbi ikiye bölünmüştü. Kalbinin bir yarısı aşktı diğer yarısı davası.***Karanlık, her yer karanlık, tek bir sokak lambası aydınlatıyor bu caddeyi. Sahi t

Ruhum yükselmiş gökyüzüneAya salıncak kurmuşum bir geceBir yanda denizin yakamozlarıİçimde gecenin ışıltılarıAyak parmaklarım yakalıyor yıldızlarıRuhum kendini özgürlüğe adadıNe dünün ne geleceğin önemi var şimdiÇok şükür tüm yürek sızılarım dindiGöklerden sanki melekler indiYüreğime dokunup usul usulYüreğimi dinginleştirdiYüzüme hoş bir gülümseme yerleştiHer şeye içtenlikle gülümsüyorum artıkNe içimde bir hüzün ne kaşlarım çatıkHuzurum yerinde ise gerisi sağlıkGelsin geçsin ömrümden günler aylarİsteyen kal

Bu hayatta kimisi parayla, kimisi güçle, kimisi saygıyla, kimisi de sevginin taktığı bir suretle avutur kendisini. Fakat her zaman gözden kaçmış birileri vardır ki onlara hiçbir şey teselli olamaz: Yetişkinlerin arasında kaybolmuş yalnız çocuklar. Çünkü gelecekleri, bir zamanlar onlar gibi çocuk olan canavarların ya da, kendileri gibi minik bir ihtimal de olsa, içlerindeki iyiliği hâlâ koruyabilenler tarafından şekillenecektir. İçten içe tedirgindirler. Ancak sonuç ne olursa olsun, yalnız kalmış çocuk yaşa

Sonbahar gelmiş, kış hazırlıkları başlamıştı köyde. Tarlasına iyi kötü bir şeyler ekip dikebilenler, kış için şanslı sayılırdı. En azından kışlık bulgurlarını kaynatıp, unlarını değirmende çektirebilenler, kışın bir sıcak çorba kaynatıp, karnını doyurabilirdi. Kimi evlerde genç kimse olmadığından yaşlılar, tarlayı ekip biçemiyor, biçare kalıyordu. Ekip biçebilenler hasadını yapmış, samanını toplayıp kışın hayvanlarına vermek üzere bir kenara yığmış, üstünü de güzelce muşambalarla kapatmıştı. Meryem Gelin il

“O gerçek bir Prensti. Japon Hanedanlığın red ettiği bir üyesiydi. Gecenin hükmü, soğuk, içinde yaraları olan adamdı. Uluslar arası taşımacılık şirketleri ve gemileriyle yenilmez bir güç sahibiydi. Denizin oğlu yeraltının çekindiği bir adamdı. Durdurulamazdı. 

Kim ister şâir olmak,Mutlu olmak var iken...Kelimeleri yontanlar çok iyi bilir ne kadar zor geldiğini düşünceye ve ruha. Büyük düşünenlere kelimeler dar gelir doğal olarak. Gömleği ne etmeli? Nasıl dikmeli?Son sözümüzü söyleyene dek kelimelere tutunmak zorunda kalsak bile, az sözden çok anlam çıkarmaya gayret ederiz. Tabiatımız ve yaşadıklarımız bize bunu telkin eder. Şiir, buna en iyi cevap veren sanattır. Dilin mimarı olan insan, ondan muzdarip olan, yine insan. Evet, sözcükler bazen de anlamı kalıba soka

Ölüm ve yaşam arasındaki hayat bağını temsil eden bir çiçeğin daha solmamışken toprağa düşmesi gibiydi anne ve babasını kaybeden çocukların feryatları.Son bir yıl içerisinde boşanma olaylarından 124.742 çocuk etkilendi. Bu çocukların bir kısmı anne ve babası arasında seçim yapmak zorunda kaldı. Bir kısmı devlete emanet, bir kısmı ise anneanne, dede, dayı, hala, amca vb. yakın akrabalara emanet edildi. Bu süreçlerde ise en çok etkilenen çocuklar oldu. Anne ve babalar hayatlarına yeni birilerini alıp yeniden

Dünya üzerinde Tanrı'nın verdiğine inanıldığı bazı güçler ya da bazı insanlara göre lanetler vardı. Önceden dünyanın sadece dört elementten oluştuğu düşünüldüğü bu elementlere hükmetmesi için bazı insanlar göndermişti yeryüzüne Tanrı. Kimisi suya, kimisi ateşe, kimisi toprağa, kimisi havaya hükmetmekteydi.Kara büyücüler, bu güçlerin hepsine sahip olabilmenin tüm dünyaya hükmetmek demek olduğunu anladığında elementlerin sahiplerini avlamaya başladılar. Onlar için ne yazık ki, bir türlü bu güce sahip olamadıl

“Saçlarımı kesmeliydim, onlar da yoruyordu beni. Bana ağır gelen, üstümde yük olan her şeyden kurtulacaktım. Sıcak su akarken keseyi aldım, yarım saat hiç durmadan kendimi keseledim. Bunu bazen günde üç defa yapıyordum. Mesela bu da benimle mezara gidecek bir sırdı, terapilerimde bile söylemedim. Kendimi ancak derimi yüzercesine yıkadığımda temiz ve insan içine çıkacak şekilde hissediyordum.”Aile nedir? Anne, baba ve çocuktan ibaret olan bir yapı taşı mıdır? Bir tek tanım, gerçek bir aile olmanın gerçekliği

Sevgilerin eserleri ise saklanıyordu tabiat ananın saçlarında Kimisi iki ağaçtı aynı köke sahip Kavuşamamış iki aşığı temsil ederdi Kimisi ise yosunlu taştı adlarını kazdıkları Onların aşkıysa ölümle bitmişti

Yüzümüze vuran yaz güneşiyle birlikte deniz kenarındaki şezlongda uzanırken eliyle etrafı işaret ederek sordu bana: “Bütün bunlar ne için var?”Gözümdeki güneş gözlüğünü hafifçe aşağıya indirdim ve başımı ona doğru çevirdim. “Anlamadım.”İşte böyle başlayan bir sohbet insanlara ve hayata dair bakış açımı değiştirdi benim. Seçilmiş yalnızlığım beni her geçen gün dipsiz bir kuyunun içerisinde boğmaya devam ederken sadece birkaç saat içerisinde birisiyle arkadaş olabilmeyi başarabilmiştim. Aynaya bakar gibi bakı

Amanda, yakın zamanda bebeğini kaybetmiş yaralı bir annedir. Bu acı onu hayatında yalnızlaşmaya iterken, yeni çıktığı hayat yolculunda beklenmedik sürprizler de onu beklemektedir. Kaybettiği bebeğine oda hazırlarken, internetten sipariş ettiği bir oyuncak bebeğin hayatını bu denli değiştirebileceğini nereden bilebilirdi?Lia’yla tanışma vakti. Unutma ki, bebek ölürse sende ölürsün!Bu sürükleyici ve sarsıcı gizemi sen Amanda’dan önce çözebilecek misiniz?

Hayallerimde yarım kalan ne varsa ikimize dair Gözlerinde saklıydı. Yanından bile geçemediğim ne kadar sokak varsa Hepsi çıkmaz sokaktı. Sen olmadan geçen ne kadar gün varsa O kadar yakındı hislerim kalbine. Sana uzaklığımda Ne kadar ukde kaldıysa içimde Ne kadar yorgun kaldıysam senden ayrı O kadardı hayata karşı kırgınlıklarım. Çaresiz kaldığım ne kadar an varsa O kadardı sana uzaklığım. Gözlerime dolan her yaşta sensizdim. Bu şehrin soğuklarından daha soğuktu sensizlik. Hayallerimde yarım k

Gelecek misin? Birkaç gece daha çalayım mı? Biraz daha fısıldayayım mı kulaklarına dünyanın. Tüketeyim mi bir kalem daha? Çayı da koydum, oturuyorum şimdi... Gelecek misin?

Ne sensiz dökülür hüznümdeki yapraklar Nede sensiz yeşerir gönlümde filizlenmiş aşklar Nede sensiz olur üzerime kâbus gibi çökmüş geceler Anlayacağın her kelimem de sen… Şafakla uyanır aşka susamış gözlerim Üzerine kırağı gibi düşer sensizlik Damla damla akar yerlere hayallerim Demem o ki sevincim bile sen... Yamandır bu gönülde aşk Buğram, buğram çekebilmek tir seni bu gönülde aşk Neylersin sensiz sevdiceğim dünya olsa köşk Ne söyleyeyim hayalimde bile sen... Umut olup yeşerdi içimde Sevd

Benim hayatım yazsam roman olur dediler, ben onların, sizin, senin hayatını yazdım, şiir oldu… Ben yüreğimden bir kelebek uçurup, kalbinizin karanlığına, yakamoz ışığında parlayan bir melodi bıraktım. Rastgele bir sayfa çevirip okuyunca, yüreğine değeni bulamaz isen, diğer sayfalara bak. Orda mutlaka kendinden bir şey bulacaksın. Şiir gibisiniz, şiir gibi kalın.

Ey insan kadere az bahane bul. Buğday ektin de arpa mı biçtin? Düşün ki, sen bu hayatta bir zerresin. Sen olmasan da bu dünya döner, bu kervan yürür. Sen ne olarak yaşamak istiyorsan, O'sun bu hayatta! Bu senin tercihin, bu senin seçimin... Tercihini neden değersizlikten, kıtlıktan, sevgisizlikten yana yaptığını kendine sor. Sorular güçtür, senin gücündür. Sormayı öğrenirsen; Zihnin sana doğru cevapları verecektir. Biz daha doğmadan bize biçilen rolleri oynadığımız hayatımızda, ruhumuzun cevherini, değe