Oscar Wilde’ın, “Chaucer’den bu yana tek gerçek hikâye anlatıcımız” dediği William Morris, Odisseia’yi İngilizceye çevirmekle kalmadı, Kurtlar Hanedanlığı ile kendi Homerik şaheserini de kaleme aldı. Romalılar ve Gotlar arasındaki amansız mücadeleyi epik bir dille kurgulayan Morris, romanına eklediği sagalar ile de âdeta bir İskandinav rüzgârı estiriyor. Tanrılar ve insanlar arasındaki tuhaf efsaneleri, nitelikli bir sanat şöleniyle karşımıza çıkaran Kurtlar Hanedanlığı, Tolkien’in Orta Dünya’sına ilham ka

İkinci Yeni, sürgünde kurulmuş bir şiir meclisi gibidir. Sürgünde hükümet kurulur ama İkinci Yeni hükümet olsa başkanlık yapacak şair bulunmayacağı için, meclis demek daha uygun düşer. İkinci Yeni’nin sürgünü, şaşırtıcı değildir. Çoğu şiirin başına gelir. Her şiir değil ama İkinci Yeni gibi “zamanının ötesinde” olan şiirler, kendi dilinin toprağında sürgüne giderler. Üstelik kendi ilinde, kendi dilinde sürgüne gitmektir bu. Şiirin sürgünden dönmesi de tıpkı onun çocukluk arkadaşı, sonra da yoldaşı olan ins

Küçük Rüzgâr’ın her zaman istediği şeyleri yapamayacağını, her şeyin bir yeri ve zamanı olduğunu öğrendiği bir büyüme öyküsüdür bu kitapta anlatılan. Kendi gibi küçüklere sabretmeyi ve pes etmemeyi, farklılıklarımızla bir arada olabileceğimizi söylüyor Küçük Rüzgâr. Ona kulak vermek ister misin?

“Bilir misiniz, yalnızlar sadece aynalara inanmak zorunda kalırlar doktor, ben de öyle kaldım. Ellerim kulaklarıma gitti, yerindeler mi diye yokladım küpe olmayan delikleri. Yalnızlık, hapsolmuş küpelerden ayrılmayan o küçük vidalara uzanan parmaklar gibi baştan yoklanmalıydı, ben de öyle yaptım. ‘Ne kadar delik o kadar küpe, ne kadar küpe o kadar yalnızlık.’ diye bağırdım.” Zerrin Saral, ilk öykü toplamı Küçük Kırık Çizgiler ile “Merhaba” diyor okura. Kurduğu dille, yaşamda huzursuz ve sakar adımlarla y

Yavaş yavaş tükenir insan. Geçmişin izini kaybetmemek için farkında olmadan bir parçasını geride bırakır. Bazen çocukluğundan bir koku dolar burnuna, sırtındaki tüm yüklere inat, uçarcasına döner o günlere. Zaman hep merhem değildir, bazen ağır bir yaradır. Recep Kayalı, Dip, Taşın Dediği ve Kamburuma Üç Sebep’ten sonra Bilinen Tüm Zamanlar’da da tüm duyguları ustalıkla gizliyor satırların arkasına. Sakin bir dille, olan bitene uzaktan bakıyor, bir şeyleri söylemek yerine okura işaret etmekle yetiniyor. Kâ

İstanbul’un surlarında bir kovuk… Kapısı açılan bu eşsiz, fevkalade ve benzersiz, dahası pek esrarengiz, küçük ama içi görünenden çok daha büyük âlemin içinde, püf diyerek aşılan zamanlar ve mekânlarda gezineceksiniz. Esrarengiz bir yolculuk bu… Kovuk Palas’ta Âşık Diyojen’in misafiri olmaya hazır mısınız? Osman Cemal Kaygılı, tarihi surlarda bir kovuğun içinde misafir ediyor okuru. Eski Atina sokaklarında dolaşıp Platon’dan Sokrates’e, Aristo’dan Diyojen’e kadar rast geleceğiniz bu kovuğun içinde, Baba Da

İstanbul’un sularında, yakası bağrı açık bir sandalcının, sabahtan geceye yol aldığı, akşamın yıldızlarla ve bir güzel ninniyle aşka uzandığı bir yolculuk bu, yüzlerde buruk bir tebessüm bırakan. Ve dahi bir on yıl sonra, bambaşka biriyken artık, yine aynı suların ortasında yaşanan bir tesadüfle sorgulanan ihtimaller. Üç genç kızla, uzayan sandal gezisinde doğan bir aşk ve geçmişten yankılanan cümleler… İlk bölümü bir mizah mecmuasında, ikinci bölümü bir edebiyat mecmuasında yayımlanan, yazarın kendi

Bir Adam ve Kill Bill Islığı Kitap Açıklaması; “Bir tren yanaşsın istedim sokağa, yanımdan geçerken dursun, durduğunda kapısı açılsın, ben bu trene atlayayım ve tren hareket etsin, o en güzel kuşu yakalayana kadar hiç durmasın, hiç durmasın, hızı rayları yaksın... O treni de benden başka hiç kimse görmemiş olsun; ben gideyim, tren gitsin; kuşlar uçuşsun, sevdalar uçuşsun bizimle...” Mehmet Akgül, ilk öykü kitabıyla, sert ve sinir bozucu Kill Bill ıslığı eşliğinde okuru, kuşların peşine düşen trenle adressi

“Evvel zaman içinde kalbur saman içinde, Ormanın derinliklerinde Bütün canlılar yaşayıp giderken kendi hâlinde, Bir yumurtanın içinde minik bir dinozor varmış. Gün gelmiş bizimki yumurtaya sığamamış. Çok sıkılmış yalnızlıktan, Kendine arkadaş aramış hayvanların arasından.” Gizem Okumuş, Dinoreks’in yumurtadan çıkışı ile başlayan arkadaş arayışını sıcacık bir dille anlatıyor. Aynı zamanda resimleri ile bize bu renkli yolculuğa eşlik etme imkanı tanıyor.

Elvan Kaya Aksarı, devletin zapt edemediği kelimelerle bir şeyler deniyor. Üstelik bunu tek başına da yapmıyor. Ali Kerem Morgül'ün tasarımlarıyla aristokratik bir gelenek yeniden canlanıyor ve Cermenlerin kunstkammer adını verdikleri sanat bohçası elinizdeki kitapla biçim değiştiriyor. Saatçi İbrahim Efendi Tarihi, devlet karşısında var olmaya çalışan bir sanat erbabının, anlatının hurafeleriyle lezzetlendirilmiş gerçek hikâyesi. Gönüllü getto hayatı yaşayan küçük insanın mahremine, devletin gölgesi düşünc

kopmak için tanrım gürültüsünden bu kemiklerin şehri yeniden kurmak için bak tanrım mızrağım hazır tanrım senin soğuğunu giyindim karların sesini kısamaz mısın? öylece duracak mıyım burada kamburum ağır işe yarar balçığın varsa ört üzerini bu sessizliğin de ses ol kaldıkça buralarda inatla bir türkü oluyorum özenle erkan oğur zeynebim türküsü ne fena bilmem farkında mısın? tanrım bir kabuk yarayı ıskalayabilir ıskalandıkça boy veren yara olabilir insan

Yumurta, Amerikan edebiyatının en önemli yazarlarından Sherwood Anderson’ın, yalnız, kabuğunun içine hapsolmuş, bocalayan ruhlarıyla hayatta kalmaya, kabuğunu kırmaya çalışan insanlara odaklandığı öykülerinden oluşuyor. Yazdıklarıyla kendinden sonra gelen Ernest Hemingway, William Faulkner, Thomas Wolfe, John Steinbeck gibi yazarları da etkileyen Anderson, küçük kasabalardaki insanlardan yola çıkarak aslında bütün insanlara uzanıyor. “Filozofların çoğu tavuk çiftliklerinde büyümüş olmalı. Bir tavuktan çok

Evşen Yıldız, ilk kitabı Annemin Gelincik Tarlası’ndaki öykülerinde evini arayanları, kendine tutunmaya çalışan yalnızları, boşlukla konuşanları anlatıyor okura. Kimi zaman okuru bir rüyanın koynuna sokup kâbusa sürüklüyor, kimi zaman ise okura, sımsıkı kapalı perdelerinden ufacık bir gün ışığı sızmayan bir evde aynı güne takılıp kalan insanları gösteriyor. Annemin Gelincik Tarlası’ndaki öyküler, durmuş saatlerin, geçmeyen zamanın, ailenin açmazının, zor evlerin, kendi çerçevesinin içine hapsolanların, ölü