Türk Ocakları Kars Şubesinin tarihsel sürecini anlatan elinizdeki kitap, kaynaklarda dağınık bir hâlde bulunan bilgilerin bir araya getirilmesi, taşranın en ücra köşesinde “sınırtaşı” konumundaki Kars şehrinin tarihi verilerini okurlarla buluşturma amacını taşıdığı gibi şehrin kimliksel yapısını, kültürel köklerini ve bu kültürel köklere duyulan saygıyı göstermeyi amaçlarken, halk irfanının millî meseleler karşısındaki görünümünü de Kars şehri özelinden hareket ederek genel ve yerel arşiv belgeleri ışığınd

Rahmetli İbrahim Metin Abi onun için “Ülkücüleri yetiştiren dört temel isimden biri” demiş ve onları şöyle sıralamıştı: “Alparslan Türkeş, Dündar Taşer, Galip Erdem, Sadi Somuncuoğlu.” Bu yüzden her ülkücünün mutlaka O’na dair anlatacakları olmuştur ve ülkücüler bunları anlatmakla, yazmakla mükelleftir. Sadi Abi’nin vefatı vesilesiyle yine sosyal basında binlerce baş sağlığı mesajı yazıp okuyacağız. Bunun yerine O’na dair bilgileri, anıları; fikir ve düşüncelerini paylaşsak daha güzel olmaz mı, diye düşün

Bu eser, eşini kaybeden bir kocanın yüreğinde biriken duygularının sözcüklere dökülmesiyle oluşmuş bir “duygu yumağı” olarak görülebilir. Bu durumu yazarın kendisi şöyle ifade etmektedir: “Bu güne kadar çok yazı yazdım. Ancak bunların büyük çoğunluğu akademik ve bilimsel yazılardan oluşuyordu. Bunun için ele aldığım her konuyu bağımsız ve tarafsız bir bakış açısıyla yazmaya çalıştım hep. Fakat kaderde duygularımı ifade etmek için yazı yazmak da varmış. Hem de hayat arkadaşımın ardından. Bundan dolayı ilk k

Milletlere kimliklerini kazandıran, onların öz benliğini oluşturan, maddî ve manevî değerlerin bütünü olan olgu, halk kültürüdür. Halk kültürünün önemli unsurlarından biri de efsanelerdir ve kültürümüzde önemli yeri olan bu efsaneleri yurdumuzun her yöresinde bulmak mümkündür. Manevî inançla dolu, tarihî ve millî unsurlarla hayli yüklü olan efsanelerimizin büyük bir bölümünün yazıya geçirilmediği de bilinen bir gerçektir. Yazıya geçirilenlerin önemli bir bölümü ise dergi sayfalarında kalıp kitap bütünlüğ

Nakala köyünden çıkan yüz yetmiş sekiz kişi çift sıra hâlinde üç saattir Türkiye sınırına doğru yürüyordu. Her şey planlandığı gibiydi. Sınıra çok az kalmıştı. Kafilenin iki aksakalı en öndeydi. Kimse tek kelime etmiyordu. Bir ara karanlıkta yolu şaşıracak oldular. Dar yol ikiye ayrılıyordu. Celil Ağa sağdan diyordu: “Keşif yaptığımız yol bu!” Yusuf Dayı aksini söylüyordu. Kafilenin duraksamasını istemiyorlar ama yola da bir türlü karar veremiyorlardı. Hiç istemeseler de duraksadılar. Birbirine çarpanlar ve

Ay, kahrından parça parça düşerken biz ayaktakımı olarak alkış tutuyorduk. Sırtımızda ateşten bir kamçı… Kaç küheylanı çatlatmış bu yol, kaç çıplak üşüyor yaslı akşamların ürkekliğinde… Biz, ayaktakımı olarak ağlıyorduk. Efendilerimiz birer birer ölümün peşine takılıp gidiyordu çünkü. Biz, ayaktakımı olarak tutsak yaşamayı çok sevmiştik oysa.

Dünyayı ve insanı coşkun bir “Merhaba!” ile kucaklayan Suat Taşer’in şiirlerinde geniş bir gözlem gücü ve insan perspektifi dikkat çeker. Attilâ İlhan’ın Fedailer Mangası tanımıyla şiirlerinin reaksiyoner yönünü vurguladığı 1940 kuşağı içerisinde yer alan Suat Taşer, şiirlerinde bireyden hareket ederek canlı bir toplum panoraması sunarken barış, özgürlük ve yaşama sevgisini önceler. İdeolojik söyleme mesafeli duran dizelerinde toplumu ve toplumsal sorunları gerçekçi bir üslupla aktarmayı amaçlar.Bu çalışma,

Bir denizin uzak kıyılarında İki farklı kentinde aynı ülkenin, Gözlerinde en derin endîşe, Hüzünlü dalgalarına dalıp gittiler. Oynak kucağında fırtınalar denizinin; Odysseus’un boğuştuğu dalgaların. Sanki burgaçlarında çırpınıyordular Aynı denizin uzak kıyılarından Sıradağlarla ayrılmış iki kentinde, Sağır Poseidon’a yakınıyordular İki yürekçe, tek ruhun azâbından. Olmadı, kaderlerinin uyuyan yelkenine Kalplerinin fırtınasını bindirdiler Ve bildik kıyılara sırtlarını döndüler Yelkenleri kalkan oldu okla

Ara nesil edebiyatçılarından Mustafa Reşid’in romanları yenileşme döneminin hâkim izlekleri etrafında şekillenir. Alafranga yaşam ve yozlaşmış ilişkiler üzerinde ilerleyen Hayf, Genç bir oyuncu olan Jüli’nin onur kırıcı bir sonla tamamlanan aşk macerasının trajik öyküsüdür. 19. Yüzyıl İstanbul’unda sefahat ve çürümüş ahlak anlayışının Alafranga züppe tipi ile düşkün kadınlar üzerinden verildiği roman, Mustafa Reşid’in karakterlerini şekillendirişi bakımından dönemindeki örneklerinden ayrılır.

Elinizdeki kitapta yer alan şiirler, Emine Işınsu’nun edebî hayatının ilk ürünleridir. Kitapta yer alan kırk dokuz şiir; onun gençlik döneminin duygu ve düşüncelerini yansıtan, yer yer “karamsar” bir ruh hâliyle yazılmış metinlerdir. Işınsu, on yedi yaşında bir genç kızın tabiat, eşya ve insan ilişkilerine bakışını yansıtan bu metinleri şiir olarak nitelemenin zor olduğunu ifade eder. Ancak “Her eserim alnımda bir çizgidir.” diyen Emine Işınsu’nun şiir kitabı da bu çizgiler arasındaki yerini alır. Işınsu’nu

Bazen gidersin. Keyfiyet, arayış ya da mecburiyettir gitmenin nedeni. Ama mecburiyetten gitmektir en zor olan. Çünkü sormazlar sana gider misin, kalır mısın diye. Mübadele’dir adı. Birçok şey bırakırsın arkanda. Topraktır, sevgilidir, yaşanmışlıktır, mezardır, vatandır geride bıraktığın. Sonra özlersin delicesine. Dönmek istersin, dönemezsin. Birkaç fotoğraf ve sayısız anıdır geldiğin yerden kalan. Alışayım dersin, alışamazsın bir türlü. Bedenin gelmiştir ama ruhunu bırakmışsındır çünkü. Ne oraya aitsindir,

Mahmut Sadık ateşli bir Meşrutiyet savunucusu olsa da yeni rejim yönetiminin tüm eylemlerini doğru bulmaz ve eleştirmekten çekinmez. Bilhassa yoğunlaştığı husus, geride bırakılan sansür/baskı dönemininkine benzer uygulamaların varlığıdır. II. Abdülhamid ve ricaline yönelttiği oklar kabineye hatta Meclis’teki pek çok vekile de yöneltmekten çekinmez, toplumsal cehaletin, ilgisizlik ve bilgisizliğin, keyfiyetin, bilinçsizliğin, iletişimsizliğin, şekilcilik ve gösterişin, mevkinin getirdiği itibarın, fırs

Yirminci yüzyılın ortalarından başlayıp, yirmibirinci yüzyılın ilk çeyreğine kadar yetmiş seneyi aşan hayatımda birçok olayın içinde veya kenarında bulundum. Ömrümün sonbaharında kaleme aldığım bu çalışmamla çocukluğumdan başlayarak tahsil hayatımı, siyasî maceralarımı, sosyal ve kültürel faaliyetlerimi kronolojik bir sıra dâhilinde anlatmaya çalıştım. Yaşadığım olayların yorumu, ortalama bir Müslüman-Türk insanının değerlendirmeleri olarak kabûl edilmelidir. Başka bir deyişle bu çalışma, bir sosyolojik

Şairlik bir yaşam biçimi ve şiire bir kez bulaşmışsanız kolay kolay vazgeçemezsiniz. Ancak şiir kitabı yayımlamaktan vazgeçebilirsiniz. Şener Aksu, bu kitapla şiir kitabı yayımlamaktan vazgeçmeyi umuyor… Siz de bu sona tanıklık etmek ister misiniz?

unus Emre: Ölmemek Üzere Doğan Bahtiyar Kitap Açıklaması Çalışmamız, bahsedilen Yunus’u anlama eksikliğini kapatma iddiasında değildir. Fakat onun kendine, evrene bakışındaki orijinalliği bir nebze olsun gösterme niyetindedir. Türkçe denince akla ilk gelenin Yunus olması boşuna değildir. Onun toprağa yerli duyuş pınarlığı, yaşadıklarına karşı zihnini harekete geçirme isteği düşüncelerini, duyuşlarını, deyişlerine nasıl ektiğini göstererek duyuş ve deyiş kıtlığındaki yaşadığımız dönem insanına “sen de

On Yedi Gün bir kitap çalışmasından çok bir sosyal sorumluluk projesi, kanayan bir yara olan bireysel silahlanmaya dur deme çabasıdır. 2012 yılına veda ettiğimiz saatlerde İzmir’de havaya açılan ateş sonrası Arif isminde minicik bir evladımızı kaybettik. Arif’in annesinin acısı ve feryadını izlemek beni böyle bir projeye itti. Kendimde böyle bir mecburiyet hissettim. Gazetelerde, temelinde insanların şiddete eğilimi ve bireysel silahlanmanın sebep olduğu bir sürü haber okuyoruz. Kimi erkeklik gösteris

Bir masalı yaşar insanlar birbirlerini bulurlar acı tatlı hayatı paylaşırlar söyleyebildikleri vardır söyleyemedikleri ve gün gelir birisi gider, diğeri kalır giden masal defterini kapatır geride kalan ise Yitik Aşkın Hükümlüsü’dür artık cezası müebbet tahliyesi ölüm…