“Medeniyet ve teknik, işte bütün vasıtalarıyla Çanakkale’ye yığılmıştı. Para, vasıta, malzeme, insan, her şey boldu. Ya biz? Biz bunların birisinden değil her şeyinden mahrumduk. Neyimiz vardı? Mehmetçiğin imanı… Asım’ın Nesli dediği babasının talebesi Köse İmam’ın oğlu Asım, 1914-1918 Birinci Dünya Harbi’nin destanını yaratmış olan o eşsiz, o fedakar, o kahraman neslin bir örneği idi. Çanakkale’de, Sarıkamış’ta, Galiçya’da, Filistin’de daha sonra İnönü’de, Sakarya’da Dumlupınar’da kahramanlık destanını yar

“Heeeyyyy!” diye seslendim. “Heeey!” “Olduğun yerde kal!” Elbette durmadı. Yavaşça geri çekildi. Tam alt katımdaki güverteye ulaştığında korkuluklardan içeri akıverdi. Hareket ederken belli belirsi tiz ve tıkırtılı bir ses işittim.Bu ses bulanık ve her şekle girebilir bir nebulayı uyandırdı sihnimde. Zehir zemberek bir nebulanın yeryüzüne düşmüş minyatürgölgesiydi. Giysisiyüzünü tamamen örtüyordu.Gözlerinin olduğu yerde fosforlu iki çizgi vardı. Kimdi bu?

Kınalı Kuzu Kitap Açıklaması Çocuklar için kaleme alınan "Kınalı Kuzu" adlı kitap dokuz hikayeden oluşuyor. Köye konuk gelen Derviş dedenin köy çocuklarına anlattığı bir hikaye ile başlayan kitap, köy çocuklarının anılarını anlattığı hikayelerle sürüyor. Hüseyin Emin Öztürk, gözlemlerini köy yaşamından örnekler vererek kitabına yansıtıyor. Bir Dede Korkut bilgeliği ile, duyarlılık yanı ağır basan hikayeler sağlam bir kurgu ile okuyucuya ulaşıyor.Çocukların kelime hazinelerine Anadolu deyişlerini de y

Bütün sezgilerim “bela geliyor”, diyordu. En kısa zamanda otobüsten ayrılacaktık. Tam o esnada kulakları yırtan bir çığlık doldurdu içeriyi. Bir kurbanın çığlığıydı bu! Şoför irkilerek frene bastı. Otobüs bir an yalpaladı, ışıklar yandı ve her şey tam bir karmaşaya döndü. Sezdiğim bu değildi. Fakat bela çok hızlı gelmişti.

İnsanoğlu, hem dış hem iç dünyasında bir mücadele verir. İç dünyamızın en önemli unsurları akıl, nefis ve gönüldür. İNSAN KALABİLMEK, bu mücadelede dengeyi sağlamakla mümkündür. Değerli yazarımız, yaşadıklarını farklı bir üslupla kaleme almış. Bakalım sizin yaşadıklarınıza benziyor mu?

Dünya tarihinde benzeri görülmemiş bir değişim ve dönüşüm rüzgârı estirmeyi başarmış, Yakov’un ümitlerini boşa çıkartmamıştı. Şayet putlarını engellemeye kalkışırsa Tanrı’ya dahi meydan okumaktan çekinmeyecekti! Hem büyük bir manevi açlığa mahkûm edilmiş şu zavallı insanlara yardım elini uzatması kendisine Tanrı’nın verdiği bir vazife değil miydi? Kaç gece Daniel’in kitapları başında sabahlamış, kaç kez tıpkı Samuel gibi, elindeki keski aletini kalabalıklar üstüne fırlatıp “Susmayın, konuşun!” diye bağır

Keremcan’ın dedesi, köydeki evinin bahçesine; domates, biber, patlıcan, soğan, sarımsak, marul gibi sebzeler yanında kavun ve karpuz gibi meyveler de dikmişti. Her şey yolunda giderken bir gün bahçedeki domateslerde gaga izine rastladılar. Domatesler gagalandıkları yerlerden çürümeye başlamışlardı. Kuşlar; kavun ve karpuzları ise olmasına dahi fırsat bırakmadan henüz ham iken oymaya başlamışlardı. Keremcan, dedesinin üzüntüsünü görünce onun için bir şeyler yapmaya karar verdi. Konuyu ailesine danıştı

Okul çıkışı eve geldiğinde hemen dedesine koştu Mehmet. Dedesinin boynuna sarıldı ve ardı ardına sıraladı cümleleri: "Dede, sen o Kızıl Sultan denilen Osmanlı imparatorunu biliyor musun? Bugün müfettiş onu anlattı bize, ne korkunç bir adammış. Iıı! İğrenç! Fotoğrafı da var kitapta..." Dedesi Mehmet'in yüzüne tuhaf tuhaf bakarak, "Bir de ben göreyim bakalım şu korkunç adamın fotoğrafını, kimmiş!" deyince, bir çırpıda çantasındaki kitabı getirdi Mehmet. Sayfayı hızlıca açtı ve gösterdi. "Bak, işte resmi bu

Ebesiçeken, talihsizin tekiydi. Obadaki en ufak cüsseye sahip olması yetmezmiş gibi ismi de tam bir felaketti.Amma velakin Ergenekon’da tutsak bir grup göçebe, boz yeleli kurdu bekliyorsa, Ozan Ata’nın kafası iyiden iyiye karışmışsa ve keçileri kaçırmış bir kam, ruhlardan hem ak hem de kara haberler getiriyorsa, Ebesiçeken için durum tersine dönebilir!

Tosun’un başı bugünlerde bir hayli dertte çünkü annesi onu, ünlü diyetisyen Şaziye Çıtır Pıtır’a götürdü. Şaziye Çıtır Pıtır, tam bir canlı cenazeydi. Onu lunaparklardaki korku trenlerinin güzergâhına koysalar herkesin ödü patlar, orada en fazla rağbet gören, en fazla bilet kesilen oyuncak, bu korku treni olurdu. Çıtır Pıtır, bizim Tosun'a öyle bir diyet hazırladıki bu diyet, kankam için intiharın ta kendisiydi. Aşçıbaşı Mahir amcanın, “Yürüyen Trabzon Ekmeği”, yemekhanede ikinci kez kuyruğa girince b