"...Gözgözü görmez bir tipi, bir kar denizi... İki adım birbirimizden ayrılsak, izimiz kapanıyordu. Yitiriyorduk birbirimizi. O yüzden başkanın ve görevli öğretmenlerin düdükleri, sesleri arka arkaya kulaklarımıza ulaşıyordu... ...Hepimizi bir sevinç kapladı. Karanlığa gülücüklerle, başarı sevinciyle, övünçle baktık. Tam bu sırada Yılmaz birdenbire benim elimi bıraktı. Öyle sanıyorum özellikle, amaçlı olarak yaptı, yattı, yuvarlandı... ...Bir saat sonra İnciltepe´nin üstündeki Çobangeçmez kayasının başınd

- Ah şu kesenin içinde elli altın olsaydı, demiş. Sonra keseyi çıkarıp açmış... - Aaa, elli altın varmış içinde, diye bağırmış. Bağırtıyı soyguncular duymuş. Hemen gelmişler çocuğun yanına. Sıkıştırmışlar. Keseyle parayı almak için saldırmışlar. Çocuk korkmuş, "boruyu öttüreyim belki duyan, yardıma gelen olur" diyerek boruyu öttürmüş. Boruyu öttürünce çocuk bir de bakmış ki yüzlerce, binlerce kılıçlı adam ortaya çıkmış... Bir beklenmedik bağırtı konağın içini çınlatmış. Konağın içini çınlatırken, kızcağı

Uçsuz bucaksız çöl gelir gelir Toroslara, Mardin Eşeği´ne, Karacadağ´a, kanatlı kapılara, ağlara, Rutan reisi Necimoğlu´na, Kasro Kanco´ya dayanır. Ankara´ya seçime, demokrasiye ulaşır. Eli tüfeklilere, öldürenlere, öldürtenlere, bir tek oy için ölüm fermanı yazanlara, Menderes´e, Demirel´e, Sunay´a, Gülhane´ye varır. Tüfekliler, 50. yılda devletin adını duymayanlar, karnı ekmek görmez, dili dişi dönmez, kumlar, çakıllar, akrepler, yılanlar içinde sürünenlerin destanı. Ağa yaratma, oy toplama yolları. Derik

Bir Ankara gezisi sırasında, ülkenin sürüklendiği bataklık ve M. Kemal Atatürkün silinmeye çalışılan aydınlığından söz ederken sevgili eşimin, rahat bir yaşam sürdürebilecek konumdayken, insanlığın geleceği uğruna yollarından dönmeyerek yaşamdan zamansız koparılan insanları topluca anma etkinliği düzenlemek fikrinin o anda arabada bulunan sevgili Öztürk Tatar ve Emin Yılmaz tarafından sahiplenmesi ile bu yola çıkıldı. Gecenin adı babasını erken yitiren ve bu yaranın izlerini yaşamı boyunca taşımış olan tüm