Baba! Bir üstadım var ve şöyle diyor: İki âlemin ve tüm âlemdekilerin Rabbiyle konuşacağın zaman yüksek sesle konuş. Ama kendi Rabbinle hasbihal edip dertleşiyorsan, öyle kısık bir sesle konuş ki ruhunun söylediğini bedenin duymasın. Âlemlerin Rabbiyle konuşmak ile yüreğinin Rabbiyle konuşmak arasında fark vardır.” Molla Sadra’nın hayatından kesitlerin sunulduğu çok güzel bir çalışma.

Bir çölde yitik bir kentte bir heykel. O ben olmalıydım Güz. Gerçek beni ürkütüyor. İçim evet içim uykuda olan benin, uyanamadığı gerçekliğine gariplenip şu gölge dünyada bir heykel gibi devriliyordu. Feriştahlar feriştah değil ifritti şu dünyada. Ağlıyordum ama göklere ağlıyordum adeta. Ruhum yükünü indirmiş, kaf kuşu gibi ağıyor ağıyor ağıyordu dağına. Ama ne kadar uzak ne kadar yakın bilemiyorum. Uzak mıyız yakın mı Güz? Garip miyiz karip mi söylesene? Sen ben misin yoksa ben sen miyim? Neye kime aitiz?