Welekorîstan Çûme gundekî bi bax û bostan Ez jê re mame mest û heyran Li hawirdora wî bilind bûne çîya Binhêre li bintara wî mêrg û zevîya Wa belekîyê berfê li serê çiya Dixulxulî ava çem û kanîya. Wek kezîyê keça çardeh salî Fitla dide xwe bin newal û gelî. Serî hildaye ca wek tîre mar Dibe xuşxuşa wî jor da tê xar. Temaşedikim bi qîr û hewar Nava dil li min bûye koza ar. Dest û rûyan dişom bi yekcar Bi kulma min ava sar jê vexar. Min vexar ji ava sara xweşik Tavilê nava dil li min bû hênik. Ketim nav newa

Çîrok û meselên Seyfedînê Welekorî dewlemendiya zargotina Kurdan nîşanê me dide. Mirovên fêlbaz, oldarên xirab,şîretbêj,padîşah û wezir,pêkenok û şaşiyên civakê ;geh em ê bikenin geh bigrîn.Carna wê meseleyek me bibe dewr û wextên berê carna jî em ê vegerin roja me ya îro. Û belkî em bivêjin; sal bi sal xwezî bi par!

Zor caran edeb ew rêkar e ji bo yê mirov hest û hizrên xwe tê de tomar dikirin, hewil dida bi ciwan¬tirîn wêneyên dahênanê nimayiş bike, dahênan jî di nivîsanê de weku rexnegirê romanivîs Kolln Willson pesin dike, piroseka bi zehmet e weku bi serkeftinê ye ji bo serê milekê, kesên lawaz dikevin û paşpaşkî vedigerin, kesên xwedan îradeka bi hêz dibine ni¬vîskarên şareza û navdar, heta nivîsîn jî, ji hejî nas¬navê dahênan bibe, gereke xwe bi şêwazekî nimayiş bike ku hîç delîvê nehêle û xwendevan neçar bike he

“Çınar ağacının gövdesine sarılmaya çalışan bu küçük kız çocu¬ğunu gören birileri olsaydı acaba ne düşünürdü? Koca ağaç ve küçük bir çocuk… İkisini buluşturan ve yakınlaştı¬ran ne olabilirdi ki acaba? Bu manzarayı gören gözlerin sahipleri, kolay kolay cevabını veremeyecekleri birçok so¬runun sağanağı altında ıslanırlardı. Bazı şeyleri anlamak veya anlayabilmek için yaşamak gerekiyor. Berfin’in şu an yaşamaya başladığı ve yaşamaya devam edeceği şey, dile getirilip anlatılamayan ama sadece yaşamakla yaşanılab