Kelimelerin Mekânı: Mallarmé'den Broodthaers'e, Jacques Rancière'in 2004'te Musée de beaux-arts de Nantes'ta gerçekleştirilen Marcel Broodthaers sergisi kapsamında yaptığı konuşmanın metnini okuyucuyla buluşturuyor. Yazar, Mallarmé'nin Bir Zar Atımı Asla Ortadan Kaldırmayacak Rastlantıyı başlıklı modernist şiirine dayanan Broodthaers eserine odaklanıyor. Sanatçının aynı isimli eseri Mallarmé'nin kelimelerinin yerine siyah çizgiler koyarak şiiri plastikleştiriyor. Rancière'e göre, Broodthaers'in çağdaş sanat

...bu seçkide gösterilen kent görüntüleri, genellikle kullanılan yöntemlerde olduğu gibi işlevlere ve ölçülebilir kriterlere göre analiz edilmemiştir; bunun yerine, fikirler, imgeler, metaforlar ve analojilere dikkat çekmesi gereken kavramsal bir düzeyde yorumlanmıştır. Yorumlara, öznel tahminler ve dönüşümlere sonuna kadar açık bir morfolojik anlayışla ulaşılmıştır. Kitap, esas tasarımın dayandığı düşüncelerden daha transandantal bir görünüm sunar. Başka bir ifadeyle, eşit olmayan durumlarda veya koşulla

Sven-Olov Wallenstein bu kitapta, mimarlığın hem içsel mantığının, yani teorisinin, hem de bir araç olarak seferber edilme biçiminin dönüştürüldüğü, klasik paradigmanın terk edildiği noktanın aynı zamanda biyopolitik makinenin ortaya çıktığı eşik olduğunu gösteriyor. Wallenstein'a göre, modern mimarlık biyopolitik makinenin önemli bir parçasıdır. Bu da temel amacının öznellik üretmek olduğu ve modern öznenin soybilimi açısından yorumlanması gerektiği anlamına geliyor. Dolayısıyla da, panoptik ilkeyi herhang

Aureli'ye göre asketizm, yaygın olarak anlaşıldığı gibi yalnızca tefekküre dalınan bir hal, ya da dünyadan vazgeçme değil; her şeyden önce, başka bir yaşam tarzı arayışında sosyal ve politik koşulları köklü biçimde sorgulamanın bir yöntemidir. Aureli, asketizmin radikal bir iktidar eleştirisi, bir otonomi fırsatı olarak doğmasına karşın, zaman içinde anlamının nasıl değiştiğini, kapitalizmin mantığından sosyal konut kavramına ve minimalist tasarımın ideolojik retoriğine kadar her şeye nasıl yayıldığını göst

Eskiden, yelkenli gemiler okyanuslarda sefer yaparken zor durumda kaldıklarını bildirmek için şişeye mesaj koyup denize atarlarmış, sonunda birisi bulup yardım çağırır umuduyla. Sanatın bu rolü üstlenmesi isteniyor. Pek çok sanatçı birbiriyle güç, para ve itibar için mücadele ediyor ama son tahlilde her şey dönüp dolaşıp şuna geliyor : Denize bir şişe atacaksınız, birisi de onu bulacak.

Diyelim ki; yer altını, gökyüzünü ve binayı kapsayan bir ana planım var ve henüz kullanılmadı. Ya da bir binadan tüm anladığımız hatta kentsel peyzaj olarak gördüğümüz sadece bu tür bir ara bölge. Metafiziksel bir muadiline değinmek gerekirse... Bu, yeryüzü ve çok aşağıdaki kozmik bir katman arasında var olurdu. Bu durum bina için de oldukça geçerli ve bunu bir bakıma elinizdeki faydalı ve itaatkar malzeme olarak; ama bunun da ötesinde ne olabileceği ve hangi yönlendirmelerin yapılabileceği üzerine tahminle