Hilmi Ziya Ülken (1901-1974), Yakup Kadri Karaosmanoğlundan sonra, Kemal Tahirden önce, imparatorluğun yıkılışından başlayıp yeni Türkiyenin kuruluşuna kadar uzanan büyük bir yorum bileşiği olan İnsan Meddücezri dizisini 1939 yılında kaleme almaya başlar. Dizinin yayımlanan ilk kitabı olan Yarım Adam mütarekenin ilk aylarında geçer. Okur daha ilk sayfalarda henüz Anadolu hareketinin başlamadığı karanlık bir tedirginliğin içinde bulur kendini. Koca saltanatın yerinde yeller esiyor. Harp dönüşü, bir mahşer. B

Can Yücel'in dilinden, dünya şiirlerinden seçmeler... "Can yücel, kendi şiirini söyler gibi çevirmiş bu Her Boydan şiirleri. Ha sen söylemişsin ha ben der gibi. İnsanın insanla kaynaşması her zaman güzeldir, şairin şairle kaynaşmasında bir başka sıcaklık, bir başka aydınlık oluyor: bir dille iki dilin tadını almak, bir canla iki canın sevincini duymak gibi bir şey. Bu cömert kaynaşma, bu dünyanın türküsünü benimseme gücü yok mu -ki Can Yücel'de var- o şairi şair eden tılsımı onda aramalı." -Sabahattin Eyüb

"Leylâ Erbil acıyı, sevgiyi, inancı, ölümü 'estetize' etmekten kaçınır. Kişilerini trajik kahramanlara dönüştürmemeye özen gösterir. Onlar 'Bizhalk'ın üyesidirler: Hatalı, yalancı, duyarsız, çıkarcı, zayıftırlar. Zaaflarını hoş görmez kişilerinin. Tam tersine onlara vurgu yapar. Erbil'de düzenin yandaşları gibi düzenin karşıtları da aynı acımasız 'eleştirel bilinç' önündedirler. Olumlu kişileri bile kurtulamaz eleştirilmekten. (...)'Siyasal' bir okumaya son derece açık ve uygun olan Üç Başlı Ejderha, yazar

Necati Tosuner Sokağı, "ekmeğin tadında, kokusunda ve işlenmişliğinde" öykülerden oluşuyor. İnsanın içindeki yanardağ uç uca eklenen çağrışımlar, birbirine yaslanan imgeler ve benzetmelerle anlatılıyor. Necati Tosuner en sıradan olayların içinde en ince duyguları yakalayıp şiirsel bir duyarlılıkla dile getiriyor. Sonra metro girdi karanlığa. Buraya gelince sanki bir su sesi duyulur. Duyulmaz ya, duyuluyormuş gibi olur. Şırıltılı bir küçük dere, taşlar üstünden taşlar üstüne dökülüyordur. Sanki ay ışığı vard

Çıkmazda, önünü kimi kez insan selinin, kimi kez yalnızlığın tıkayıp bir çıkmaz sokağa sürüklediği yaşamın öykülerinden oluşuyor. Necati Tosuner bu öykülerde insanın öfkesinin kabardığı, sonra yılgınlığa teslim olduğu, ardından direncin yeniden güçlenip o yargıya ve yazgıya başkaldırdığı dönemeçleri anlatıyor. Çıkmazda'nın satırlarında hüzün ve kaçış gelgitlerinin fısıltıları arasından umuda övgünün sesi yükseliyor. Bir yan sokağa saptım. Ayaklarımdı beni buraya sürükleyen. Ya da caddenin o yalancı aydınl

Leyla Erbil'in yeni romanı... hiçbir şeyden ve her şeyden kalan bir zamanlar justinianos'ların, fatih'lerin hüküm sürdüğü istanbul'un altında, şimdi toprakta gömülü olan binlerce yılın kalıntısından kalan... ibrahim ve ishak'tan kalan... insanların birbirlerini ayakkabılarından tanıdığı savaşın yokluk günlerinden kalan... farandolaların dönüldüğü, rum ustaların elinden çıkma üç katlı, ahşap evlerden kalan... kierkegaard'ın hasetinden kalan... elbette "kederli bir şiir"den kalan... "kederden mi neden bilme

Çok güzel okumaya aşkla bağlı radyo spikerlerimiz... Hepsinin sesleri belleğimde hâlâ, nedense karda fısıldayışlar gibi, bir çeşit ışıltıyla yankıyor. "Radyo Günleri"m: O sesler gecelerimizin, o seslerin yüzleri gündüzlerimizin, Ankara Atatürk Bulvarı'nın, sokakların ve hayallerin kral ve kraliçeleriydi. Oysa dün gece biri sadece bir dilenciyi canlandırmıştı, ötekinin köylü ağası sesi yankılanıyordu sihirli kutudan. Adalet Ağaoğlu'nun 1952-1971 yılları arasında kaleme aldığı altı radyo oyunu ve bir radyo s

Sancı.. Sancı... hayatın sertçe vurup insanın canını acıtan yanlarını avuturcasına yumuşak dokunuşlarla anlatıyor. Necati Tosuner, yurdunda ya da kilometrelerce uzakta olsun, insanı kendiyle, umutları, endişeleri ve hayal kırıklıklarıyla yüz yüze getiriyor. Sabah. Esintisiz, kıpırtısız ortalığın serinden serinden ağarması. Ve sıcak bir gün olacağı sezgisini birlikte getiren bir sabah. Sessizlik. Ve kentin gri uzantısı üstünde sessizliği yöneten güneş. Güneş ve sessizlikte ağır ağır çözülen kırağı. Sonra b

Başımın üstünde şemsiye Yerde yapraklar Fısıltılar akıyordu ayaklarımın arasından Kapattım şemsiyeyi bir yıldız düştü

Leylâ Erbilin ilk novellası olan, Eski Sevgilideki aynı adlı uzun metin 1973-76 tarihlidir. Novella biçimi, hayat kısıtlanır ve olasılıklar teker teker sönerken bile bu olasılıkların titreşiminin hissedilmesine fırsat verir. () [Bu ilk novelladaki] modern öznenin etkisiz ve yabancılaşmış zihinselliği, bu zihinsellikten geri çekilerek değil, tersine onu daha da ileriye götürerek eleştirilmekte ve demonte edilmektedir. Eleştiriyi yapan, tuzukuru bir tecrübe değil, kendi çelişki ve zaaflarının sürekli farkın

Bu kitaptaki insan hikâyeleri, İstanbulda geçmektedir. Kişilerin ve olayların, gerçek kişi ve olaylarla veya kurumlarla hiçbir ilgisi yoktur. (Birsi dışında)

Leylâ Erbilde ağırlıklı olarak çarpan tek bir şey vardır: Başkaldırıdır bu! Başkaldırı her şeydir onda. Bir bakıma bunun için yazıyor diyebiliriz. Buradan büyük bir düzyazı çıkarmıştır Erbil. Bu ilk ağızda görülmezdir; sanki gizli bir izlektir; pek bilinsin istemiyordur. Daha çok sezilsin, hissedilsin istiyordur. Sanki ormanda çok yakınımızda akan bir şelalenin sürekli sesini işitmemiz ama kendisini göremeyişimiz gibi. İlhan Berk

Suphi Taşhanı bilir misiniz? Kocaman elleriyle kadehini bir silah gibi tutardı. Öfkesini kadehinden alırdı. Ne de tez unutuldu edebiyat tarihçileri tarafından... Oysa eski dergiler karıştırılırsa ne güzel örnekler çıkar. Kim kime, dum duma. Bir korku dalgası esiyor, edebiyat tarihçisi de bunun altında ezildi. Suphiyi bulup, gün ışığına yeniden çıkarmak bir cesaret işidir.

Öztanım Ben bir aşk değirmeniyim Şiirler öğütürüm Ayça Parkında Çocukları havada fır döndürürüm kollarımla Paydostan sonra Donkişotu görürüm rüyalarımda

Alovanın beslendiği zengin kaynaklardan damıttığı bu şiirler yalnızca geçmişin eskimeyen değerleriyle geleceğin yetenekli genç şairleri arasında değil, aynı zamanda sanatın yaratıcı gücüyle günümüzün şiirsever okuru arasında da sağlam bir köprü kuracak nitelikte şiirler.

Yahya Kemal´i Türk edebiyatı için önemli kılan nedir? Modern şiire, Osmanlı-Türk şiirinin birikimine sırt çevirmeden eklemlenmedeki başarısı mı? Gündelik Türkçe´yi ideolojik bir mevzi olarak savunmak yerine, o "dil"e bir lirik şiir dili olma vasfını yeniden kazandırmayı seçmesi ya da eski şiirin rüzgârıyla klasik şiir geleneğini yepyeni bir edayla zirveye taşıması mı? Yoksa, her ne kadar daima aruza bağlı kalsa da, şiirin vezinden değil, kendi iç musikisinden, yani deruni ahenginden geldiğini, âdeta bir k

İçinden geçtiğimiz netâmeli günlerde, yeni dirimler için elimizde avucumuzda kalan şey sadece bu işte: hayat! Ne var ki, bu coğrafya, tarihin neredeyse bütün dönüm noktalarında hayata karşı içten içe bir cephe alışı temsil ediyor. Efsanelerinde bile ölümü yücelten, aşkı da, erdemi de ölümde arayan bir manzara çıkıyor sürekli olarak karşımıza. Yeryüzünün çok az yöresinde hayat bu kadar horlanmış, bu kadar içinden çıkılmaz bir kördüğüme dönüştürülmüştür herhalde. Dediği gibi Behçet Necatigil´in, "Ama biz doku

Bu kitapta 1952-53 yıllarında kaleme aldığı, bazıları dönemin dergi ve gazetelerinde yayınlanmış, bazıları ise hiç yayınlanmamış yazıları kronojik olarak yer alıyor

Abidin, büyük dostu Nazım gibi "çok kadınlı" aşkların adamı değildi. Nazım, belki de kimi "aşıklar" gibi, aşka aşıktı. Abidin için ise, aşk Güzin demekti. Okuyacağınız mektuplar bunun kanıtı... Güzin ve Abidin bir aydın sorumluluğuyla, hem ülkenin dertleriyle, sorunlarıyla ilgilenmiş, hem gittikleri yere o sorunları da birlikte götürmüş, düşünmüş, ellerinden geldiğince çalışmış, üretmiş, yaratmış iki insan. Günümüz gençlerinin bu küçük kitaptçıkta bir aray gelen bu özel mektuplardan alacakları önemlice iki