Al işte Yine zifiri siyahtan yaptım kahveyi Ateşi sönsün dedim aşkın Nafile ki namussuz Yanar ha yanar Çırıl çıplak göğsün değsin göğsüme Ten yanmazsa ateş utansın Bu ateşi belime dolayan sen Madem hal ettin ahvalimi Yat rüyalarıma söndür ben de ki aşkı ateşi... Kalender mısraların Şımarık Gülü Sabahlarıma Elâ gözlerin gibi doğ Doğ ki Ben aşk ateşiyle yanmış Mevlânâ gibi sana semah edeyim Velevki ölür Hafız Kırklar semahın da Yana yana döne döne Semahın ta güldiyarına gömesin Kabrime bir demet Gül ile

Ser verip sır vermiyor bu sevdam, Benziyor ağlarıyla örümceğe Hızıma güç katarak ilerliyorum yolumda, Önüme engelin çıkmıyor artık Rastlıyorum gencine yaşlısına da, Mazi geçmişimde kalmıyor artık

Aşkım hep ölümsüz olsun istedim Tanrılara teşekkür ederken Bir yerde yanlış yaptım Galiba Aşk hala bende. Sevdiğim gitti... Umulmadık bir yerde Göz göze geldik Çok güzel sevdaya yelken açtık

Ben küçük bir kız çocuğuydum, bir babanın sevgisine muhtaç büyürken farklı insanları tanıdıkça hayatı yaşamayı öğrendim... Seninle yaşamanın hayalini kurarken, canımın bir gün bedenimden ayrılacağını ve bir gün sonbahar denilen mevsiminin bir daha ilkinin olmayacağını hissettiğim an sadece sevmiştim.

Papatya söyledi: Aşktan bezdi Venedik Ağlatıp ağlatıp susturmayanlarından Sevdirip sevdirip kavuşturmayanlarından İnadından başka yola saptıranlarından Zamanını kaçıranların feryat figanlarından Fallarını açtım gondolların Kara sevda çıktı bahtıma Tutmadı falı bendeki aşkın

İçimi döktüm... Döktüklerim bir zaman sonra şiiroldular. Benim için şiir; Zifiri karanlıkta kuytuda görünen bir ışık. Her şiirimin bir hikayesi var. Bu okuyacağınız hikayemde beni, kendinizi göreceksiniz. ve bir şey dikkatinizi çekecek. Umut... Umut bazen gidecek, bazen gelecek aslında hep var.Tüm mesele inanmak...güneş batacak, sonra doğacak. Göğ var hepimizin sevdiği,Sevmek var acıyla birlikte, İstanbul var hepimizin aşık olduğu, hasret var kimsenin kavuşamadığı. Sizin için bunlar hikaye olabilir.Güç olan

Yüreğimden vurmalıydın, sırtımdan değil... Hani şu çok bahsettikleri mutluluk duygusu var ya, ondan ötürü ağlamalıydım, bana mutluluk diye gösterdiğin acılarla değil... Yine mevsimlerden sonbahar tabi bir de sensiz geçen akşamın dinginliği var üzerimde, son gecem belki, bu üzeri her zaman sis bulutlarıyla kapalı karanlık şehirde, belki de son cümlelerim. Şimdi ise sol yanım zifiri yanlızlık, bu son hesaplaşmam kendimle...

Yaşadıklarını kalem ve kağıtla tarif etmek zordur. Çünkü acının kelimelerle ifade edilip öylece anlatılıyor olması zoruna gider insanın, karşısındaki çektiği acıdan bir haber yaşarken. Bu ifade edilişi layıkıyla yerine getirmek genç kalem Yusuf Öztürk'ün harcıymış meğer. Şiirlerini ve acılarını derlediği bu kitapta kalbinizden bir parça bulmanız dileğiyle. Kendine özgü kelimelerinin ahenkle dansına şahitlik etmek gurur verici, kalemine sağlık. İrem SEVRUN

Şiir yazarım Şiir okurum Şairim diyemem. Henüz gönülleri fethedemedim Şarkı söyleyemem ama Çok isterdim nağmelerle İçli dışlı olmayı Sesler dünyasına ses vermeyi. Armonik müziği de severim. Kuğu Gölü'nün Okşayıcı sesleri Kulaklarımı okşuyor şimdi. Hele keman sesi Yüreğimi deler geçer sanki! Bir zamanlar Bir keman sesi Yükselirdi komşudan Bir gün Sustu birden! Şimdi Bu akşam O keman sesini anımsadım Gürültüleri arasında klaksonların! Ve kuzum kuğucuk diyorum ki; Anılar ne derse desin Yaşamak zorundayız Herke

Neşeyi bulsam da avunsam yine Gençliğim beyhude soldu gurbette. Kederli, yaralı, hasta gönlüme Bir aşkın zehiri doldu gurbette. Saadetten, neşeden, huzurdan ırak Gözlerim kan döksün, erisin bırak. Beklerim bir türlü doğmuyor şafak Gündüzlerde gece oldu gurbette. Yasından karalar bağlayan âşık, Irmak gibi coşup çağlayan âşık, Durmadan günlerce ağlayan âşık, Derdine dermanı buldu gurbette.

1941 senesinde Artvin'in Hopa İlçesi'nin Ardala Köyü'nde doğdu. Ortaokulu Hopa'da, Lise'yi Artvin'de bitirdikten sonra 1964 yılında İ.Ü. Orman Fakültesi'nden mezun oldu. 1971 yılına kadar Orman Genel Müdürlüğü'nün çeşitli kademelerinde; 1980 yılına kadar da Ağaçlandırma Genel Müdürlüğü'nün değişik Baş Mühendislik'lerinde görev yaptı. 1971-1972 döneminde TODAİE (Türkiye ve Ortadoğu Amme İdaresi Enstitüsü) 'nü bitirerek Kamu Yönetimi Uzmanı ünvanını aldı. 1974 yılında TODAİE kanalı ile 4 ay Paris'te İİAP Yöne

Dışarıda yağmur, Mevsim hala sonbahar, Hazan yaprak dökümü, Sensizliğin çığlıkları yırtarken geceyi, Seninle sensiz kaldım. Ey sevgili...

Benim dünyamın adı KARA DÜNYA... Yeni gelen tabut siparişinin beden ölçülerini alırken, içeriye giren sıfır beden, peruk saç takmış, alabildiğince güzel , yaşı yaşıma uygun müşterimle göz göze geliyorum.M takısı durumun ne kadar ciddi olduğunun en önemli kanıtı. Adının Pelin olduğunu sonradan öğrendiğim kızın ilk cümlesi, bana bu mesleği daha ne kadar yaparımı hatırlattı. Annemi öldürmek istiyorum. Ölüm kelimesinin bu kadar soğuk olabileceği daha önce hiç aklıma gelmemişti. Benim için gerçek mutlu ölüm, iki

Sokağın başına koydum, Kalbimin derinliklerine Gömdüğüm sevdanın Pabuçlarını! Gelen İlk yağmur bulutu ile Göndereceğim, Bende kalan, Sana ait Hatıralarını! Sevmiştim, Hem de çok, Yalan yok! Şahittir, Gökyüzünde parıldayan yıldızlar Ve ay... Bir tek hakkın kalmıştır Belki ben de, Onu da sevildiğine say!

Az özlüyorum sizi efendim, Çok özlemeye gücüm yetmiyor sanki Çok özlesem ölür gibi oluyorum da Az özleyince ölmüş gibiyim.

Geliyorsun gelişlerin en yeşil gözlüsü bu En uzaklara bakanı en körü.

Hep yanımda olacaksın sen Ve ben, bir başkasına gitmeyeceğim senden Son durağım olacaksın benim sen Minderimdeki kedimsin benim sen... Bitmiş bir düelloda dönüp arkana bakma Dilediğini yapmakta özgürlükler sana... Kayıpsın Elini yakalamaya geliyorum Çok uzakta arama beni Yanında olacağım hemen Kimsenin bir yere gittiği yok! Daima Birlikte Her zaman Sen ve ben Sonsuza dek İlelebet...

Aslında zor olan yazmak değil de herkese ulaşacak yazılarda ne yazacağıma karar vermekti asıl mesele. Bazen iki cümleyle anlatabileceklerini sayfalarca yazar ama anlatamazsın, bazen sayfalarca anlatacağını iki cümleye hapsedersin. Çıkmak ister, kurtulmak ve özgürleşmek ister kelimeler. Yaz beni der, anlat benimle. Mahkûm etme içinde düşündüklerini. Ya birilerinin bu yazacaklarına ihtiyacı varsa? Ya birileri bu kelimelerden bir şeyler öğrenecekse? Düşünülen ama anlatılmayanlar, içerde kalan hayaller, yürekte

Ameliyat masasında aldıracağı bebek, başka bir kadının bedeninde büyüyüp, doğacaktı. Onunla bir gün karşılaşacağına ve hemen tanıyacağına emindi.

Dedim güzel bu ne mevla vergisi, Dedi aşık neden sözün dokunmaz. Dedim gözler sanki yaşam dergisi, Dedi derin bakmayınca okunmaz. Dedim güzel yüzün manav sergisi, Dedi esnaf raftan meyve sakınmaz. Dedim kokun andırıyor nergisi, Dedi var olanı güzel takınmaz. Dedim güzel her gün gelmek şart sana, Dedi her gün gelip rafa bakınmaz. Dedim elma üç beş kilo tartsana, Dedi yarın gelen böyle tıkınmaz. Çağdaşi'yim dedim olam müşteri, Dedi esnaf olan bunda yakınmaz. Dedim derman sende vursan neşteri, Dedi nedem se