"Tufan Çapar' dan nefis bir serüven ve masal kitabı. Büyük bir hikâyenin başlangıcı gibi." Ateş İlyas Başsoy "Zaman nasıl geçti anlamadım. Sürükleyici ve çok zekice kurgusuyla, sade, anlaşılır diliyle, geçmiş bilgeliklerle günümüz sorunlarını harika şekilde harmanlanmış anlatımıyla kitaba bayıldım." Gündüz Öğüt Yezuk'un Çocukları çok zekice toparlanmış bir 'düzen' parodisi. Çapar, aslında satır aralarını 'felsefe' cümlelerinin gizli rafları gibi kullanıyor eserlerinde. Seda Orsel

konuştum onunla yoktum başka işte dedim. al tut bunu dedim yetmezse kuytu kuyumdan dindir kendini çinili çanağımda incilerim var benim gündüz sev beni karıncalansın kadınlığım duymadı bile usulca dokundu başımdaki şapkaya mahmur, mahsus, mahir ellerin dokunuşuyla (Sivas) okudu. Liseyi İstanbul'da bitirdi. 1996-1999 yılları arasını tutuklu olarak geçirdi. Cezaevinde Boğaziçi Üniversitesi Rehberlik ve Psikolojik Danışmanlık Bölümünü kazandı. Mezun olamadı. İlk şiirleri, ‘Nur Gülüşüm Sedef' adıyla Defter dergi

bu şehirde akşamları gözlerini aramaya çıkan hayvanlar sabahında isimsiz dönüyor evlerine çanlar da çalıyor – çalsın koynunda uzunca bir yılan, belli ki çölünü ezberliyor

Maazallah uzakta ışıkları titreyen köyler olmasa camlara karanlığın cinleri musallat olacak. Bu koku ne, balatalarda mı sıkıntı var? Rampa viraj debriyaj radyoda bir cızırtı. Ağaçların ardı yokluk, ışık yokluğu aydınlatmıyor. Yokluğu düşünme şimdi yokluğa akıl sır ermez. Aklın erdiği yokluk, yokluk sayılmaz. Zeytin ağaçları rüzgârda zeybek oynuyor tövbe.

"Kimse bana ne olduğunu, nasıl oradan çıktığımı, mağaralardan çıkıp nehre yürüdüğümü, suyun içine elimi daldırdığımı anlatmadı. Sadece bir rüyanın içinde bana seslenen taşın dediklerini yaptım. Ama Ateş taşının çağrısına nasıl yanıt verdiğimi hatırlamıyorum. Sadece üçüncü oğulun başarabileceği bir şey demişti ablam Zeynep bana." "Sınamayı geçen" Yezuk'un çocukları Tuna ve Zeynep işbaşında. Ateş taşının açtığı yolda anne ve babalarını kurtarmak için Tharbéa'ya geçen üçüncü kuşağın, "üçüncü oğul"un meceralar

Bazı yerlere hiç dönülmez bazı çağlara Skitir insanı hep aynı adımı yürümek Oysa ne kadar biçimli bir evin şehveti Koltukların hafızası masaların ayıp yeri Adam ünlem Kadın soru işareti

Bozuk bir sözdizim ayaklarıma dolanan Ardıma saklayan baktığım yeri Dünyayı hatırlamak için Ellerimle indiğim uzun merdivenleri Kim çekti oradan Beni insanda mahsur bıraktığını Kim biliyor şimdi

"Önce bir cami gördüm... Camide askerler vardı... Kavga... Dövüş... Sonra arkamdan birileri kovaladı... Hapishane gibi bir yere götürdüler... Sonra da bir gemiye... Evet, evet, gemideyim... Dalgalar... Gemi bilmediğim bir yere doğru yol alıyor... Aniden kapkara bulutlar gökyüzünü kaplıyor... Uzun ve karanlık bir gece... Derken sabah oluyor... Gemi bir yere varıyor... Ada gibi bir yer... Bir köy var... Cami, kilise... Sonra bir yangın... Kara cübbeli bir papaz, ‘Kiliseyi sen yaktın, Türk tohumu!' diye bağırı

Salih Özbaran: Etkilenecek olan Kasabalıların, köylülerinin, Egelilerin ve doğaseverlerin umutlarına karşılık, TBMM'de gece yarısı uykulu gözlerle havaya kaldırılan parmak sahiplerinin işaret ettiği kararlardan sonra nasıl bir doğa ile karşılaşacaklarını bilemem. Ama şu kitapçığın uyarılarla dolu sayfalarının yaşadığımız günlerden tarihe düşülen bir not olarak kalacağını sanıyorum. Dilerim, önümüzdeki kuşaklar -çoğu gazete ve dergilerde yayımlanan- satırların gereksiz vehme, kuruntuya, korkuya kapılarak ya

Bir çocuk binlerce insanın yok olduğu bir savaşta nasıl hayatta kalır? Lagün'ün Çağrısı, savaşı sona erdireceğine inanılan bir çocuğun düşmandan kaçırılma mücadelesini anlatıyor. Hayatı boyunca hiç çıkmadığı bir bataklıktan kralın şehrine giden Nuzu, kadim bir savaşın tam ortasında kalıyor. Kitap tüm hayatının akışı değişen Nuzu'nun büyüme, kendini keşfetme, hayatta kalma hikâyesi üzerine odaklanırken, kurgu, inançları yok olma tehlikesiyle karşı karşıya kalan insanların hikâyeleriyle harmanlanıyor.

İsteyen istediğini söyleyebilir, «Misafirperverlik yapımızda yok» denebilir; «Herkesi birden ağırlayamayız» denebilir; «Ülkelerinde kalsınlar» denebilir; «Ülkeleri için savaşsınlar» denebilir; «Hastalık taşıyorlar» denebilir; «Ekmeğimizi çalıyorlar» denebilir... Hiçbir söz bu itirazları haklı çıkarmıyor çünkü cenazelerimizin farkı yok birbirinden. Yenilmezliğimizle, adaletimizle, kibrimizle ve olmayan tarihi belleğimizle o kadar güçlüyüz ki ölüm kimseyi ayırt etmeden kapılarımızı çalıyor, sefalet ve savaş h

Adam döndü, kadının içine baktı, gülümsedi. Kadın bakışlarını kaçırdı, bakmamalıydı ona, bu masal sürmeliydi daha, bu sorular... "Kendinin hangi halindesin?" diye sordu adam. "Alfabenin son harfi, ne içimde ne dışımda," dedi kadın. Adam torpido gözünden küçük mavi bir kır çiçeği çıkardı, Kadının beyaz pantolonlu dizine koydu ve sordu: "Bir çiçeğin kokusuna ne sarıp gönderirsin?" Hiç düşünmeden "Keman sesi," dedi kadın. "Acıdan yavaş yavaş öldüren bir kemanın sesi."

Şapka, Baston ve Ayakkabılar bir müzenin tozlu raflarında Charlie Chapline'i özlüyorlardı. İncecik bir rüzgar bu özlemi duydu ve onları alıp yeniden Charlie'nin hayatına savurdu. Müzeyi sık sık ziyaret eden ve sadece Charlie'nin bu özel eşyalarına her seferinde uzun uzun bakardı Martin. Bir gün onların yerinde olmadığını fark etti, gizlenip rafları gözetlemeye koyuldu... İşte bundan sonra Martin, Şapka, Baston, Ayakkabılar ve Charlie?nin zaman yolculuğundaki macerası başladı. Siz de bu maceranın içinde ko

İnsan, kitapçıda gördüğü bir kitabın arka kapağını niçin okur? Kitabın yazarıyla tanışmak umuduyla, Kitabın fiyatını öğrenmek için, Kitabın içeriğiyle ilgili bilgi almak amacıyla. Yazarını biyografik olarak ilk sayfalarda tanıyacaksınız. Kitabın fiyatını merak ettiyseniz o, en altta bandrolün yanında. Kitabın içeriğiyle ilgili bilgiler de hemen bu satırın altında. İş bu kitap "Demir Köprüden Sağa Dönünce..." hemen ilk sokaktaki tek katlı evin beton ruhlu müteahhitlere direnişini, çarpık

Büyükanne ve büyükbabayla, kalabalıktan uzak dağ evinde geçirilecek bir hafta sonu ne kadar sürprizli olabilirdi ki! Eğer sen de böyle düşünüyorsan sevgili okur, korkarım çok yanıldın. Önce önyargılarını usulca yere bırak bakalım. Sürprizlerin, maceranın ve çözülecek sırların nereden geleceği hiç belli olmaz. Görünmeyeni görmeye, bilinmeyeni bilmeye sadece sabır ve bilgelikle bakanların nefesi yeter. Yüzlerce kitap arasından bu kitabı eline alıp şu an bu satırları okuduğuna göre sırları çözmeye eşlik edec

Levent Boyacıoğlu'nun kaleminden süzülmüş kelimeler, dans ederek yalın cümlelerde muhteşem öykülere dönüşüyor. Yaşanmışlığın bu denli güzel anlatılması, okuyucunun damağında çok güzel tatlar bırakacak. Boyacıoğlu'nun öykülerindeki betimlemeler, bir kelebeğin kanadındaki kadifemsi renk cümbüşünü andırıyor. Her biri özenle seçilmiş bereketli cümleler okundukça yüreğinize akıp başka diyarlara götürüyor. Hayatın renklerinden oluşturduğu insanları, büyük bir ustalıkla dahil ediyor öykülerin içine. Hüznün suy