Bu Yaz Ayrılığın İlk Yazı Olacak'ta Selim İleri, şiir uçları veriyor, ayrılığı, yalnızlığı, yıkımı şiirden geçiriyor. Kanayan satırların arasından yitmiş bir dünyanın şiirini sunuyor. Füsun Akatlı Nerdesin? dedi. Nerdesin? Ne çabuk yitirdik, ne çabuk birbirimizi yok saymaya koyulduk... Hoşça kal canım, sonsuza kadar. Hoşça kal, birbirimizi hiç tanımamışçasına. Günler olmadı. Birbirimizi sevmedik. Geceler olmadı, beni aramadın, ben seni düşünmedim, sana söyleyemediklerimin acısını çekmedim, içimden konu

Armağan Ekici, Türkçe'ye müthiş bir yetkinlikle kazandırdığı Joyce, Queneau ve Carroll'ın yapıtlarının ardından, bu kez de dünyayı kendi bildiğince okumaya girişiyor. Gezgin, kitapkurdu ve müziksever olarak, antikiteden 21. yüzyıla ulaşan kişisel atlasında gerçekleştirdiği yolculuklarda, dünyanın kaybolmakta olan büyüsünü yeniden keşfediyor, zamanlar ve mekanlar arasında gezinerek şaşırtıcı bağlantıların izini sürüyor. ?Efsaneye göre, Zeus, dünyanın ortasını bulmak için dünyanın iki ucundan birer kartal uç

Aslında insan kalbini sarmamalı, hükmü bir gün süren gazete kağıtlarına. Dönen rotatife kaptırmamalı insan ince sözü, kırılgan cümleyi. Ama ben yaptım; içimin en kuytusundan geçenleri bazen, gazetelere yazdım. Belki de sırf bu yüzden hiçbir zaman gerçekten köşe yazarı olamayacaktım. Hep başka bir şey olarak kalacaktım. Ama bu yazılar yüzündendir, hiç hesapta yokken, bir gazete, bir sabah, birilerinin kalbine değdi. Yazanın içerisinden uçuşup gelen, atlayıp, konup bir gazete sayfasına, sizin de içiniz

Neyse ki, 'kendini koruyan' İstanbul var. İstanbul maceramda ona sığınmak iç açıcı. Kendini koruyan İstanbul bazan edebiyatta, resimde, eski bir fotoğrafta karşınıza çıkar. Bazan daracık sokakta zamana direnebilmiş bir çeşme, bazan önünden geçip gittiğiniz mezarlık, küçük semt camii, taa Bizans'tan kalma ören, duvardan fışkırmış mor salkım bulutları, kır kahvesi, bazan sadece baharlı akide şekeri ya da ansızın karşıma çıkan, kıpkırmızı ve karanfil kokulu lohusa şekeri, kimbilir daha neler, bir türlü sona er

Salt bir iletişim aracı olarak görmeye zorlansak da, dilimiz aslında var oluşumuzu beslediğimiz en önemli kaynak. Dilimizle dile gelmeden önce dilimizle düşünüyor, hatta dilimiz kadar düşünüyoruz. Duygularımızı, kavramları adlandırabildiğimiz, anlatabildiğimiz ölçüde tanıyoruz çünkü. Bu nedenle gerçek anavatanımız dilimiz belki de. Ancak günümüzde öteki diller gibi Türkçe de sürekli bir saldırı altında. Yalnızca yabancı dillerden zorla sokulan sözcüklerin saldırısı değil bu; dili kimileyin bilerek, eğlencel

ECE TEMELKURAN ÖMRÜNÜN İKİNCİ YARISINDAN YAZDI!.. BU KİTABI OKURKEN, İÇİNİZ BURKULACAK SONRA KALBİNİZE SU SERPİLECEK SONRA HAYATI SORGULAYACAKSINIZ!.. Ben artık ikinci yarıya girdim. Ve her fani gibi ben de birinci yarıdan ders aldığımı zannediyorum. Daha da fenası, bu derslerin işe yarayacağına dair bir ümidim var. Hayat denen şeyin her insanla yeniden sıfırdan başlaması ne büyük bir saçmalık! Ece Temelkuran bu kez ömrün İkinci Yarısından bildiriyor. İlk yarıdan, kesip sakladığımız, belki kaybettiğimiz

Ben hayatımda (kadınlar dışında) bilgisayar kadar sorun çıkartan başka bir şey görmedim. Üstelik yalnız kendisi sorun çıkartsa neyse Bir alet, ilişkiye girdiği herşeyle sorun çıkartabilir mi? Bir bilgisayara yazıcı, tarayıcı, fotoğraf makinesi, kamera, cep telefonu gibi ne bağlamaya kalkışsanız ayrı bir dertle uğraşıyorsunuz. Her yüklediğiniz programla alet uyum sorunu yaşıyor. Bu kadar kaprisli kadın bile az bulunur. Hiçbiri yoksa da zaten ya hardware ya software sorunu vardır. Bir bilgisayarın sertlik

Okur olmanın önemi kavranmadan, yazar olmanın önemini de, durumunu da, sorununu ve sorumluluğunu da nasıl kavrayabiliriz ki? Yazarın üstüne Niçin yazıyorsunuz? diye varacağmıza, neyi nasıl yazdığına daha dikkatle baksak, hem o niçin?lerin yanıtı çıkardı ortaya, hem de, kuşkusuz içinde yaşadığı dünyadan ötürü bağrında açılan yarasının yeni bir dille dışlaştırılmış sesini daha iyi duyardık onun. Denemelerden, değinilerden yani demeden hiç uzak kalmıyor Adalet Ağaoğlu. Türk romanından başlayıp oyun yazar

Ellilerde, altmışlarda cool olmak mühimdi; zira az bulunan bir özellikti coolluk. Şimdi herkes, Ölü Canlar kastingi için hazırmış gibi dolanıyor ortalıkta. Sadece bu kitap için kaleme alınan yazılardan oluşuyor, Tehlikeli Temayüller. Ancak bu kez, malzemesini farklı bir şekilde işliyor Mağden. Küçük detaylardan, anekdotlardan yola çıkıp hayati meselelere uzanıyor. Kapısına dadanan bir kediden boğucu ikili ilişkilere, İlle-de-doğurması-gereken-kadınlardan, Milletçe mankafalaşmamızın nedenlerine açı

Bu kez en eskilere dönmek, en eskileri yazmak istiyorum. Kim bilir 1960larda hangi gündü. Tarih, sanat, mimarî, süslemecilik konusunda hemen hiçbir şey bilmediğim halde, camiin çinileri, kubbe pencerelerinden yansıyan ışıklar ortasında, rüyayı andırır bir etki bırakmıştı. O kadar çini ışıltısını, ancak çinilerde o kadar sır ışıltısına kavuşabilen narçiçeği kırmızısını, yeşili ve uçsuz bucaksız maviyi ilk kez görüyordum. Bence Selim İleri kırk yıldan beri emek verdiği edebiyat alanında mutfağından izbesine

Bu kitapta ne bulacaksınız? Bizi unutkanlıkla suçlayanlara karşı donanım sağlayacak son yılların hızlı bir dökümü... Kadınlar hakkında, erkeklerin çoğunu, kadınların azını kızdıracak düşünceler... Kendimize yönelik hoşnutsuzluğumuzun yaşamın çeşitli alanlarındaki yansımaları... Türkçe konusundaki tartışmalar, yanıtlar, somlar... Medyanın acımasızlığının, ahlak anlayışının eleştirisi... Kültürün esaslı bir parçası olarak müziğimizin durumu... Edebiyatın gerekliliği... Eğitim, çocuklar, ders kitapları, çocuk

Yaşamın özlenen o eski sıcaklığı kasabalarda eskiden olduğu gibi sürer. Kasabada mahalle, her hanenin bir odasını oluşturduğu büyük bir ev gibidir. Oralardaki yaşamın pek gizlisi saklısı olmaz. Herkes birbirinin girdisini çıktısını bilir. Ama nereye kadar? O herkes içinde kimin yaşamı, bir başkasınınkiyle aynıdır ki? Yaşamları kimi noktalarda kesişse de her ev değil, her kişi ayrı bir dünya değil midir aslında? Bunlar kasaba öyküleri... Kasabanın öykülere yansıyan özelliğini her öykülere yansıyan özelliğini

Ece Temelkuran inatla kayda geçsin diye tarihe not düşüyor!.. Umut pek güven duyduğum bir sözcük değil, ben inadı tercih ederim. Umudum yok olsa bile inadım var. İnsanın, yine de, her şeye rağmen iyi olabileceğine, bu ülkenin içinde, dövüldükçe içinin çok derinine kaçmış bir iyilik tohumu olduğuna dair bir inatçı imanım var. Benim de, benim gibilerin de bu ülkeye dahil olduğunu söylemek, sonra yeniden söylemek için sağlam tutmaya çalıştığım bir inadım var. Biz varız. Yani biz de varız... Ece Temelkuran,

İstanbul, birbirinden o kadar farklı, hattâ birbirinin karşıtı bu semtler, yöreler aracılığıyla, birçok mimarîyi yan yana, iç içe sunar kentlisine. Göz daima oyalanır; düşünce yenilikle karşılaştıkça bilenir, gönlün duyarlığı şu semtten o semte daima tazelenir. Selim ileri, İstanbul Kitaplığının beşinci cildi İstanbul Lâle ile Sümbürde romanlarda, şarkılarda, filmlerde kalmış o kente, artık hayal İstanbul'a götürüyor bizi, büyülü bir yolculuğa davet ediyor.

Elinizdeki, Türkçe Günlükleri'nin altıncı ve sonuncu kitabı';.. Hepçilingirler'in esprili anlatımıyla Türkçe üzerine söyleşip dertleşeceğiniz, tanığı olduğunuz günleri yeniden yaşama fırsatı bulacağınız bir kitap. Kimi zaman Türkçenin yabancı diller karşısında güçsüz konuma düşürülmesinin üzüntüsünü çekecek, . kimi zaman sorularınızın yanıtlarını bulduğunuza sevineceksiniz. Sizi hem ABD'de yolculuğa çıkaracak, Midilli'de dolaştıracak, Datça'dan Söke'ye edebiyat günlerinde yazarlarla, şairlerle buluşturac

Mevsimin ışıklarına, renklerine, saatlerine nasıl açılacağımı çok düşünmüştüm. 1950lerin İstanbulundaki sonbaharlar ağır basıyordu herhalde, çocukluğun sonbahar mevsimleri. Daima yaprak dökümleri, yağmurlar, taş havuzların yaz boyu kirlenmiş suları, yosun, çamur ve batak geliyordu gözümün önüne. Daima akik, topaz ve yakut. Selim İleri, İstanbul Kitaplığının dördüncü cildi İstanbul Hatıralar Kolonyasında romanlarda, şarkılarda, filmlerde kalmış o kente, artık hayal İstanbula götürüyor bizi, büyülü bir yolc

Huzursuz bir kuş olmasaydı yürek, belki çok daha uzun sürerdi ömrümüz ama daha az yaşardık. Bunca cinayet işlenmezdi o zaman, bu kadar çok roman yazılmazdı. Efendilik taslayanlar tepemizden hiç eksilmese de kimin sevinciyle sevinip kimin kahrını hayatının harcı yapacağına kendince karar vermiş bir yüreğin çırpınışı kolay dinmiyor. Arzu dediğimiz şey bu kadar asi, bu denli başına buyruk olmasa, tazecikken bizi döktükleri o kalıpların içinde katılaşıp kalırdık herhalde. Taşmazdık, akmazdık, kanamazdık. Yüreği

Cevat Çapan, Doğan Hızlan, İsmail Mert Başat, Ahmet Telli, Necmiye Alpay, Mehmet Taner, Aydın Çubukçu, Orhan Koçak, Celal Soycan, Sezai Sarıoğlu, Mehmet Kazım, Haydar Ergülen, Süha Rami Kıratlıoğlu, Akif Kurtuluş, Tuğrul Keskin, Riitta Cankoçak, Aydın Afacan, Ömer Erdem, Asuman Susam, Serdar Aydın, Selim Temo, Mustafa Bayram Mısır, Ali Özgür Özkarcı, Şehmuz Ay, Kemal Varo,l Can H. Türker, Utku Özmakas. Bu toplumda yetişenler, yeniyi, ana babadan çok abi abladan, okuldan çok sokaktan, kitaptan çok çevreden,

İtiraf edeyim ki, ilişkiler içinde en çok hastalıklı olanları severim, ateşimin yükselmesini, sayıklamalarımı, kâbuslarımla hayallerimin birbirine karışmasını, en dokunulmaz yerlerimde hissettiğim sızıları, Hastalığının bütün kıvrımları hastalığımın bütün kıvrımlarıyla öpüşen bir kadınla denizaltıma binip çıktığım yolculukları, solgun bir sabah vakti insanların arasından ayrılışımı. Hiçbir yere gitmeyen bir denizaltının içinde, hiç kimsenin gitmediği yerlere gitmeyi. Birçoğumuz çıktık bu yolculuğa. Evet, se

Vakit geceyarısını epey geçiyor, uzak pencerelerdeki bütün ışıklar teker teker sönmüş, tek tük köpek havlamaları... Bir yerlerde çocukları öldürüyorlardı Ölmeden önce o çocuklar nasıl da son kez kederle bakarlar dünyaya. Barıştan, dostluktan, iyilikten yana olanlardan değilim, vahşetse vahşet, kavgaysa kavga, ölümse ölüm, bütün bunlara varım, ama çocukları öldürmek niye, iktidar için dövüşülecekse iktidarı isteyenler dövüşmeli, ölecekse benim yaşımdakiler ölmeli. Ölüm gecenin içinde yürüyor. Gece alabildiği