Kallocain, İsveç edebiyatının önemli isimlerinden Karin Boye'un yazdığı 1940 tarihli bir distopya. İdealist bilim adamı Leo Kall'ın gözünden anlatılan hikâye, totaliter bir dünya devletinin tasvirini sunuyor okuyucusuna. Kall, düşüncenin gizliliğini reddeden ve birey olarak insanın devlet organizmasında mutlu, sağlıklı bir hücreye dönüşmesini hedefleyen bir ilacı, Kallocain'i icat eder. Bir nevi doğruluk serumu olan bu ilaç, enjekte edildiği kişinin, bilincini yitirmeden kendine dahi itiraf edemediği gerçek

Karagöz'ün yazılarının köprü inşa etmek gibi çok önemli bir özelliği var. Samed Karagöz köprüleri yakmanın marifet sayıldığı bir dönemde cesaret gösteren nadir yazarlardan. Kutluğ Ataman Konu sanat olduğunda kültürel hegemonyadan yakınıp durmak kolay! Peki sen ne yapıyorsun? Bizim tarafın özellikle modern sanat karşısındaki tembellikle inkar arasında salınıp durması anlaşılır gibi değil... Samed Karagöz yalnız savaşçı... Sorguluyor, anlamaya çalışıyor, eleştiriyor, seviyor... Meraklısı mutlaka okumalı! Haş

Hayatı tek cümle gibi gördün, devrik bir cümle gibi okudun. Kesik yazdın. Yazdıklarını en fazla üstünkörü bir teğelle birleştirdin. Tek kelimeye sığdırdın duaları, korkuları, umutları. Her ne biliyorsan tek kelimenin ışığında sana yetti. Suavi Kemal Yazgıç, Dünyanın Çekmeceleri'nde lirik anlatımı ve sembollerle kurduğu dil ile hayal ve gerçek arasında gezindiriyor karakterlerini. Üstelik bütün bunları tezahüratsız ve belli belirsiz seyredilen bir izlek doğrultusunda kolaylıkla başarıyor. Kelimelerin zıtlık

Afrika'yı göz ardı etmek kolay. Afrika'ya büyüklük taslamak kolay. Afrika'yı sevdiğini iddia etmek kolay. Afrika'yı sömürmek kolay. Afrika'yı hor görmek de kolay. Afrika'yı gerçekten görmekse zor. Çeşitliliğini, karmaşıklığını, yalınlığını, bireylerini görmek zor. Fikirlerini, katkılarını, edebiyatını görmek zor. Kahkahasını duymak, zulmünü anlamak, maneviyatına tanıklık etmek, ızdırabına katlanmak, kadim felsefesini kavramak zor. Afrika'yı görmek zor, çünkü onu görmek yürek istiyor. Onu yanılmadan görm

Hayır! Pekâlâ, kimseyi suçlamayacağım, ne dışarıda yaşanan acayip hayatı ne içimi acayipleştiren düşmanların saflarını. Çocukluğumdan beri savaştığım korkuların tohumlarını kimin attığı da önemli değil. Kim silecek ulan peki kafanın içindekileri, kim! Aksakallı Dede mi arıyorsun ahmak herif! Geç bunları bir kalem Metin, geç bunları. Ölümden korkuyorsun işte, bal gibi korkuyorsun hem de! Mezarlıkta Birkaç Ay'da modern dünya ve mükemmel insan kurgusu, yerel ve aşina olabileceğimiz karakterler aracılığıyla

Neden aranıyordu? Kralına ihanetten. O halde idam edilecek... Zaten ölü bir adamı mı iyileştirdim ben şimdi? Son nefes verilene kadar hayattan umut kesilmez, kızım. Bunu en iyi sen bilirsin. Labirentlerle dolu bir hapishane olan Ngola Lu'da yıllardır hapis yatan genç bir kız bulunur: Uli... Ömür boyu mahkûm! Onu herkesten koruyan Başgardiyan Durwa ile büyük bir sırrı paylaşırlar: Uli normal insanların aksine hızla iyileşebilme yeteneğine sahiptir ve başka insanları da dokunarak tedavi edebilmektedir. Durw

Kimin deli kimin akıllı olduğunu Allah bilir... Delilik öyle az akılla olmaz. Neyzen Tevfik'ten Dede Efendi'ye, musiki hayatımızdan gündelik hayatımıza aşk her yerde! Meczup hikâyelerinden oluşan Deli Tomarı aşklarının aşkınlığı sebebiyle aklı başından giden insanlara yakından bakmamızı sağlıyor. İster evsiz, fakir, elbiseleri yırtık, saçları yağlı, dilenen; ister normal görünümlü, eğitimli, musikişinas, meşk eden biri olsun, kitaptaki herkes bir durumda müşterek: şeydâlık. Deli Tomarı, aşkın divane eden

Yazar değilim ben. Bir şeyler yazmakla yazar olunamayacağını iyi biliyorum. Heybemde öyle süslü kelimelerim yok... Ne kimsenin derdine derman olabilirim, Ne de yol olabilirim yolunu kaybetmişlere... Merhem de olamam kanayan yaranıza mesela... Derdinize derman olamam belki ama dermanın kimde olduğunu söyleyebilirim... Yol olamam belki size ama doğru yolu gösterebilirim... Çare olamam belki ama çarenin kimde olduğundan haberdarım. hayatımızda her an karşılaştığımız ve bir parçamız olan kavramlar üzer

Göbeği yolda düşen çocukların hayatları boyunca yolda olacaklarını, sabit bir yerde uzun süre ikamet edemeyeceklerini, biraz da başıbozuk bir ömür süreceklerini söyler eskiler. Kamyon kasalarında muşambalara dolanıp sınırı geçenler, develerin hörgüçlerine kundak yapanlar, dallara radyo asanlar, gümüş kemerleri emaye çanaklarla değiştirenler. Eskiler. Artık kimsenin eskisi olamayacak kadar eski olanlar... Gezen tilkiler mezarlığında, yatan aslanların diktiği çiçekler soldu artık. Kendi tabutunu sırtında taşı

'Yaşaması gerekenler' yaşayacak, bedelini kim öderse ödesin. Kayıp bir fotoğrafçı... Karısını aldatan bir mühendis... Vahşi bir cinayetin ardından yalnızca parçaları bulunan üniversite öğrencisi genç bir kız... Bütün bu gizemli olayları araştırmakla yükümlü Cinayet Masası Şefi Nusret'in kanlı bir bulmacanın tam ortasında kalışı... Sevinç Yavuz, iç içe geçen hikâyelerle Hitler Almanyası, bilim ve DNA yardımıyla ari ırk yaratma ideali, devlet destekli organ mafyaları gibi unsurları birleştirerek, gerçekle k

Geçmişe karşı marifet arttıkça, muhabbet de çoğaldı. diyen Emel Özkan, yurdun yakın tarihiyle atalarının hayat hikâyelerini kesiştirdiği bu kitapta, anılar üzerinden bir dönemin portresini çiziyor. Bulgaristan hudutlarındaki Deliorman'dan Bilecik'e göçle başlayan hikâyede; sanayileşme ile sırlanan ekmek teknelerine, günden güne zayıflayan kültürel belleğe, farklılaşan zaman telakkisine değinilerek günlük hayattaki değişimin izi sürülüyor. Hıdırellez'den Cumhuriyet Balosu'na, eski kahvehanelerden yöredeki t

Gael isimli dünyanın bir köşesinde, deniz ve Nastar Sıradağları ile çevrelenmiş Andram topraklarında yaşayan cevher kullanıcısı Neira'nın, yasak bir yetenek olan sızdırıcılığı kullanan genç bir kızı, Mai'yi, askerlerden kurtarmasıyla hikâye başlar. Andram'da yakalanan sızdırıcılar, demir alaşımı karıştırılmış özel bir boyanın kullanılmasıyla yapılan dövmelerle mühürlenip yeteneklerini kullanamaz hâle getirilerek kim olduklarına bakılmaksızın sınır dışı edilmektedirler. Ancak Neira son yıllarda yakalanan sız

bir kahramanlık yapıp koyalım adını ikimizin bilip de söyleyemediği o şeyin gördüğü halde görmezlikten gelip peşimden hep bana bakıyor hissi ağzından laf aldım güzel günlerin oturmaya bekliyor bizi

Dünya, rengi kaçmış hâlidir hüznün ve tam çırpacakken yere düşmesi gibi külün herkes bir sefer hayâlini kurmuştur bu hayatta ölümün. Ölecek olmaktır yaşadığımız hayatın tek tesellisi ölüm de hayatın emekli ikramiyesi.

Hiç bitmeyen hikâye hayatın kendisidir. Her insanın hayatı, yaşarken kendini anlatan bir hikâyedir. Yıllardır hikâyemizi tekrar ediyorum. 16 yıl önce yaşadığımız mecburi ayrılığa, birbirimizden kopuk, uzak bir hayat yaşamamıza rağmen, hikâyemize inanmaya devam ettim ben. 16 yıldır gözüm üstünde; sana bir şey olmasın, sen üzülme, gerçekler canını acıtmasın diye. Unutmak seni mutlu edecekse beni unutmana da razıydım. Nitekim unutman için elimden geleni yaptım. Geçmişe teslim olur; unutmaktan vazgeçer, ha

Gazeteci Alper Tekin, eski sevgilisi Bilge'nin kendisinden yardım istemesiyle bir adam kaçırma olayının peşine düşer. 2013 yılında İstanbul'da başlayıp Kıbrıs ve Hong Kong'da devam eden bu maceranın yanı sıra 1970'lerde Kıbrıs'ta yaşayan biri Rum diğeri Türk iki dost ailenin dönemin zor şartlarında yaşadıkları da anlatılır. Bu iki hikâyenin tek bir kesişim noktası vardır: Kapalı Maraş. Timur Nakkaş'ın ilk kitabı olan Hayalet Şehir; Kıbrıs Meselesi, FETÖ yapılanması gibi siyasi tarihimizden birçok atıf barı

The New York Times Book Review tarafından Abhaz bir Mark Twain olarak nitelendirilen Fazıl İskender, Sovyet ve modern Rus edebiyatının usta hicivcilerindendir. Çehov, Tolstoy, Orwell gibi büyük isimlerle karşılaştırılmasıyla dikkatleri üzerine çeken yazar, isabetli eleştirileri ve güçlü mizah yeteneği sayesinde geniş çapta bir okur kitlesi kazanmıştır. İskender, ilk kez 1982'de SSCB'de yayımlanan, Tavşanlar ve Boa Yılanları adlı bu felsefi alegorik eserinde, totalitarizmin bir portresini çizmektedir. İktid

Buhar makinelerini ve elektrikli telgrafları, demiryollarını ve istimbotları, dağ tünellerini ve asma köprüleri, fotoğrafçılığı ve gazhaneleri, kimyada atılan muazzam adımları, teleskopları ve mikroskopları, dalgıç çanlarını ve havacılığı düşündüm; evet, yüzlerce şey daha zihnimde karmaşık biçimde sıralandı, hepsi de bugün ve geçmiş arasındaki devasa farklılığı gümbür gümbür ilan ediyordu. 19. yüzyılda Londinia'da bir öğleden sonra rahat koltuğunda otururken aklını gelecek ve ilerleme üzerine çeşitli düşünc

'Bura''da kimse yok mu ! Öteki, beriki, biz, siz, onlar, hepimiz ''ora'' dayız. Mutluluğunu öfkesini başkalarına onaylatmaya kalkan herkes, ''bura'' yı terk edip, bir başkası olarak ''ora''ya, sanal aleme iltica ediyor. İnsanoğlu, 19.yüzyılın teknolojisine uzuvlarını kaptırdı.21.yüzyılın teknolojisine ise duygularını ve benliğini kaptırıyor. Dünya başkalaşıyor, değişiyor.Gündelik hayatın dijital kültüre yaslanan değişimini, öyküler üzerinden idrak etmek isteyenler için: Her günü bir ölçek Mutluluk Onay

Etrafımızda giderek betondan dağlar yükselirken, bir toprak parçasına ayağımızı basamadan aylar geçirince, içimizde keskin karmaşalar yaratmaya başlayan titreşimler. Giderek daha yorgun kalkılan yataklar, daha hevessiz başlayan sabahlar.Bitti de kurtulduk dedirten gün batımları oysa gökyüzü hep aynı yerde duruyor, dünyanın henüz yok etmeyi başaramadığımız kuşları, ağaçları, onları saymamızı bekleyen yıldızları dışarıda bir yerlerde bizi çağırıyor. Sarılmak için, avutmak için, hayatın güzel olduğunu hatırla