Bugünlerde insanların çoğu vakitsizlikten söz ediyor.Çoğu zaman . telaşla bir yerlere yetişmekten , kitap okumaya ya da birbirimizin gözlerine bakmaya bile fırsat bulamıyoruz. Neyse ki edebiyatta çareler tükenmiyor; durup dinlenmeye , sakinleşmeye ihtiyacımız olduğu o sakin limanları kısa öykü de buluyoruz. Gökhan Tok bu kitabında bizleri hikayeleri anlatılmayan küçük insanlarla tanıştırıyor. Bir an durup farklı insanların gözlerine bakıyoruz. Hayat kısa bir süre içinde de olsa duruyor , adına öykü diyoruz

Geceleyin, yanına sevgili yerine kağıt ve kalem alarak uymak kimin işidir ki ,kimin aklına gelir imkanı varsa? Denedim; gelmeyeceğini bile bike uykuyu da çağırmak adına, kağıt ve kalem aldım uyurken yanıma. Kendimi biricik ve yanlız hissettim çoğu zaman; bütün yazanlar gibi. Kimi zaman bir karabasanı, ayrıntıların gizlediği ya da hiç bir ayrıntının aslında ayrıntı bile olmadığı bir rüyayı sabaha taşımak için çabaladım. Gördüklerimi unutursam, imgelem dünyamın zararla kapatacağını, o boşluğun hesabını kendi

İçimde boş bir salıncak Sallanıyor aklıma çarparak Uzun bir çay söylüyorum kendime Ölümün uzun saçlarımı süpürüyor berber Bir yaprak neden bu kadar uzun düşüyor...

1940 senesinin onuncu gününde büyük amcamın motosikletini çaldık ve bir müddet bindik. Meyve hırsızlığını çok erken öğrenmiştik. İnsanların bahçelerinin duvarına tırmanırdık ve incir ile nar çalardık. Ne keyifliydi. Geceleri, Safiabad Çölü'nde göğsümüzün üzerinde sürüne sürüne karpuz ve salatalık tarlalarına kadar giderdik. Karanlık ve acıyı bağrımıza basardık. İyi bir alıştırmaydı. Hâlâ ne zaman elimi bir meyveye yaklaştırsam, o tanıdık acıyı hissederim. Evimiz çöle komşuydu. Bütün rüyalarımda çöle yer va

İlker Ülgen'den bir öykü kitabı. İlker Ülgen yıllarca önce yazmaya başlamış genç bir öykü yazarı. Yazdıkları, kendi çabaları dışında kitaplaşmamış hiç; pek çok dosyası var. MedaKitap, yazarın Aynadaki Yatak dosyası ile başlıyor, bu genç öykücüyü okura tanıtmaya. Bazen geri planda kalmak da afili bir şey değil midir? Ömrünü yazmaya adamış kaç kişi var ki, bu cesareti gösterebilen? Sonra, hiçbir dergi ve toplantısında yer almamış, kitapları dışında hiçbir yazarla tanışmamış, bütün zamanını okumaya ve yazmaya

Bu gece yazmayı düşündüklerimi bir kenara aldım. Çoktandır düşündüğüm ama bir türlü başlayamdığım, ölüm ve yaşam arasında ince bir çizgide yürüyen iki genci anlatacağım romanımın girişi tamamdı

Bu kitap, 70'lerin sonu, 80'lerin başında Ankara'da yaşamış olan ve artık unutulmaya yüz tutmuş, anılardan silinmeye başlamış bir Ankara Delisi'ni; Kirli Tahir'i, yeniden hatırlatıyor onunla tanışmak isteyenlere. Gerçekle kurgunun, kurgunun yarattığı yeni gerçekliğin kahramanı Kirli Tahir; küfrün ne kadar da insana dair olduğunun, şiddetin küfür karşısındaki zayıflığının kanıtı. Solun dönem dönem kendi kabuğuna çekilmesini Tahir'in sol yanından eleştiren ve günümüze taşıyan, ironik, kimi zaman gülmece olar

Hatırası kalbimde aziz olan sevgili, Seni ne kadar sevdiğimi bilsen unutmaktan söz etmezdin. Kalbimde sana verdiğim yemin ilk günkü gibi duruyor, seni bekliyor. Sesimi unuttuğunu söylüyorsun. Sana bir plak yolluyorum. Zavallı Deva'nın bir küçük alana hapsedilmiş sesi. Dinledikçe beni hatırla. Seni ne çok sevdiğimi hatırla. Sana kavuşmak için dualar ettiğimi hatırla. Yalnızca sana ait olduğumu hatırla. Başka da ne varsa unut. Çünkü senin aşkından gayrı hiçbir şeyim yok. Seni hep bekledim, bekleyeceğim. Sen

Duman ve sessizliği yararak, çanta kucağımda kapıya yöneldim: İstediğiniz raporu veremem, bu adli bir vaka. dedim. Adam yokmuşçasına yanından yürüdüm. Kapıya elimi atmak üzereydim, bir Klik! sesi geldi. Tabanca horozunun çekilme sesine benzeyen. 'Murat Darılmaz kısa öykü dilinin ulaşması gereken noktada yazıyor. Hemingwayesque bir uslup kullanıyor ve insanı şaşırtıyor. Kelimeleri oldukça ekonomik kullanan bir üslup bu. Duygularını Hemingway kadar baskılamıyor belki ama öyküye nereden başlayacağını ve nasıl