Sol melankoli, sosyalizm fikrini yahut daha iyi bir gelecek ümidini bir kenara bırakmak değil, sosyalizm anısının yitirildiği, gizlendiği, hafızalardan silindiği ve kurtarılmasının zorunlu olduğu bir zamanda sosyalizmi yeniden düşünmektir; kaybolan bir ütopyanın matemini tutmak değil, devrimciliğe karşı duran bir çağda devrimci projeyi baştan düşünmektir. Devrimler yüzyılından geriye kalan tek şey sanki bir enkaz yığını... Dünyayı yeniden inşa etmeye nasıl başlayacağımızı kestiremediğimiz gibi, buna değip

Fevkalade iyi giyinmişler, disiplinli bir fiziki görüntüleri var. Konuşmaları son derece disipline edilmiş, birbirlerine söz hakkı veriyorlar. Ama fasılasız olarak bize beynelmilel Yahudi emperyalizmini anlatıyorlar. İşte millet düşmanları kimlerdir falan... Biz çok etkilendik. Zaten ideolojik olarak da derli toplu bir ideolojik endoktrinasyona tabi olmamıştık. Aradığımızı bulmanın sevinci oldu içimizde. Türkiye sağının belki ülkücüler ve islâmcılar kadar meşhur olmayan fakat çok etkili olmuş, biraz da giz

Devlet, münferit kişiden, arkadaşlarından kopmasını, sevgilisini terk etmesini, kendi fikirlerinden vazgeçip önüne konan fikirleri benimsemesini, insanları alıştığından farklı bir şekilde selamlamasını, hoşlandığından farklı şeyler yemesini ve içmesini, boş zamanını nefret ettiği birtakım faaliyetler için heba etmesini, bütünüyle reddettiği maceralar için kendisini emre amade kılmasını, geçmişini ve benliğini reddetmesini ve bütün bunları yaparken her an yoğun bir coşku ve minnettarlık göstermesini, korkunç

Gramsci'nin... felsefe, kültür-sanat-edebiyat ve siyaset arasında mükemmel bir köprü kurması ve bunları gerçekçi bir bütünsellik içinde bağdaştırması; determinist (belirlenimci), kaderci, pozitivist, kaba maddeci ve araçsal akılcı düşünme tarzına karşı, üstün bir eleştirel anlayışla karşı çıkması; anti-demokratik, otoriter, seçkinci, yukarıdancı (Jakoben ya da Sezarist) merkeziyetçi siyasal ve toplumsal oluşumlara karşı, bireye, öznelliğe, gerçek taban demokrasisine, özgürleştirmeye dayalı bir anlayışla teo

Geleceğe yönelik tasarılarıyla irade, zorunluluk inancına, yani dünyanın rehavet olarak adlandırdığı düzenine gösterdiğimiz rızaya karşı koyar.Yine de dünyanın sadece şimdi değil geçmişte de hiçbir zaman için olması gerektiği gibi olmadığı herkes için açık değil midir? Ayrıca bu ‘olması gereken'in ne olduğunu kim bilir ya da şimdiye kadar kim bilmiştir ki? ‘Olması gereken' ülküseldir ütopyanızla bağlantılıdır; dünyada hakiki bir yeri ya da topos'u yoktur. Zorunluluğa duyulan güven, her şeyin ‘olacağına vard

Adalet ve Kalkınma Partisi, 2002 yılında iktidara geldiği genel seçimin ardından hem iktisadi hem de siyasi olarak hegemonik bir iktidar yapısı kurmaya dönük bir strateji izledi. İktisadi politikalar 1990'lardan itibaren yükselen neoliberal ideolojinin çeşitli varyasyonlarını kullanarak yerleştirilirken AKP'nin siyasi perspektifi de popülist bir siyasetten otoriter bir siyasi davranışa evrilerek biçimlendi - her iki strateji de birbirinden koparak değil kimi zaman beraber kimi zaman birbirinin yerine tedavü

Eric J. Hobsbawm'ın, beni geri dönüşü olmayan bir şekilde fethetti diye nitelendirdiği Latin Amerika üzerine yazdığı makaleleri bir araya getiriyor Yaşasın Devrim. Latin Amerika'nın 1960'lara devrim umudunu geri getirdiği dönemden başlayarak, 40 yıl boyunca kıtada gerçekleşen alt üst oluşları titiz bir tarihçinin gözlerinden izliyoruz: Hobsbawm'ın hünerli elleriyle çizilen capcanlı bir tabloda; kıtanın hızla kentleşmesi, topraksız köylüler ve köylü hareketleri, çok sayıdaki askerî darbenin etkileri, bu darb

Avrupa'da bir heyûla dolanıyor - komünizm heyûlası. Bütün ülkelerin proleterleri, birleşin! Komünist Manifesto'nun ilk ve özellikle son cümleleri, yüz yetmiş yıldır, bu kısa metni hiç okumamış olanların bile kulağına çalınmış olmalıdır. Ki, bütün dünyada modern zamanların en fazla okunan, en fazla yayımlanan ve en fazla yasaklanan, kovuşturulan metinlerinden birinden söz ediyoruz. Siyasi etkisi yanında, diliyle, belâgatiyle, havasıyla da, modern zamanların temel metinlerinden biri olduğu kuşkusuzdur. Marx

Gayrı safi yurtiçi hasılayı temel gösterge alan büyüme ekonomisini ve büyüme ideolojisini eleştirince ortama bir şaşkınlık hâkim olur. Birçok iktisatçı ve siyasetçi için büyüme ekonomisinin eleştirisi cahiliye döneminin bir kalıntısıdır. Sürekli büyüme amacı etrafında örgütlenmiş toplumu eleştirmenin, tarihin karanlıklarına, genel yoksullaşmaya ve herkesin herkesle savaştığı bir ortama geri dönmek olduğuna inanırlar. İktisadi büyüme hedefine odaklanmayınca, dünyada yokluk ve sefalet ortadan nasıl kaldırılac