Annemiz hayatımızdaki en önemli ve en temel kişidir, demek herhalde abartılı bir ifade olmaz. Onun içinde hayat buluruz, normal şartlarda bizi ilk o besler. Dünyayı ilk onun gözünden algılar, duyguları ilk onunla deneyimleriz. Annemiz, bir anlamda bizi hayata hazırlayan ilk dans partnerimizdir. Ancak bu zorunlu dans, bazı durumlarda keyifli ve öğretici olmaktan çıkar ve gerçek bir eziyete dönüşür. Herkesin çevresinde zorba, duygusuz, asabi ya da soğuk bulduğu için birlikte zaman geçirmekten hoşlanmadığı in

Burun kıvırdığımız ya da bayıldığımız, tezgâhlarda bakıp geçtiğimiz ya da biçimlerine hayran olduğumuz, renklerine vurulduğumuz ya da kokularından nefret ettiğimiz sebzeler. Lahana, havuç, bezelye, domates, fasulye, balkabağı, enginar ve daha başkaları... Yazdığı biyografilerle dikkat çeken Evelyne Bloch-Dano bu kez sebzelerin biyografı olmaya soyunuyor: Sebzelerin pek bilinmeyen ya da önemsenmeyen öykülerini, kıtalar arasında yaptıkları uzun yolculukları, zaman içinde geçirdikleri evrimleri, pişirilmeleri

Bir kadını öldürmeden önceki birkaç saat içinde yemek yemeyin. Aranızda, öldüreceği kadının pişirdiği yemeği yiyenler var ki, siz onlardan olmayın. Midenize fesadı sokmayın. Gazlı içeceklerin kıyısından geçmeyin. Mazallah geğirirsiniz. Zihniniz dağılır. Elinize yüzünüze kan bulaşır. Hatta ve muhtemeldir ki kusabilirsiniz. İz bırakmamak için kusmayın. Hatice Meryem felaketten bir çığlık yaratıyor. Güya kınansa da, olağan sayılanın korkunçluğunu, olağanlığın vahametini hepimizin yüzüne vuruyor. O olağanlığın

Bugün anne baba olmak, önceki kuşakların ebeveynlik pratiğinden oldukça farklı bir anlam taşıyor. Son otuz kırk yıl içinde, araştırmacılar iyi bir ebeveynin nasıl olması, ne yapması, nelerden kaçınması gerektiğine dair kafa yormaya ve bu alanda çalışmalar yapmaya başladılar. Aynı süreçte gazeteler ve dergiler de konuya eğilen öğretici yazılar, altın kurallar içeren listeler yayımladılar. Kısacası ebeveynlik, adeta bir uzmanlık alanına dönüştü. Çocukların gelişimi, sağlığı ve mutluluğu için her zamankinden f

Yeme bozuklukları, aileler için yıkıcı bir süreci, bir tür hapisliği temsil eder. Beslenmeyi tümüyle reddeden ya da tam tersine, buzdolabında ne var ne yoksa mideye indiren bir gençle burun buruna yaşamak ve günbegün çöküşüne şahit olmak, yakınları için derin bir üzüntü ve çaresizlik kaynağıdır. Yeme bozuklukları, her yaşta insanı etkilese de, gençlerde daha sık ortaya çıkıyor. Bu durumun ergenlikte yaşanan bedensel, duygusal ve sosyal değişimlerle bağlantısı var mıdır? Olumlu ya da olumsuz benlik imgesini

Çocuklar ergenliğe girdiğinde, aile içi ilişkilerde büyük değişiklikler yaşanır. Daha düne kadar anne babalarının sözünden çıkmayan yeniyetmeler birden kendi fikirlerini savunmaya ve karar alma süreçlerinde aktif rol almaya başlarlar. Bütün bunlar göz açıp kapayıncaya kadar oluverdiğinden, ebeveynler genelde bu değişime hazırlıksız yakalanır ve öfkeyle haykırır: Neler oluyor?! Ergenler ile ebeveynler neden sık sık çatışma yaşarlar? Ergenler neden riskli ve tehlikeli işlere kalkışıp başlarını derde sokarlar?