Bebekler çoğunlukla, sevimli ve tombul küçük varlıklar olarak görülür. Bununla kastedilen pasif, aciz ve her bakımdan muhtaç canlılar olmalarıdır. Bu, talihsiz ama bir o kadar da yaygın bir kanıdır. Saygılı ebeveynlik yaklaşımı, yakından bakıldığında bebeklerin olağanüstü bir öğrenme becerisine sahip, sezgileri güçlü, doğdukları andan itibaren farkındalık sahibi kişiler olduklarını kabul eder. Bu ne anlama gelir? Bebeğimizin bizimle dürüst ve yetkin bir ilişki başlatması için onu nasıl destekleyebiliriz?

Doktorun yüce ve tek görevi, hastayı sağlığına kavuşturmak, yani tedavi etmektir. Dr. Samuel Hahnemann, 1779 yılında tıp fakültesinden mezun olduktan sonra bir süre doktorluk yaptıysa da, dönemin şifa uygulamalarından duyduğu rahatsızlık nedeniyle çok geçmeden mesleğini terk etti. Meslektaşlarının tedavi yöntemlerini gelişigüzel, sorumsuz ve tehlikeli buluyordu. Doktorluğu bıraktıktan sonra Benzer benzeri iyileştirir ilkesi ışığında, sistematik ilaç deneylerine ve derinlemesine hasta gözlemlerine başladı.

Modern hayat, kadınlara sosyal alanda ve iş hayatında daha fazla yer açarken, onları annelikle ilgili derin bir ikileme sürükledi. Pek çok kadın kendi hayalleri ve ihtiyaçlarıyla anneliğin gerekleri arasında denge kurmakta zorlanıyor. Peki annelik rolü nerede başlar, nerede biter ve sağlıklı bir çocuk yetiştirmenin gerekleri nelerdir? Bebeklerin doğduktan sonra uzun süre çevrelerine bağımlı yaşadıklarını biliyoruz. Uzmanlar özellikle ilk üç yılın, çocuk gelişiminde belirleyici bir yeri olduğunda hemfikir. P