Çok sevgili baba, geçenlerde bir kez, senden korktuğumu öne sürmemin nedenini sormuştun. Genellikle olduğu gibi, verecek hiçbir cevap bulamadım, kısmen tam da sana karşı duyduğum bu korku yüzünden, kısmen de bu korkuyu gerekçelendirmek üzere, konuşurken toparlayabileceğimden çok daha fazla ayrıntı gerektiği için

Can Dündarın yayına hazırladığı Canım Erdalım, Sevgili Babacığım, İsmet İnönü ile Erdal İnönünün mektuplaşmalarından oluşan bir kitap. Erdal İnönü, Eylül 1947de fizik okumak üzere Amerikaya gidiyor ve kendisinden önce gitmiş olan ağabeyi Ömerle buluşuyor. İki kardeş eğitimlerini sürdürürken, bir yandan da babalarıyla yazışıyorlar. Erdal, daha İstanbuldan uçağa biner binmez kaleme sarılıyor. Gördüğü, yaşadığı her şeyi, yaptığı her harcamayı, neredeyse girdiği her dersi babasına anlatıyor. Zaten babası da bu

Başka türlü bir ayaklanmaydı bu. Kitaplar okunuyordu okulda. Ders kitaplarından ayrı kitaplar okunuyordu. Kimsenin kafası almıyordu Harp Okulu'nda Balzac'ın, Zola' nın, Tolstoy'un, Anatole France'ın, Gorki'nin, Pirandello' nun, Dostoyevski'nin okunmasını. Günlük gazetenin bile gizli gizli okunduğu, "Ulus" gazetesinin korka korka sokulduğu bir okuldu burası. Nasıl oluyordu da Haydar Rıfat'ın çevirileri okunuyordu. "İspanya Kurtuluş Savaşı", "Yarı Müstemleke Oluş Tarihi" okunuyordu. Ya bir gün orduyu sararsa