İnsan, kendi kendisinin yarasıdır; Ağırca bir karanlık yüreğinin odalarında, O giz düşmanı beden çürümesi gibi İnsan, insanın başka yarasında dolanır. Uzunca yüzü koridor bakışlarıyla Geçecek bir zaman, yitirecek bir sesi Sessizlik içinde pencere ağzıyla; İnsan, insandan vazgeçecek, Gönlü düşecek, ağlayacak bir sağır, Korkakça yürüyecek gölgesinin adımlarında, O güz akşamı yağmur serpintisi gibi İnsan, insana boyun eğecek...

bir yudum kahvenin kırk yıl hatırı var derler kahve bahane muhabbet şahane lafı bir de kahve hayatımızın her yerindeki yazım bu şiiri. sevdiğin bir insanla içtiğin kahvenin tadı ayrıdır, acı bir kahve içersin çocuklarınla beraber dostlarla içilen orta şekerli kahve de bambaşkadır. çayla olmaz, kahveyle olur en güzel muhabbet çayın yeri bir yere kadardır, kahveninki her yere kadar. Yemen'den, Brezilya'dan gelir aslı, İtalyan ekspresse der, sosyete nescafe üçü bir arada Urfa'da babayiğitler katıksız mırra içe

Sen ağlardın, ben ölürdüm, ben öldüm sen sonra ağladın dün gece, ellerimin arasından kayıp giden yitik bir ömrün tanımını bıraktım ellerine, bir dudaktan, birkaç bin yılda çıkabildi hoşça kal o an bir nehir kendini öldürdü. hüzünlü bir geceye, hüzün yüklü sessizliğin atlayıverdi. serin bir dere kenarına bıraktım hayatımı, sen beni öldürmekle meşguldün, ağlıyordun sen, yüzün kurşun renkli bir aya dönük, kalbin maun bir kızıllığa gebeydi saçlarında sepya güzellik, çıldırıyordu.

Dedim ya! Ancak sonuna gelindiğinde bitecek bir yürüyüş bu. Bense benim için sonun geldiğini hissediyorum. Daha önce tutamadığım ellerin hayal kırıklığıyla, Şimdi ulaşabileceğim bir çift eli seçemiyorum. Kim bilir belki de o bir çift eli Bir gün göreceğime olan inancımı kaybediyorum. Uzanıversem tutacak gibiyim, Tutuversem yola güle oynaya devam edecek gibi. Ama hep gibiyim işte, Hiç olamadığım gibi.

Günün ilk ışıkları açmıştı. Benim, kararan, her defasında umudumun ışığında karanlıklar içinde kalan umudum günün ilk ışıklarıyla birlikte yeniden yoluma aydınlık olmuştu o kadar çok alışmışım ki karanlığın arasında umudumu aramaya o ışığı bulmak için o kadar çok çabalamışım ki sonunda buldum. Umudumu bir duanın gönlümde yeşeren çiçeklerinde buldum. Gönlüme aldım tohumlandı zamanla filizlendi çok ince baktım bakarken incindim ama olsun şimdilerde baharın gelmesiyle birlikte umudumun çiçeklerini hissediyorum

Bir ikindi sonrası sarhoşluğunun ritmiydi, Kaldırıma değen topuk sesleri... İncinmiş bir merhaba kadar acı ve hüzünlü... Her ayak atışında, savrulur eylül kokusu Eteğinde eylül biriktiren kadının... Uzaklaştıkça içime işleyen bir ses gibiydi, Yüreğime mıhlanmış hasret. Elinde tanıdık bir eylül kokusu gizliydi, Hüznün kahkahalarında kaybolan güveni gibi... Korkuyordu ardı sıra ayakları Ve elleri sokak çıkmazında... Meçhul bir topuk sesi... Ve yeniden doğurdu beni elleri Kadın kokusunda eylül korkusu... Bir g

Bu kitapta sadece yüreğimden dökülenleri biriktirdim, kaleme alıp, birleştirip sizlere açtım. Hepsinin özel olduğuna İnanıyorum ve dünyanın bir köşesinde benimle aynı zamanı yaşayan ve benimle aynı duyguları hisseden birileri var. Amacım onlara ulaşmak ve benim gibi duygularını kaleme, alamayan insanların hikâyelerine ortak olmak, yüreklerindeki duygularına tercüman olmak. Umarım bende sizlerin hoşuna gidecek, sizleri kimi zaman mutlu edecek, kimi zaman hüzünlendirecek duygularınıza tercüman olabilmişimdir

Papatyalar açarken tutulmuştu Gözlerim gözlerine Bir türkünün bestesi gibiydik biz Ne sen bensiz Ne de ben sensiz... Karanlık gecelerde yakamozu izlerken Âşık olmuştu kalbimiz birbirimize Ölümüne sevmiştik birbirimizi Ah ne özlemdi bir kumsalda Gözlerine öylesine bakıp Geleceği görmek Seni mutlu düşlemek Öyle işte ey sevgili Şimdilerde sen yoksun ya Diyorum şerif im bir yanın eksik Eksik ya sevgili... Geceleri uykularım firari Sana aşk ipi ile bağlanan gönül berduş Beni sorarsan... Halım

Ellerim yabancılaşır Kıyım dolu her lafında Nefret damlaları dolaşır etrafımda Küskünlükler elini uzatır Arkası yapayalnız intihar Tutun yaşamına Bastırılmaz isyanlar alev alır Maske ardında bir anarşist Benim sarhoş naralarım Yine ben ağlarım Besbelli yetmez gücüm Duvarlara yakınırım konuşurlar Susturmak için kan akar En müsrif damarlardan Köle gelmiş gibi dünyaya Mahpusluk yaşar duygularım Yakarışlarım Tavan manzaralı uykulardan Duyulmaz çığlıklarım Kendimi kaybeder seni bulurum Ateşe aşık bulunurum

Ne acıtan bir yaradır gözlerin.

Aynı gökyüzüne bakarken, birbirimizden haberimiz yok aslında Ay kavuşurken güneşe ben hasretim hala sana Saatin önemi yok çünkü özlemin, özlemenin vakti yok her vakit hasretim sana Koşup gelecekmişsin gibi dururken geriye gidiyor adımların Aynı yıldızda aynı dileği tutamıyoruz

Geceyi soğuk odamda düşüncelerin ile ısıtmaya çalışırken, Ne kayıplar verdiğimi hesap ettim. Kimlerin bana elveda dediğini, Kimlere içim kan ağlayarak hoşça kal dediğimi, Nelerin benden eksildiğini, Noksanlıklarımı öğrendim. Senden başka hiçbir şeyim kalmamış...

Sanılar dolu cepler Ağırlığında ezberlenmiş yalanların Bir alacakaranlığa sefer Arınmak vakti yükünden insanlığın Bir başınalık kasvetiyle alnımda damlalar Gidiyorum, ardımdan karışsın kayıplara bana dair sayfalar Unutulsun acılarım, gülüşlerim, gülümsettiklerim Ben sonumu kanıksamak derdindeyim En ücra köşelere kavuşmak hasreti derinden Unutulmuşlukları tanır yüreğim ötelerden ötelerden...

Avni Terzi, küçük bir evde 8 kardeşin ortancası olarak dünyaya geldi. İlk ve ortakalı Doğanköy'de tamamladı. Lise hayatına 1985 yılında Trabzon Fatih Lisesi'nde başlamasına rağmen liseyi tamamlamadan inşaat işçilikleriyle hayata atıldı. Yutriçinde ve yurtdışında gurbet hayatı oldu, tüm Türkiye'yi dolaştı. Askerliğini Diyarbakır Silvan'da 1990 yılında Jandarma Sıhhiye Er olarak bitirdi. 1995 yılında dünya evine giren Terzi, üç çocuk babası çocuklarının ikisi inşaat mühendisi. Terzi, hayatını hala inşaat işçi

Zaten acı değil midir insanı yontan, Keder değil midir içten insanı olgunlaştıran? Belki bir Nurettin Rençber şarkısı çalar İkimiz birden ağlar, hüzünleniriz Aya eşlik edip dans ederiz Ne bileyim işte çocukça güleriz Notalara adımızı kazarız Bir Mehmet Uzun dizesiyle yeniden tadarız belki aşkı Yalnızlığa kırmızı bir bayrak açarız Uçurtmalar uçururuz mesela Özgürlüğüne kavuştururuz hapsedilmiş bütün kuşları Mermiler yerine yarınlar armağan ederiz çocuklara Dünyayı karartanlara kan kırmızı bir gül armağan ede