Paris'in çıplak, rutubetli, ıssız sokaklarında şehvetin, dehşetin, arzulu ve meraklı bir bedenin izini nefes nefese sürebilmek; herkes kendi Tanrı'sının peşindeyken Madam Edwarda'yı bulabilmek... Zifiri karanlık Edwarda'nın siyah kadifeden pelerinini yutarken, Georges Bataille kâh sendeleyerek kâh tökezleyerek dikenli tellerle çevrili sınırlarda yaraları kanatıyor.

Kapı usulca aralanıyor; titrek bacakları, saçlarından sızan yağmur damlaları ve mantosunun altına gizlediği çıplaklığıyla bir kadın ölümü içeri taşıyor. Şafak sökerken ölüm, şehvet ve cerahat yüklü bedenlerin arasında inatçı, direngen bir tavırla dört dönüyor. Fransız yazınının en cüretkâr kalemlerinden Georges Bataille ellerini karanlığa, irine, ölüme ve tere buluyor; duymak istemediğimiz ne varsa bir bir kulağımıza fısıldıyor.

444, bir çağrı notu gönderdiğim -kendim dahil !- 30 davetlinin 25'inden gelen olumlu yanıtla yola koyuldu ve gerçekleşti. Neden çıkış noktasına kitabın açılış sayfasında yeralan fotoğrafı seçtiğimi soranlar oldu, okurlardan da merak edenler çıkabilir : 2020 ilkyazı herkes için bir kader-kısmet kuyusunu açmıştı – dibindeki aynaya bakanlar farklı imgeler görecekti.

Rimbaud. Şair. Kâhin. Ardından yazılan her dizeye yankısını kazıyan iki mektup. Şairin manifestosu. Koşulsuz modernliğe davet. Devrim ateşi. Ayberk Erkay'ın derleyip çevirdiği Kâhinin Mektupları, Arthur Rimbaud'nun 1871 tarihli iki emsalsiz mektubunu, Batı şiiri ve düşüncesinin dönüm noktası olan bu edebi çığlığı, elyazmaları ve açıklamalarla birlikte sunuyor. ...şair doğmuş olmak gerek ve ben şair bildim kendimi...

"Sarhoş olun... Şarapla, şiirle ya da erdemle; neyle isterseniz. Yeter ki, sarhoş olun!" Charles Baudelaire 1851 yılında yazıp tefrika halinde yayımladığı Şaraba ve Esrara Dair'de bu iki keyif vericiyi fizyolojik, psikolojik, hatta sosyolojik etkileriyle karşılaştırıyor. Baudelaire'in tavsiyesini merak edenlere...

Yaşlılık ve hastalık konusunda son derece sıradışı bir metin. Zeno'nun Bilinci'nden tanıdığımız kahraman, yaklaşan ölümü kandırmak için yollar ararken cinselliğin ve ihanetin kıyılarında buluyor kendini. Boş Zamanlarım, ihtiyarlık ve dolayısıyla tecrübenin aslında insan hayatındaki bazı şeyleri hiç değiştirmediğine dair çarpıcı bir anlatı.

1795'ten günümüze, insan aklının uç sınırlarından gezinmeye devam eden, hâlâ çağdaş, hâlâ provokatif ender metinlerden biri... Konformizme, düşünce tembelliğine ve aptallığa meydan okuyarak tahammül sınırlarını zorlamaktan hınzırca bir haz alan Marquis de Sade'ın bu en özlü risalesi biz 21. yüzyıl insanlarına çok şey söylüyor. "Evet, yurttaşlar, din özgürlük sistemiyle bağdaşmaz; bunun farkındasınız. Özgür insan, Hıristiyanlığın tanrıları karşısında asla eğilmez; bu dinin dogmaları, tören kuralları, sır

İçki, şeker, çay, kahve, tütün... Mümkün olduğunca az uyumanın ve daha fazla yazabilmenin yolunu aşırı kahve içmekte bulan Balzac'ın 1839 tarihli bu denemesini büyük romancının hayranı Baudelaire de okumuş ve esinlenmişti... Balzac'ın hayatından sahnelerle dönemin bilimsel çözümlemelerinin iç içe geçtiği bu keyif vericiler risalesi yeni esinlere kapıdır. "Modern yasaya göre, herkes kendinin efendisidir; ama bu sayfaları okuyan seçilme hakkına sahip soylu kişiler ve proleterler baca gibi sigara tüttüre

Hakikat özgürleştirir, mutlu kılar mı, yoksa bilmemek, cehalet midir mutluluğun temeli? Peki ya bilip de söylememekteki ikiyüzlülükle nasıl yaşanır? İnançla inançsızlığın, kitleyle bireyin müphem, tekinsiz ilişkisinin karanlıklarına dalar ve o karanlıklardan elmas değerinde bir öykü çıkarır Unamuno 1931'de... "İçine şeytan kaçmışların ünlü şifacısı Don Manuel'imizin -nedenini bilmesem de- Şeytan'a inanmadığını düşünerek oradan ayrıldım."

Hangi sistem olursa olsun çalışmanın kutsiyetini yerin dibine batıran ve tembelliği hak ettiği mertebeye çıkaran bir gerçekleşme arayışı... Yaygınlaşması umulan bireysel bir karşı çıkış, düzene sokulan bir çomak, redde dayalı bir uyanış çağrısı... Ne de olsa "yaşam, kazanılmış bir kavgadır."

Bu Cava yolculuğu, bir düş-ülkeye yapılmış bir düş-gezidir. Çok okuyan değil, çok gezen bilir demişler ya, Balzacta, asıl bilen duymasını bilendir.Yazar bu ustalığını göstere göstere konuşturup, her duyuyu tıka basa doyurur. O denli canlıdır ki anlatısı,ölü döneriz oradan. Cavaya gitmiş mi, gitmemiş mi? Kaç yazar? Geçmişi böyle düşlerken, adına Ulusal Özgürlük dediğimiz büyük fahişenin gönderdiği askerlik kağıdını görüp uyanmak, öyle korkunç bir acı veriyor ki, hazdan, tutkudan utanç duyulan; arabaların,

20. Yüzyıl: Kısa ya da uzun, totaliter ya da liberal, terörist ya da mücadeleci, ütopik ya da yanılsamalı, soykırımlarla ve avangardlarla dolu benzersiz bir dönem. Bir yüzyıl kaç yıl eder? Yüz yıl mı? (...) Tek bir an bile sonunu getirebiliyorsa, yüz yıl dediğimiz nedir ki, bin yıl nedir ki? (...) 20. Yüzyılı sona erdiren istisnai an hangisidir? Berlin duvarının yıkılışı mı? Genomun diziliminin belirlenmesi mi? Avronun doğuşu mu? Geçip gittiğimiz 20. Yüzyılın fotoğrafını çekiyor Alain Badiou. Felsefi frag

Basit, sıradan şeyler üstüne kısa metinler, kırk kırkbeş yıl öncesinin oldukça bulanık anıları. Bir tür bellek zorlaması, bir çocukluk zamanını yeniden kurma, anlatma, yazma çabası... Kimin için? Bütün bunlar kimi ilgilendirir? Belki çocukluğunda, gençliğinde bir Ada´sı olmuş bir iki kişiyi, kimbilir!..

Bir kütüphane kurmaya başladınız. Daha farkında değilsiniz: Orası size ait, içinde bir tek sizin kapalı kalacağınız, yaşadığınız sürece çıkış kapısını bulamayacağınız bir hapishane. Oradan geliyor bu küçük kitap. Oraya gitmek için.