Kurşunkalem Fabrikası, bir Yunan ailesinin yaklaşık yüz yıllık tarihi olmasının yanı sıra, Zurichte başlayıp, devrimci fikirlerin filizlenerek büyük toplumsal hareketlere dönüştüğü Berlin ve Sen Petersburg gibi yirminci yüzyılın en çalkantılı kentlerinde devam eden büyük bir dostluğun öyküsü.Bir mühendis olan Stefanos Asimakis, Süveyş Kanalının inşasında görev almak üzere 1866 yılındaKahireye gider. Burada kendisi gibi Yunan bir kızla aşksız bir evlilik yapar. Stefanos için Mısır, köprüler,yollar inşa edile

Şeytan´ın Habercisi bugün kapınızı çalsa, ruhunuza nasıl bir bedel biçersiniz ? Her şey bilgisayarıma düşen bir e-postayla başladı. Büyük-babandan havadisler yazıyordu mesajda. E-postayı atan kişi, Joe Sagasti, benden hemen, evimden beş sokak ötedeki bir banka şubesine gelmemi istiyordu. Koşarak gittim tabii. Bir miras söz konusu olmalıydı... Joe Sagasti elli küsur yaşında, son derece çekici biriydi; bir aktörü andırıyordu. Biraz garip, biraz gizemli bir havası vardı. Beni bankanın kasa dairesine götürdü

Ruhların da insanlar gibi yeryüzünde gezindiği bir devirde, 1916 yılında Seylan´da bir kız çocuğu doğar. Annesinin gözbebeği Lakşmi henüz on altı yaşındayken hiç görmediği ama çok zengin ve iyi bir adam olarak tanıtılan, otuz yedi yaşındaki Ayah´la evlendirilir. Genç kız kocasıyla birlikte yaşayacağı Malezya´ya geldiğinde, kocası Ayah´ın yoksul bir memur olduğunu, üstelik bir sürü borcu bulunduğunu öğrenir. Annesinden, memleketinden ayrılmanın şokunu henüz atlatamayan Lakşmi için bu büyük bir darbe olur

1981 ABDİ İPEKÇİ DOSTLUK ve BARIŞ ÖDÜLÜ almış Kapadokya´dan Yunanistan´a bir acısıyla tatlısıyla bir hayat güncesi, bir mübadele öyküsü … Kostas Emilios Tsolakidis, Lozan Antlaşması hükümleri gereğince gerçekleştirilen Mübadele´nin kurbanlarından sadece biri. Kayseri´nin Zincirdere köyünden koparılıp, annesi ve anneannesiyle birlikte adı tanıdık ama kendisi yabancı bir ülkeye, Yunanistan´a göçe zorlanan bir mübadil... Bundan dolayı, doğduğu topraklara ve sevdiği insanlara duyduğu özlemi büyüterek yaşamı

Onlar varolan sistemde yaşıyorlar. İş umuduyla sabahın köründe uyanıp yollara düşüyorlar. Eğer şans yüzlerine gülerse, o günü, o haftayı, çok çok o ayı kurtarabiliyorlar. Ama ne kadar çok çalışırlarsa çalışsınlar, yedikleri yine bir dilim kuru ekmek, giydikleri ise partal bir ayakkabı. Kimi marangoz, kimi boyacı... kısacası hepsi birer emekçi, hepsi birer işçi. Varolan sistem ise acımasız çünkü o günün zenginliklerini yaratan işçiler sefalet içinde yüzüyor. Tek gayesi var bu sistemin: en çok kar, en az mali