"... Oltanın ucundaki balık şöyle dedi: ‘Yem öyle büyü­lü, çekici, gerçek idi ki; nasıl desem gerçekten daha gerçekti. Şimdi şu son nefesimi verirken itiraf edi­yorum: "Tanrım bunu beklemiyordum'. * Elinizdeki kitap sadece şu mektuptaki cümle yüzün­den kaleme alınmıştır desem yeridir. Çağdaş Küre­sel Medeniyet'in (O iki asırdan beri peşine düşüp yetişmeye çalıştığımız muasır medeniyet) insanlığı getirdiği son durak burasıdır." Mustafa Kutlu'nun gazete yazılarından derleyerek yazdığı yeni eseri toplumumuzun

"Zafer değil sefer" yahut "muvaffakiyet değil hareket" ifadeleri sonuca ve hedefe ulaşıp ulaşmamaya bağlı kalmadan yola koyulmayı, harekete geçmeyi, her hâlükârda insanî sınırlar içinde yapılabilecekleri sonuna kadar yapmayı ifade ediyor. Seyr ü seferin, yolun ve hareketin bizzat kendisi sonucun, zaferin, muvaffakiyetin en azından bir parçası olmak itibariyle zaten baştan bir neticedir. Akar suya umman çoktur. Yunus Emre'nin "Dağ ne kadar yüce olsa yol onun üstünden aşar" mısraı da bunu anlatıyor. Dağlarda

"1950 yılında, yani ilkokulu bitirdiğim yaz tatilinde, bazı büyüklerin kelimeler üzerinde fazla durduğuna ilk defa dikkat ettiğimde, bunu biraz yadırgamıştım. ‘Kelimeler kelimelerdir o kadar. Erzurum'da şuna şöyle derler, İzmir'de şöyle derler... Büyüklerin takıldığı konulara bak!' diye düşünmüştüm. 1951 yılında ise, ortaokul birinci sınıf bitmişti. Bu arada büyümüş olacağım ki 1951 ‘terkiş-tirkeş-sadak' diyalogu çok hoşuma gitti. O zamandan beri ben de, kelime kelebeklerinin peşinde koşan biriyim."

" Bu motosikleti de yanağımı yalayan rüzgârın cazibesinden çok başımdaki Çin malı kask, uyduruk dizlik, eşantiyon olarak verilen beyaz triko eldiven ve çakma neopren yelekle, beni kaybedenlerin şahı yüce önder Don Kişot'a benzetmesi nedeniyle sevmiştim. Önderimize benzediğime göre artık gönül rahatlığıyla kaybedebilirdim. "

Cesaret kalbim, cesaret! Sustun bütün kış, ürktün kırılmaktan; Çok gerilerde kaldı derken kar, Sonra bahar Ve temmuz geçti. Diyor Hüsrev Hatemi "Ağustos Melali" şiirinde. Kuşlar ve Zaman, Hüsrev Hatemi'nin cesaretle çıktığı yolculuğunu hepimizin yolculuğuna dönüştüren, ruhumuza seslenirken zihnimizi de ihmal etmeyen denemelerden oluşuyor.Hüsrev Hatemi, şiirsel diline eşlik eden mizahıyla, "Kuşlar" ve "Zaman"ın arasında mevsimlerden müziğe; doğadan şehirlere; gündelik hayatın akışından kültürel mirasımı

Yoksullar bizi bekliyor.İzbelerde, harabelerde, barakalarda, küflü-nemli karanlık odalarda bekliyorlar. Naylon çadırlarda, toprak damlı evlerde, kuş uçmaz-kervan geçmez M yerlerde ve şehrin göbeğinde. Kanlı gözlerini ufka dikmiş, bir heykel gibi hareketsiz, sessiz, dalgın bekliyorlar. Bebeler açlıktan ağlıyor, anaların gözpmarlarmdan yaş yerine kan akıyor. Çocuklarm dargın bakışlarından çelik parıltılar fışkırıyor. Babalar yumruk sıkıyorlar ve askerdeki oğullar gökyüzünde bir turna katarı arıyor. Dedelerin

Bu kitapta yer alan yazılar taşralı birhikayecinin yaşadığı şehri (İstanbul)tanıma yolundaki gayretlerininmahsulüdür.On yıl boyunca İstanbul'u dolaştım, bugezi izlenimlerimi Zaman gazetesinde"Bir demet İstanbul" başlığı altında yayımladım.Şehir Mektupları, bu tutkulu serüvenin bir sonrakiaşamasıdır. Bu defa insan-şehir-mekân ilişkileriniokuyucularla paylaşan denemeler olarak vücut buldu.Şehrimizi tanımadan kendimizi, birbirimizitanımamız zor.Hele sevmek büsbütün müşkül.

Dekanlik meselesi,edebiyat tarihimizin Servet-i Fünun Dönemi olarak adlandırılan,zaman olarak çok kısa, fakat edebi verim bakımıkndan zengin bir devresinde yaşanmış bir tartışmadır.Türk edebiyatını birazölçüsüz sayılabilecek bir şekilde Batılaştırmak isteyen bir grup genç şair ve yazarın,yine Batılaşma yönündeki Tanzimat yazarlarının bir temsilci olan Ahmet Mithat Efendi tarafından eleştirilmesi ile başlayan ve devrin diğer birçok şair ve yazarının da katılmasıyla genişelyen bu tartışma yaklaşık dört yıl bo

Ömrü boyunca yazarak düşünmeyi bir çalışma metodu olarak benimsemiş ve tavsiye etmiş olan Prof. Dr. Mehmet Kaplan'ın diğer kitaplarına girmemiş yazılarından oluşan Edebiyatımızın içinden''in bir devamı sayılacak Edebiyatımızın Bahçesinde Dolaşırken'de yazdığı edebî yazılardan elli altı tanesi bir araya getirilmiştir. Bu kitaptaki yazıları, metin tahlilleri, edebî ve fikrî eserlerin tahlili ve tanıtılması, yazar ve eserleri mukayeseli olarak ele alan yazılar, te-matik yazılar, mukayeseli edebiyat yazıları, k

Yeni Türk Edebiyatı Tanzimat'tan Cumhuriyet'e İnci Enginün'ün daha önce yayınlanan Cumhuriyet Dönemi Türk Edebiyatı adlı kitabıyla birlikte 19. ve 20. yüzyıl edebiyatına toplu bir bakıştır. Bu edebiyat tarihinde ağırlık herşeyden önce eserlere verilmiş, dönemin ve yazarların özelliklerine ancak eserler gerektirdiği takdirde temas edilmiştir. Yeni Türk Edebiyatı 19. ve 20. yüzyılların bütün karışıklığını yansıtır. Hayatın her alanında görülen güçlü geleneğine sahip eski ile henüz geleneklerini oluşturma

"Geçen asrın (XIX.) ortalarına kadar ülkemiz esnafı dükkânına vitrin yapmıyordu. (Vitrin bize batıdan gelmiş, önce azınlıklar uygulamıştır.) Kepenkleri ve kapıyı açıyor, uygun bir yerde ise malının bir kısmını dükkânın önüne koyuyordu. Malın satışı hususunda özel bir gayreti, (süsleme-paketleme-cilalama vb.) görülmüyordu. Zaten malı olduğundan farklı göstermek (yani çirkini güzel kılmak, malı olduğundan fazla parlatarak müşterinin aklını çelmek) âdaba aykırı sayılırdı. Sonunda bizde de şu söz kanun oldu: '

Toplum içinde insanlar var olmak için amansız bir yarış içinde. Helal ve haramın daha çok birbirine karıştığı, güçlünün güçsüzü ezdiği "global dünya"nın hayatı içindeyiz. Yemek alışkanlıklarımıza, aile ev ve iş düzenimize, toplum yaşayışımıza "global" iktisat ve ahlâk anlayışı hakim oldu. Hız bağımlısı olurken tahammülsüz olduk. Ferdin sıkıntıları ve rahatsızlıkları ilaç bağımlısı bir yapı getirdi. Bu ortamda Mustafa Kara "Gönül Mektupları" ile insanımızı kalp gözünü açarak gönül yolculuğuna çıkarmak is

Mustafa Kutlu Türk hikâyeciliğinin zirve isimlerinden biridir. Hikâyelerine hepimiz aşinayızdır. Ya denemelerine? Belki o kadar değil... Hâlbuki yazarın kaleminden çıkan her cümle; zihin dünyasını, görüp geçirdiklerini, hüzünlerini, heyecanlarını, memleketin hal-i pür melalini yansıtır. Bu çerçevede yazarın, yirmi yıllık bir sürede gazete sütunlarında kendisine yer bulan cümlelerinin kıymeti kendiliğinden ortaya çıkar. Türkiye'nin yakın dönem hikâyesini bir de Mustafa Kutlu'dan dinleyin...

İnsanoğlu toprağı terk ederek etrafını aletlerle çevirip bir sanal dünya kurdu. Burada sıkılıp duruyor. İki serap görüyor: hız ve haz. Bunlar nefsin oyunlarıdır. Ele geçtiklerinde yok olurlar. Sıkıntı devam eder. İnsanlar kendilerini elli bin çeşit ürün bulunduran AVMlere teslim etmeseler, tüketim kültürünün kelepçelerinden kurtulabilseler, çiçekleri ve böcekleri yeniden görebilseler; bir keçi yavrusunun bakışlarını, süt kokusunu, böğürtlen reçelini hiçbir şeye değişmeyecekler ama sarhoşluktan ayılamıyorlar

Yazarın Şehir Mektupları başlığı altında yazdığı denemeler "İstanbul" odağında toplandı ve bunlardan bir kısmı aynı adla kitaplaştı (1995). Akasya ve Mandolin bu çerçevede vücut bulan yazılarda sosyal ve kültürel hayatımızın değişen çehresini ele alıyor.

Hayatının büyük bir kısmını, kimliğini yeni yeni kaybetmeye başlayan İstanbul'da geçirmiş olan Edebiyat-ı Cedîde döneminin ünlü şairi Cenab Şahabeddin'in eski bir gazetenin sararmış yaprakları arasında unutulup kalmış yazıları, eski İstanbul'u hatırlamak ve anlamak isteyen İstanbul sevdalıları için çok anlamlı. Cenab Şahabeddin'in, kitabın birinci kısmındaki "Ramazan Hasbihalleri" başlıklı makaleleri Anadolu'nun önemli bir kısmı ile İstanbul'un işgal altında bulunduğu bir sırada kaleme alınmış. 1920'de İsta

Haşim'in nesirlerinde dokunmaktan kaçındığı hiçbir şey yoktur denebilir. Bu denemelerle okuyucu, dünyaya bakışını hareketlendiren eşsiz bir kalem ustası ile tanışır.

Türklük, Türkiyelilik, biyolojik kimlik, etnik kimlik, üst kimlik, alt kimlik derken, kavramlar öylesine karıştı ki, tozdan dumandan ferman (veya kimlik belgesi) okunamıyor. Bu karışıklık, Osmanlı döneminde bile bu derecede değildi. Mehmet Emin Yurdakul 'Ben bir Türküm, dinim cinsim uludur' mısraını, Meşrutiyet döneminde değil Abdülhamid döneminde yazmıştı. Saraydan fırça değil, onay görmüştü. Fransa'da 'Français', İngiltere'de 'English' demek bizde Türk demek kadar fırtına koparmıyor. Sovyetler Birliği dön