Zamana karşı zamanın içinden metinler.... Sabahları inceden soğuyunca hava, damarları belirginleşip yeşilden sarıya dönerken yapraklar, güneş yeni çürümeye başlamış bir tay gibi çekingen gelirken güne, gri bulutlara artık daha sık rastlarken gökte... Sevgilim, yanımda uyan. Sen her zaman güzelsin. Halis Karabenli'den zamana karşı zamanın içinden metinler. Duru, devingen ve alıp dinginliğe götüren bir anlatım. Yüreğinizde hissedeceksiniz...

Çünkü mutlu son her zaman vardır. İlk olmak iyi midir bilmiyorum ama bence herkes sevdiğinin sonu olmalı. Çünkü bazen birinci olmak bir şeyleri kazandığın anlamına gelmez. Emin ol sonbahar bir daha gelecek ve kaldığın tüm dersleri vermiş olacaksın. Bütün yarışlarda birinci olmak zorunda değilsin, sayıların ne önemi var ki? Bazen sonuncu olmak dünyanın en güzel şeyidir. Filmlerde bile mutlu ilk yazmaz, mutlu son yazar. Şimdi al eline kalemi kâğıdı ve kendi mutlu sonunu kendin yaz. Çünkü mutlu son her zaman

Biliyorum artık. Biliyorum, çok büyük mutlulukların sessizce geldiğini... Öylece geliver işte, kucağa sığamayacak mutluluklarınla. Ve biliyorum, cennet ve cehennemin her insanın kendi kalbinde olduğunu. Öyle bir mucize yaşat ki bize, tüm vatan, kalbinde cennet taşıyan insanlarla dolsun. Gökkuşağının ahengini ver bizlere. Hepimiz başka renk, ama bir arada şahane duralım. Nefesi kesilsin güzelliğimizden bize bakanın. Biz... Bu ülkede mucizenin ta kendisi olalım.

Vasiyetim şu... Varsa param, hepsini bağışlayın. Vücudumda kullanılabilir ne kadar organ varsa ve kime ne yarıyorsa, dağıtın. Ama kalbimi vermeyin. Kalbim sadece ona ait ve hep öyle kalacak. Ben ondan başka kimseyi sevmeyeceğim, sevemem. Çünkü onun baktığı gibi bakamaz kimse bana. İçimden hep beni neden sevmedin diye sordum. Durmadan sordum. Cevap bulamadım. Olsun. En azından ben sevdim, bu ikimize de yeterdi. Bu bedende bu kalp sadece ona ait diyorum işte, sevmese de ona ait. Kimseye vermeyin. Bencil oldu

Hava karardıkça bende bir sen başlar, susamayacak kadar dolu konuşamayacak kadar yorgun gönlünü hissederim mesafelere aldanmadan. Acını anlatamazsın ama acıyla anlatabilirsin heybenden dökülenleri. Daha konuşmaya başlamadan ne diyeceğini bilen Rabbine açarsın avuç avuç azabını. Gaflet kalkar, şerrin içindeki hayırları görmeye başlar vicdanın. Ve anlarsın. Aslında Allah senin için çok güzel yollar yaratmış... Ve anlarsın Ateş İbrahim'i yakmadıysa Balık Yunus'u yemediyse Bıçak İsmail'i kesmediyse Deniz Musa

Bu yazı, hayırlı deminde sana ulaşmış ise lütfen başını kaldır ve göğe bak. Senin için hayırla bezenmiş bu gök sana tek bir şey fısıldayacak: Hayır var ise içinde, olan da vardır bir gök diliminde, Hayır var ise zihninde, olan olmuştur bir kavruk yaz mevsiminde, Ve sen talip olduysan bir hayır kervanına, o kervanın başı sana aş da olur, dağ da olur, eş de olur, Niyet ettiğin hayır ise, Rabbindir o yolları sana yoldaş eyleyen de, Tevekkül edip beklediğinse eğer, dere tepe aşıp gelen de olur, Olmuştur h

Kendi ışığına güvenip güneşten vazgeçme! Düşün bir, insan kimi seviyorsa ve kim tarafından sevilmeyi arzuluyorsa, ona uygun olmaya çalışır... Düşün bir, insan âşıksa, maşukunu arzular, hayatının her yerini açar ona, bütün varlığını adar... Oturduğunu kalktığını, söylediğini yaptığını, yalanını hakikatini, eylemini, onu başlangıç ve bitiş diye görür de ona göre ayarlar. O, artık onun kamçısıdır, derdidir. Ve düşün bir, dünya hayatında böyle bir kutup bulabilir misin? Buldun say, nefs nefse ne kadar yaşata

Unuttuğun güzel şeyler gelecek aklına. İhtimalken gerçekleşmeyen, çabalasan da olmayan şeyler gelecek. Elini uzatıp kalbine, kapanmamış bir yara arayacaksın. Elini uzatıp kalbine, yaranı hatırlayacaksın. Dokunup yarana, tüm hüznünle kanatacaksın. Dökülüp kanayacaksın. Her yerin hasret, her yerin hüzün olacak sırılsıklam. Bulutları, yaranı yırtar gibi yırtarak yıldızlara dokunacaksın. Bir yıldız alıp gökten, kanayan yerine basacaksın. Unutma hiç! Kanarsan yine öyle bir gece, kanayan yarana yıldızları bas

Duvarı yalnızlık boyalı üzgün bir odadan, gidenin kalanı tek kalemde yere çaldığı o karanlık sokaktan ya da bir bakmışsın, mavisinde kaybolduğun o uçsuz bucaksız denizin en kenarından... Yarım kalan aşklara, paramparça düşlere sesleniyor Umut Güner. Kırık dökük hayallerin elinden tutuyor ve bittiğine inanmıyor hiç. Bilirsin, bitmez çünkü. Sadece gitmekle bitmez. Umut hep vardır, hiç tükenmez!

Yazmak, karanlığa iyi geliyor! Ayrıca mutsuzluğu, yaşanılmayanları ve kayıpları örtbas etmek için de birebirdir ve belki de ben yazıyı kullanarak bilincimin derinliklerinde kurmaca bir hayatın varlığına kendimle beraber birilerini de inandırmak istemekteyimdir? Güzel mi? Bence evet! İçimde bir an önce akmak, dışarıya çıkmak ve akmak isteyen bir şey vardı, şey! Orada, içimin de içinde bir yerde o şey varken ve duruyorken ve o şey günden güne aklımı, ruhumu ve bedenimi alev alev sarıyorken, sarıp sarmalarken

Aşktan soyununca, neyi giyinmeye kalksak örtemedik ruhumuzun çıplaklığını! Aklımızın, kalbi ne hali varsa görsüne terk ettiği andır aşk. Yalnız yürünemeyecek bu yolda, elimize bir el, gözümüze bir bakış düşüşüdür. Kendimizi tarife zorlandığımız ve ben demekten yorulduğumuzdan dolayı, biz diyebileceğimiz birini bulmaya çalışmaktır. Aşktır, gönüllü düşkünlüğümüzün tek sebebi. Belki de düşmelerin en güzelidir. Bulutun payına yağmur, yaprağın payına rüzgâr, insanın payına hasret; sevilenin payına aşk düşt