Sinema eleştirmeni Tunca Arslan, dünya ve Türk sinemasından örneklerle bitmeyen kavganın öyküsünü anlatıyor... · Eleştirmenlerden nefret eden yönetmenler, yapımcılar, oyuncular, köşe yazarları... · Çete, mafya, yabancı sinemanın ajanı suçlamaları... · Eleştirmenlere yönelik aforizmalar, hakaretler, saldırılar, tehditler, davalar... · Birkaç eleştirmenin kellesi gidecek diyen öfkeli yönetmenler... · Ben de seni mahvedeceğim diyerek intikam peşinde koşanlar... · Kifayetsiz muhterisler, onları daha da aşağılam

Bir film izlemiş herkes, günün birinde bir film yapmak ister. Bu yüzden sinema spekülatif bir sanattır. Yapan da, yazan da, seyreden de; bilerek ya da bilmeyerek bu spekülasyonun parçası olur. Bu hengâme içinde, iyi filmin ne olup olmadığını anlayabileceğimiz yegâne şeyler, yine filmlerin kendileridir. Bu yüzden, sadece sinemayla ilgili değil, bizzat hayatın kendisiyle ilgili kafamız karıştığında da, açar iyi bir filmi izler ve birçok şeyi baştan düşünürüz. Bizi hayatımız üzerine yeniden düşünmeye sevk edec

EMEK Yoksa Ben de Yokum, aslında pek de sevmediğim türden, cafcaflı ve gösterişli bir başlıktı... Bir yandan yazarın kendisini fazla öne çıkarması diye yorumlanabilirdi. Öte yandan da riskliydi: Eğer amacı gerçekleşmezse ve yazar Emeki kurtaramazsa ne olacaktı? Yazar ömrünü verdiği mesleğini ve köşesini bırakacak mıydı? Ancak, öncelikle bunları düşünecek halim yoktu. Armudun sapı, üzümün çöpü diyecek halim de... Bir yandan içinde, on yaşlarımdan başlayarak yaklaşık altmış yıl boyunca sinemayla ve sanatla il

"Son On Yılın En İyi Filmleri", "En İyi Türk Filmleri", vesaire listelerine hep kuşkuyla yaklaşmışımdır. Güncel filmlerle ilgili bir liste görünce korkarım. Sinemanın en kötü hastalıklarından biri 'torpil'dir. Hiç tanımadığımız insanlara yaptığımız duygusal torpiller de dahil. Ama filmlerin üstünden birkaç yıl geçince, pazarın gürültüsü dinip ortalık biraz sakinleşince, kim gerçekten değerli ve kalıcı, kim sadece kuru gürültüden ibaret, belli olmaya başlayınca yapılan listeler ilgimi çeker. Reklamdan, şişir

Bu çalışma, sinema yayınlarının giderek yaygınlaştığı günümüzde Yavuz Turgul Sineması üzerine bir incelemenin eksikliğini gidermeyi hedefliyor. Kitapta akademisyenler tarafından kaleme alınan makalelerin yanı sıra, sinema yazarlarının görüşlerine dair bir bölüm ve yönetmenle yapılan görüşme yer alıyor. Ticari sinemanın kuralları içinde kalmaya gayret ederek bazı şeyleri değiştirmenin mümkün olabileceğine inanıyor Turgul. Buradan hareketle kitapta, yönetmenin hem senaryolarında hem de yazıp yönettiği filmler

Televizyon dünyasının neredeyse bütün önemli ödüllerini alan House, en çok izlenen ve sevilen dizilerinden. Son altı yıldır milyonlarca seyirci bu anti-sosyal ama dahi doktoru hayranlıkla takip ediyor. House ve ekibi her bölümde sadece tıbbi bir gizemi aydınlatmıyor; aynı zamanda insan ruhunun tuhaf ve karanlık köşelerinde de geziniyor. Bu kadar popüler bir dizi hakkında birçok kitabın kaleme alınmış olması son derece doğal. Ama House İzleme Kılavuzu söz konusu çalışmalardan çok farklı. Bunun nedeni doğruda

Sinemanın gündelik yaşamdaki yerine, seyircinin filmlerle ilişkisine, filmlerdeki sinematografik düzenlemelerin sırlarına, sinema gibi uzmanlar tarafından üretilen bir endüstrinin -kültür endüstrisinin- bir dalı olan film üretiminin ardında yatan temel oluşumlara ve filmlerin ilettikleri temsiller aracılığıyla aslında nasıl birer ideolojik düzenleme olabildiklerine dair çeşitli kuramsal yaklaşımların bir araya getirildiği bu kitapta sinema; seyirci, bakış, kültür endüstrisi, temsil ve oryantalizm kavramları

İçinde bulunduğumuz sinema atmosferi, iyisi kötüsü ile birçok tuzağı, tuzaklardan kaçış yolunu, kurtuluş ve mahvoluş alanlarını barındırıyor. Arka Pencere, yaşadığınız bu bina içinde sizin kurtuluşa ya da mahvoluşa kaçış noktanız olabilir. Oradan ihtiyacınız olan her türlü mühimmatı gizlice evinize taşıyabilirsiniz. Komşularınızı ve gizli kalmaya mahkum cinayetlerini izleyebilir, türlü türlü iyiliğin, hinliğin ve icraatın peşinde koşabilirsiniz. Yeter ki işinizi aşktan da üstün bir duyguyla yapıp, sonunda a