Konuşmak, insanın beynini kullanma sanatıdır. diyor Eflatun, öyleyse okumak da beynimizi besleme sanatıdır. Okuma, aynı za manda bilinçlenmedir. Bilinçlenme ise bir yontunun canlanması gibidir. Duyularıyla, kanıyla ve canıyla çevresini görebilmek, kanıksadığı gerçekliklerin hiç de hakkı olmadığını kavramaktır...Okumak, masalların sihirli öpücüğüdür. Uykulardan uyanmak, gözbağlarından kurtulmak ve prangalardan özgürleşmektir. Gerçekliklerden, doğrulardan ve güzel olan her şeyden yana bir düşünmedir söz kon

Sâdık Hidâyet, İran edebiyatının belki de en önemli yazarıdır. Düşünsel yoğunluğu olan menler yazmıştır. Birçok yapı defalarca basılmış ve çeşitli dillere çevrilmiştir. Özellikle Kör Baykuş romanı tam anlamıyla klasik bir yapıdır. Bireyin çaresizliği, içselliği, kendi yarattığı dünyaya hapsolması, algılamada yaşadığı çelişkiler ve çaşkılar yazınsal bir dille kaleme alınmıştır. Romanda, kendini hiçliğe terk eden, zaaflarına ve baskılara dayanamayan birinin yaşadıkları anlatılıyor. Cinselliğinin yarattığı de

İnsan vicdanından kaçabilir mi? Hayır... Çünkü o hep seninle; damarlarındaki kanında, aynaya baktığında gördüğün yüzde, y6ediğin yemeğin tadında kalp atışlarında, aldığın her neneste, açılan her kapının arkasında, gece başını koyduğun yastıkta... O hep senin aklında ve oradan hiç çıkmayacak. Senin peşini hiç bırakmayacak ve eninde sonunda istediğini alacak. İyi veya kötü bir insan ol hiç fark etmez. Her şeyden kaçabilirsin, herkesi kandırabilirsin, herkesi inandırabilirsinama onu asla. O sana yaptıkların

Adaletin yitirilmekte olduğu şu dünyada insan niçin devam ederdi ki yaşamına? Hakkını alamadığı, değerlerinin dikkate alınmadığı bir hayata nasıl tutunulabilirdi? Adaletsizliğin olmadığını kabullenmek miydi çözüm? Kabullenmek de bir süre sonra ağır gelmez miydi insana? Hem insan kabullenmeyi başarsa dahi hiçbir şeyin değişmiyor oluşu acıtmaz mıydı canını? Acımasız düzene sesini çıkaranlar susturuldukça şu göğün altında mutluluğa ulaşabilmek ihtimalden miydi? Peki ya değişim? Her durumu, herkesi değiştirmeyi

Çaresizlikler içinde kıvranırken bir el uzanır bazen; ummadık, tanımadık biri tutar çeker yukarılara. Tam her şey bitti diye düşünürken küçücük bir yıldız doğar, büyür, gelir ve tüm karanlığını aydınlatır yaşamın. Bir umut olmalı her zaman.Umut varsa aydınlık yakındır. Gülveren Gündoğdu, Sezin Bor Kayacan ve Melis Özbek bilgi, beceri ve yeteneklerini birleştirerek umutsuz bir kadının romanını yazdılar. Okurken gözünüzün önünden nice kadınlar geçecek...

Kızıl Gülün Hikayesi kitapta yer alan on bir kısa öyküden biri. Öykülerin bir bölümü,yazarın çoçukluk ve gençlik yıllarında memleketinde geçirdiği günlerin acı-tatlı anılardan oluşuyor.Diğer öykülerde ise yazarın tam otuz yıldır yaşadığı Danimarka'daki serüveni dile getirilmiş. Kolay değil, yabancı bir ülkede tam otuz yıl... Zorluklarla dolu bir yaşama rağmen, insanın hayata tutunabilmek için en küçük şeylerden bile mutlu hissedebilmeyi, çevreye güler yüzle bakabilmeyi öğrenmiş ailesinin yazara yansıması

Satır aralarına ustaca nakişlanmış yaşama dair mesajlar mücadelenize güç, yüreğinize inanç, karanlık yanlannıza ışık olacak nitelikte. Hayal gücünüzün kanatlarında, tutkunuzun zirvesinde sizleri bir yolculuga çıkaracak. Şef ve Yazar Firkan Gülaydın her insan kendi 'Yaşamak Mutfağının şefidir felsefesinden yola çıkarak hayat mutfağınızda lezzetli yemekler yapmanıza ilham olacak. Yaşam yolunda size bir yol arkadaşı olacak bu kitap ile yaşamak sanatçılarına sesleniyor. Heybenizde her daim taşıyabileceğiniz ış

Karadeniz'in kıyıdan uzak bir dağ köyünde fakir bir ailenin çocuğu olarak dünyaya gelmiştim.Ve daha ilkokuldayken gördüğüm bir Karakız'a aşık olmuştum... Ağanın kızıydı, çok zengindi. İstesem verirler miydi? Verseler paylaşacak lokmam olur muydu? Bunları fazla düşünemedim, Karakız benim olmalıydı... Ağalar İstanbul'da bekliyormuş meğer. Hayat zor, ekmek aslanın ağzındaymış... Ama Karakız? O kalbimden, aklımdan, fikrimden hiç çıkmıyordu.

Keskin gözlü bir gemi kaptanı gibi dimdik durup ufka sabitleyince gözlerini, ona kavuşmaktan başka yol kalmıyor gemiye. En azgın dal­gaları aşıp ilerliyorsun sonra, tek düşündüğün sevdiğin. İnsan sevince her şey bambaşka oluyor. Gençlik yıllarımda en büyük hayalim gazeteci olmaktı. Bir gün isteğim yerine geldi, bir tatlı meltem gelip beni aldı, götürdü... Bir an için kafasını kaldırıp bana baktığını fark ettiğimde adamın yemyeşil gözleriyle karşılaştım. Tanımadığım biriydi, daha önce hiç gör­mediğim kadar

17 Nisan 1940 tarihinde 3803 sayılı kanunla kurulan, Milli Eğitim Bakanı Hasan Ali Yücel'in bakanlığı döneminde programın mimarı olan İsmail Hakkı Tonguç'un çalışmalarıyla şekillendirilen Köy Enstitüleri kapatıldıkları 1953 yılına kadar 17.000 köy çocuğunu mezun etmiştir. Mezun olan köy çocukları eğitim neferi olarak yurdun dört bir yanına dağılmışlardır. Ben içlerinden yalnız biriyim. Bu kısacık dönemde Köy Enstitülüler ATA'dan aldıkları feyizle, ruhla, yurt sevgisiyle neler yapılabileceğini tüm dünyaya

Egeli, yemesini, içmesini, gülmesini, eğlenmesini iyi bilir. Şakadan anlar, şaka yapmayı sever. Çoğu egelinin Yunus kadar, Mevlana kadar engin bir hoşgörüsü vardır. Yeri geldiğinde Nasrettin Hoca gibi, kendisiyle de dalga geçmesini iyi bilir. Yerine göre de efedir; ufacık bir kıvılcımdan ateş alır, öfkesini dizginleyemez, çıkar dağlara. Bu kitapta Egeli hemşerilerimin hoşgörüsüne sığınarak, Ege'den beni, dostlarımı güldüren anılarımı ve duyduğum anonim öyküleri kaleme aldım. İstedim ki bu anılar ve öyküle

Zühtü, bir dizi kitaba imza atan eğitimci-Yazar Saadettin Öztürk'ün mizah yüklü öykülerinden birisidir. Daha önce değişik yayınevlerinde yayınlanan kitabın gözden geçirilmiş yeni baskısıdır. Yazar, bu kitabıyla toplum gerçeğimizin duyarlı noktarına parmak basarak, hem düşündürüyor, hem de gülümsetiyor. Çocukların olduğu kadar, büyüklerin de toplum geçeğimizi yakından tanımasını sağlayan, Aziz Nesin tadında öğretici bir kitap.

Kir Teorisi, darlık içinde insan imalathanesi Tekeliyet düzeninin kültürel yapısını anlamayı ve anlatmayı deniyor. Tekeliyet'e karşılık düşen kir'li bir sanat ve edebiyattır. Roman yazanlar, resim yapanlar, senfoni besteleyenler, tiyatro sahneleyenler, film çevirenler tekellerin ablukasına alındılar. İnsana değiştirme istenci kazandıracak bir sanat ve edebiyatı beşiğinde boğdular. Toplumu kir'le, çirkinlik'le, cehalet'le kuşattılar. Artık yalnızca işaret edileni gören bir okur-izler kitlesi yaratılmışt

Mademki buraya kadar geldiniz, artik bazi .şeyleri bilmeye hakkiniz var. Nihayet agzindan cikan sozler, davudi ses tonu ile bir başka anlam kazanarak muhataplannm kulaklarına doldugunda konuşmasına anlik sessizlikten sonra devam etti. Burasi sirlann açığa çıktığı yerdir. Burasi sirra valid olunanlann, şahit tutulanlann yeridir. Yeni soyleyeceklerine vurgu yapmak icin sag elinin işaret parmagini yukariya dogru tuttu. Amma ayni zamanda burasi sirra köle olanlann mekanıdır. Burada duyduklannizi dilinizle kilit

Her birimize düşen, akıl ve gönülle düşünüp ibret almak; hatırlatıcı, uyarıcı olabilmek. Zira hatırlatmak, güzel yürekli, aklı işleyen kişilere yarar sağlar. Bu çalışmayla amacım: İnsanlık resmindeki yerimi tamamlama gayreti, hayra ve barışa dönük güzel bir iş üretebilme isteği. Çabam: İyilik, güzellik ve sevgiyi öğrenebilmek, öğrendikçe paylaşmak, paylaştıkça virüs gibi çoğalmasını sağlamak. Yolun çok başında öğrenciyim, insanlığı ve dünyayı kurtaracak tek gücün sevgi olduğunun farkında olan... Uyanık

Ferki Haydaraoğlu söylemek istediği sözlerini dolandırmadan, savlı anlatımlardan, bilgiçlikten kaçınarak diyeceğini açık biçimde anlatmaya çalışmış. Yine öykülerden öykülere geçerken, Haydaroğlu'nun gerek duydukça sözü bayağılığa düşürmeden, çirkinleştirmeden, ciddi bir tutumla; ama bir gülümseme yaratacak ölçüde ironi yaptığını da gözlemliyoruz. Bunu daha çok bir tutumu, bir tavrı, bir ruh durumunu belirtme­ isteği gibi de düşünebiliriz. Doğduğu Makedonya'daki köyünden, göç ettikleri Salihli'ye, yüks

Orası doğru. Ancak herkes aynı dünyada yaşar ama farklı şeyler deneyimler. Biz, hepimiz, küçük bir kum havuzuna bırakılmış çocuklar gibiyiz. Bize verilen süre içinde orada oynayıp zaman geçiriyoruz. Kimimiz kuyular kazıyor, kimimiz kumdan kaleler yapıyor. Kimimiz kumu alıp arkadaşının kafasından aşağı boşaltıyor. Tabi ki kum havuzu aynı, deneyimler farklı. Oyun sürerken kumdan kalelerin kolay yıkılacağını öğreniyoruz ve maalesef kumun gözümüze kaçtığında çok can yaktığını.

Orasıdoğru.Ancakherkesaynıdünyadayaşaramafarklı şeylerdeneyimler.Biz,hepimiz,tüminsanlarküçükbirkum havuzunabırakılmışçocuklargibiyiz.Bizeverilensüreiçinde orada oynayıp zaman geçiriyoruz. Kimimiz kuyular kazıyor, kimimiz kumdan kaleler yapıyor. Kimimiz kumu alıp arkadaşınınkafasındanaşağıboşaltıyor...Tabiikikumhavuzu aynı, deneyimler farklı. Oyun sürerken kumdan kalelerin kolay yıkılacağını öğreniyoruz ve maalesef kumun gözümüze kaçtığında çok canyaktığını.

İçimden bir ses, O masumun bir suçu yok. O senin kızın, onu bağrına bas, anne şefkatini ondan esirgeme diyordu. Deniyordum, ama olmuyordu. İçim başka dışım başkaydı. Ben, ben olmaktan çıkmıştım artık. Ya o evi herkesle beraber yakacaktım, ya da arkama bakmadan kaçıp gidecektim. Hayatımda kimseye kötülük yapmadım, hep başkaları bana zarar verdi. Orada da durum değişmedi. Kaç Emine dedim kendime, Kaç, nereye gidebilirsen, nerede yaşayabilirsen, kaç git, kurtul. Karar verdiğim akşam ilk defa Dicle'nin yanında