Osmanlı padişahları tarihimizde efsaneler içerisinde anlatılır. Çoğunlukla olumlu veya olumsuz cümlelerle ele alınır. Hâlbuki tarihimizin en şanlı günlerine imza atan hükümdarlarımız kendi dönemleri içinde değer yargılarından, bugünkü anlayışımızdan ve ideolojik bakış açısından uzak olarak incelenmelidir. Bu eserde Osmanlı padişahları en son akademik araştırmalar ışığında, anlaşılır bir dille ve anahatlarıyla anlatılmıştır.

Ortaçağ boyunca egemenlik alanlarını genişleten tek tanrılı dinlerin, çok tanrılı toplumlar karşısında sadece siyasal ve askerî araçları mı kullandığı yoksa sosyal ve kültürel dayanakları mı olduğu tartışmalı bir alandır. Tarihin bu karanlık noktasını aydınlatmak için iki örnek üzerinden karşılaştırmalı bir analiz yapmak ise elinizdeki çalışmanın temel çıkış noktasıdır. Toplumların dinsel değişimlerini anlamak ancak onlarla aynı süreçleri paylaşan başka toplumlar ile karşılaştırılmasıyla mümkün olacaktır.

Modern Yunanistan tarihinin en önemli devlet adamlarından biri olan Eleftherios Venizelos kimdi? Megali İdea fikrinin en meşhur uygulayıcısı, 1897 ve 1905 yıllarındaki Girit İsyanlarının lideri, Balkan Savaşları döneminde Yunanistan Başbakanı ve Birinci Dünya Savaşı sonunda Osmanlı Devleti'nin parçalanma metni olan Sevr Antlaşması'nı imzalayan Venizelos tarihin akışının değiştiği zamanlarda hep başroldeydi. Venizelos'un hem modern Yunanistan siyasetine hem de Türk-Yunan ilişkilerine etkisi neydi? Yunanista

Selçukluların Türk-İslam tarihi içerisindeki varlığı, Orta Asya'dan Anadolu'ya kadar uzanan Türk devletler zincirinin halkalarının tamamlanmasını ve mirasın aktarılmasını sağlamıştır. Türk-İslam mefhumu Selçuklular ile birlikte gerçek manada vücut bulmuştur. Anadolu'yu 75 sene içinde Türkiye yapan bu güç, Osmanlı'nın Avrupa'daki ilerleyişinin de siyasî-askerî ve sosyo-kültürel zeminini hazırlamıştır. Selçuklular Cend'den başlayıp Konya'da nihayet bulan tarihleri dâhilinde kazandıkları sayısız büyük zaferle

Osmanlı padişahları tarihimizde efsaneler içerisinde anlatılır. Çoğunlukla olumlu veya olumsuz cümlelerle ele alınır. Hâlbuki tarihimizin en şanlı günlerine imza atan hükümdarlarımız kendi dönemleri içinde değer yargılarından, bugünkü anlayışımızdan ve ideolojik bakış açısından uzak olarak incelenmelidir. Bu eserde Osmanlı padişahları en son akademik araştırmalar ışığında, anlaşılır bir dille ve anahatlarıyla anlatılmıştır.

Ermeni tehciri gündeme gelirken, Kütahya Ermenilerinin farklı bir bakışla değerlendirildiği görülür. Özellikle tehcirin ilk başladığı dönemde, Kütahya'da mutasarrıflık yapan Faik Ali Bey'in merkezî yönetime rağmen Ermenilerin lehine bir politika izlediğine dair yorumlar yapılır. Bu bakış açısı Ermeni tehcirini savunan bazı kesimler kadar, tehcire karşı çıkanlarda da söz konusudur. Peki, Faik Ali Bey'e ve Kütahya Ermenilerine dair bu söylemlerin doğruluk payı nedir? İşte bu çalışmada, Faik Ali Bey'in Ermeni

Orta Çağ'dan günümüze, tarih boyunca var olagelen din-devlet ilişkileri ve etkileşiminin nasıl bir dünya ortaya çıkardığı ve günümüz insanının bu anlamda nasıl bir mirasa sahip olduğunu bir nebze ortaya koymak tarihe karşı duyduğumuz sorumluluğun bir gereğidir. Din-devlet etkileşimi tarih boyunca devam etmiştir ve bundan sonra da devam edecektir. Bu etkileşim farklı coğrafyalarda; Doğu ve Batı'da tarih boyunca farklı boyutlarda ve çeşitli sonuçlarla varlığını sürdürmüştür. Elinizdeki bu kitap, Doğu ve Batı

İnsanların sosyal ve psikolojik gereksinimlerinde, fiziki ihtiyaçlarından sonra güvenlik ve düzen ihtiyaçları önemli bir yere sahiptir. Bu nedenle geçmiş toplumların düzenini bozan unsurlar, devletlerin bu konuda aldığı tedbirlerin incelenmesi, günümüzün düzen ve güven sorunlarına yeni çözümler üretilmesine katkı sağlaması bakımından önem arz etmektedir. Çalışmamız dönem olarak XVI. yüzyılın ikinci yarısını, mekân olarak da Osmanlı Anadolu'sundan seçilen Bursa, Trabzon, Manisa ve Kayseri şehirlerini kapsama

Abhazya tarihinin önemli bir bölümü, Osmanlı Devleti ve Rusya'nın Gürcistan ve tüm Kafkasya'ya yönelik siyasi ve askeri faaliyetleri ile ilişkilidir. Bu kitapta esas olarak XIX. yüzyılda Rusya ve Osmanlı Devleti'nin Abhazya için giriştiği mücadele ele alınmıştır. Bununla birlikte Gürcistan Cumhuriyeti sınırları içerisinde olan özerk Abhazya'ya 1918 yılında düzenlenen Osmanlı askeri harekâtı incelenmiştir. Eserde Abhazya tarihinin uzun bir dönemi; birleşik Gürcistan Krallığı'nın dağıldığı ve aynı dönemde O

Doğu ile Batı, Haçlı Seferlerinden önce de pek çok kereler karşı karşıya gelmişti. Ancak bu kez bu çatışmanın taraflarından Batı, Hristiyanlığı, Doğu ise Müslümanlığı temsil ediyordu. Yani çatışmanın görünen boyutunda inanç belirleyici bir görünüm arz ediyor gibiydi. Fakat acaba durum gerçekten böyle miydi? Bugüne dek özellikle Batıda yapılan Haçlı Seferleri ile ilgili çalışmaların büyük çoğunluğunda inanç faktörü neden hep ön planda tutulmaya çalışıldı? Özellikle batılı tarihçiler niye bunu tercih ettile

Cadı Avı Çağı, 1350 ile 1780 yılları arasındaki dönemi kapsamaktadır. Bu dönemde etkin olan cinnet hali, zamanla değişime uğramıştır. Çok sayıda kadın, cadı olduğu şüphesi ile yakalanmış ve onlara çeşitli işkenceler uygulanmıştır. Hatta bu şüpheliler yakalandıklarında uygulanan kısık ateş, erimiş kurşun, kaynar yağ, zift, balmumu ve sülfür karışımı işkencesi bile Hristiyanlara göre onların işlediği suçu tam olarak karşılayamıyordu. Hatta Barbara adlı bir kadının yargılandığı mahkemedeki sorgusunda yaklaşık

Türk millî mefkûresinin en önemli sembolü olan Kızıl Elma, en kısa tanımıyla Türk milleti ve devleti için daimi bir hedeftir. Türkler ve özellikle de Oğuz Türkleri için Kızıl Elma, düşünüldükçe uzaklaşan, uzaklaştıkça da cazibesi artan ülkülerin simgesidir. Türk'ün kendisinden başka seveni olmaz düşüncesiyle ömrünü Türk milleti ve kültürü için hâlisâne çalışmalarla geçiren Orhan Şaik Gökyay, 1986 yılında Tarih ve Toplum Dergisi'nin Ocak ve Nisan ayları boyunca yayımlanan sayılarında Kızıl Elma üzerine o gü

Kudâme b. Cafer el-Bağdadi (ö.948) tarafından kaleme alınan bu kitap İslam tarihinin en eski kaynaklarındandır. Maalesef sadece ikinci yarısı bize ulaşmıştır. Bu kısımda İslam tarihinin ilk üç asrındaki fetihlerden, devlet idaresinden, coğrafyadan, vergi sahalarından, her sahadan alınan vergilerden, devletin gelir kaynaklarından, şehirler arasındaki masraflardan, devlet dairelerinin (divanların) bir kısmından bahsedilir. Vergiler, diğer hukuki konular, vergi miktarları hakkında da değerli bilgiler verilir.

11-13. yüzyıllar arasında hüküm süren Selçuklular, siyasi ve askerî mücadelelerin bir gereği olarak istihbarata önem verip iç, dış ve askerî alanlarda bu hususta faaliyetlerde bulunmuşlardır. Ülke içerisinde siyasi rakiplerin gizli planlarını deşifre etmek, devlet adamlarının hâl ve hareketlerine vâkıf olmak, halkın emniyet ve huzurunu sağlamak amacıyla istihbarat mekanizması işletilmiştir. Diğer devletlere karşı siyasi, dini, ekonomik ve kültürel alanlarda yaşanan her gelişmeyi en kısa sürede haber alma ve

Bu eser, Osmanlı idarî sisteminde çok önemli bir yere sahip olan kadılık teşkilatına dair XVII. yüzyılın ikinci yarısında yapılan kapsamlı düzenlemeyi içerir. 1078/1667-1668 tarihli bu düzenlemeyle Rumeli ve Anadolu kazaskerlerinin yetkisi altında bulunan kazalara yeni bir nizam verilmiştir. Böylece imparatorluk dâhilinde Mevleviyet seviyesinin altındaki Rumeli, Anadolu ve Mısır kazaları sınıflandırılarak gruplandırılmış ve belirli rütbeler altın-da toplanmıştır. Yapılan bu düzenlemeyle kaza teşkilatında gö

Almanlara esir düşen Türkler, 1529'dan 1683'e uzanan Osmanlı-Alman savaşların görünmeyen yüzüydü aslında. Sultanların ve imparatorların büyük işlerinin arasında adları hiç anılmıyordu. Diline ve dinine alışık olmadıkları sahiplerinin himayesinde bazen büyük çiftliklerin ücretsiz işçisi, bazen azıksız bir çoban ve bazen de görkemli konakların uzun bıyıklı hizmetkârlarıydılar. Esaretten kurtulma ümitlerini uzak ufuklarda belirecek Osmanlı sancaklarına bağlamışlardı. Ne var ki Osmanlı askerleri, yaydıkları T

İnsanlar inançları ve sahip oldukları kültürel kodları çerçevesinde şehirlerini kurarken, kurulmakta olan bu şehirler yeni bir hayatın yapıtaşlarını oluşturur. Birlikte yerleşme ve yaşama biçimleri olarak bir sosyal hayat tarzını ancak şehirde görmek mümkündür. Dolayısıyla sosyal kurumları ve bunlarla ilişkili olarak siyasal yöntemleri analiz edebilmek için şehir ve onun kökeni üzerinde durmak gerekir. Bu alana ilişkin hakim paradigma Batı şehrinin merkezi ve biricik olduğunu empoze eden oryantalist zihniy

Atatürk, Hacettepe ve Harvard Üniversitelerinde uzun yıllar Özbekçe, Osmanlı Türkçesi ve Dîvan Edebiyatı dersleri vermiş; edebiyatı, felsefe ve mitoloji ışığında inceleyerek yeni bir ekol oluşturmuş klasik Türk edebiyatının önde gelen akademisyenlerinden Prof. Dr. Gönül Tekin'e armağan edilen bu kitapla, onunla ilgili hâtıraların yanında yakın arkadaşları ve öğrencileri tarafından dil ve edebiyat ile tarih ve sanat tarihi alanlarında yazılmış bir makaleler seçkisi sunuluyor. Sîmurg'un kanadında çıkacağımız

Üç kıtanın son hükümdarı Sultan II. Abdülhamid. Otuz dördüncü Osmanlı padişahı. Sultan Hamid ülkenin çok zor dönemlerden geçtiği bir süreçte devlet başkanlığı yaptı. Bu süre içinde ülkeyi ayakta tutma çabası verdi. 33 yıllık bir iktidardan sonra tahttan indirildi. Kendisinden sonra gelen padişahların ülke yönetiminde her hangi bir etkinliklerinin olmadığı göz önünde bulundurulursa, II. Abdülhamid Osmanlıların son ve gerçek İmparatoru idi. Sultan Hamid devleti idare ederken keyfi hareket etmez, birçok konu

Bu kitapta okuyucular; Bağdat'ı ele geçirmek için cüretkâr bir şekilde ilerleyen İngiliz ordusunun Selman-ı Pak'ta yenilgiye uğrayarak Kûtülamâre'de kuşatılmasını, 143 gün süren amansız bir kuşatmanın her safhasını, Osmanlı Ordusu'nun, kuşatılan Kûtülamâre'yi ele geçirmek için yaptığı kanlı hücumları, Aylar süren kuşatma boyunca düşmanın yanı sıra, iklim şartlarına ve Dicle'nin taşan sularına karşı verilen mücadeleyi, Kuşatılan General Townshend ve ordusunu kurtarmaya gelen ve asker, silah, mühimmat bakımı